Onlangs zag ik een programma over mensen die in de schuldsanering zitten. Vaak door toedoen van hen zelf, soms door factoren die ze zelf niet in de hand hadden. Sommigen van hen werden hun huis uitgezet, vanwege een huurachterstand. Die uitzettingen leidde bij mij direct tot de primaire gedachte : "Zo, dan kan er tenminste een asielzoeker met z'n gezin in." Een gedachte uit onvrede en een gevoel van onrecht, dat is zo. Ik bedoel : een dak boven je hoofd, een thuis, behoort volgens mij tot de primaire levensbehoeften.
Er zag mensen, die in mijn optiek niet met geld kunnen omgaan. Aan hun manier van praten en redeneren (het ligt telkens weer aan anderen, niet aan hen) herkende ik onaangepast gedrag, Hun bestedingspatroon kwam mij vreemd over. Het begint met roken. Sigaretten en/of tabak is voor hen belangrijker dan eten of andere primaire zaken. Veel rokers die ik ken komen uit lagere milieus. Dat geldt ook voor het dagelijks slurpen van alcoholhoudende drank.
Ik zag ook een mevrouw met twee(!) honden en een auto. Huh? Er liep ook een zeer onverschillige futloze winkelier door het beeld. Iemand die dagelijks bezig is met een apathische houding in zijn winkel een enorme schuld te creëren en daarmee de samenleving op te zadelen. Niemand die hem afstopt. Ik vind ook dat bepaalde instanties nogal halfbakken met die mensen en gortig met boetes omgaan. Als ik zie dat een mevrouw beweert dat ze nauwelijks haar handen kan gebruiken, dan kijk ik even vreemd op als ik haar met diezelfde handen een scootmobiel zie besturen en gretig voedselpakketten zie aanpakken.
Ik hoorde van een schuld van 400 euro, die opgelopen was tot bijna 2.000 euro. Te gek voor woorden. Zeker als het dit soort mensen betreft. Van een kale kip valt niets te plukken. Oké, het is wel een heel gemakkelijk manier om als instantie de financiële statistieken op te vijzelen. Geld dat enkel afgeschreven kan worden. De langharige winkelier zelf deed erg ongeïnteresseerd over zijn schulden.
Dat je als alleenstaande een huisdier wilt, kan ik me enigszins voorstellen. Maar neem dan een dier dat weinig geld kost. Of vraag een 'geleend' dier, waarvoor de eigenaar voor voedsel en dergelijke zorgt. Ik heb het niet over vlooien of zo, want die schijnen standaard bij zo'n iemand met een kat of hond thuis te horen. Op zich weer logisch, want geld voor een dierenarts en/of 'onderhoudsmiddelen' is er immers niet.
Misschien is het beter om die mensen veel eerder onder curatele te stellen, om te voorkomen dat ze nog verder in de schulden afglijden richting de sanering. Geef ze geld voor eten en drinken en wat voor vrije besteding. De rest (vaste lasten) wordt voor hen betaald van hun eigen uitkering(en). En verplicht ze tot vrijwilligerswerk, als tegenprestatie. Ik ken uitkeringstrekkers, die thuis zogenaamd hulp nodig hebben. Elders doen ze dat huishoudelijk werk zelf of werken zwart.
Ik kon me in dat tv programma ook niet aan de indruk onttrekken dat ik nogal wat mensen zag, die volgens mij misbruik maken van de Sociale Dienst. Die aso's spelen een spelletje, waarin ze volhouden dat ze beperkt zijn in hun doen en laten. Maar wie goed opgelet heeft, zag iets anders : veel gevallen van misbruik. Die zou men meoten aanpakken.
Hoe dan ook, ons land kent nog veel te veel mensen die onder de armoedegrens leven, dakloos zijn en/of in de schulden zitten. Hun aantal groeit, maar volgens onze regering gaat het goed met onze economie. Over het welzijn