Gisteren was het de 11de van de 11de. Sint Maarten dus. Ik heb het verschijnsel pas leren kennen toen we in Lelystad gingen wonen, net als Luilak. Typisch Nederlandse cultuur. Net als St. Nicolaas en Zwarte Piet. Ik zag trouwens die nieuwe Pieten. Net slecht gewitte negers. Geen gezicht hoor.Het was gisteravond opvallend rustig aan de deur. Is er soms een actiegroep tegen Sint Maarten? Het zou zo maar kunnen, want in dit land laat men steeds meer en vaker de oren hangen naar geïmporteerde klagers. Oma was met Emma op stap geweest, totdat het arme kind koude handjes kreeg en wat huilerig werd. Emma wilde pertinent niet terug, maar oma's wil is wet. Emma had voor Sint Maarten een verlichte, groene dinosaurus(!) aan een stokje hangen. Gewapend met een tasje ging ze met oma de deuren langs. Sommige bewoners hadden de gordijnen toe getrokken en het licht uitgedaan. Ze zullen ongetwijfeld op hun buik in de woonkamer zijn gaan liggen. Of zich op zolder hebben verschanst.
Voor opa was het rustige verloop van het feest een gelukkie. De mand met chocolade traktaties was nog rijkelijk gevuld. Opa dankt dan ook al die kinderen, die niet bij hem hebben aangebeld. Dit jaar was opa's mooiste Sint Maarten ooit!