donderdag 10 november 2016

Leven bij de dag

Ik herinner me nog, dat ik geregeld hoorde : "Je moet aan je toekomst denken!" Dat was nog niet eens zo lang geleden. Vooruitkijken heb ik heel lang gedaan. Om te kunnen regeren. En te genieten. In mijn donkere periode leefde ik van uur tot uur. Ik heb dat weten uit te bouwen naar van dag tot dag. Daar heb ik het accent opgelegd. Niet omdat ik geen toekomst zie, of bang ben dood te gaan, maar om elke dag weer te kunnen genieten. Ik leef hem niet alsof het mijn laatste dag is. Dat lijkt me helemaal niet leuk.
Natuurlijk kijk ik best wel vooruit. Vaak blij, soms zorgelijk. Dat laatste niet voor mezelf, maar voor de jongere generatie. Ergens las ik dat ouderen het vaak over het verleden hebben, omdat ze niets in de toekomst zouden hebben om naar uit te kijken. Misschien is dat het geval, al lijkt me dat nogal zuur. Zelf denk ik geregeld aan onze volgende uitstapjes, bezoekjes en vakanties. Mijn to-do-list is nog steeds beschreven net als mijn bucketlist. Sorry Excuses voor al dat Engels.
Het is niet zo, dat ik denk dat ik nog zoveel te doen heb. Zoveel druk staat er ook weer niet op. Ik geniet op mijn manier van mijn AOW. Lekker ontspannen en doen waar ik zin in en tijd voor heb, zonder mijn verantwoordelijkheden te ontlopen. Ik geef dus zelf invulling aan mijn dagen. Eigenlijk zoals ik het bijna mijn hele leven gedaan heb. Ook gedurende mijn loopbaan. Wat dat betreft voelde ik me ongrijpbaar. Leven bij de dag is erg leuk. Alle nare berichten en toestanden ten spijt, heb ik voor elke dag leuke plannen.