Of een detacheringsbureau. Hoe dan ook, je wordt ingehuurd tegen een bepaald uurtarief. Aan het eind van een werkperiode vulde ik een urenbriefje in, dat de opdrachtgever moest controleren en ondertekenen. Het invullen van dat briefje deed ik in mijn eigen tijd. Het zou nogal gek overkomen als ik het in de tijd van de opdrachtgever zou doen. Daarvoor zou ie dan ook moeten betalen.
Ik zorgde er ook altijd voor, dat het aantal feitelijk gewerkte uren, altijd meer was dan het aantal op het urenstaatje. Van de 40 uur die ik wekelijks opgaf, waren het eerder 42 uur dan 39,5. Ik wilde daarover op voorhand geen gezeur.
Als gedetacheerde werd ik ook periodiek gecontroleerd vanuit het hoofdkantoor. Niet alleen met mij, ook met de opdrachtgever werd gesproken. Er was ook een exit gesprek. Met als hamvraag aan het slot van het gesprek met de opdrachtgever : "Zoudt u hem weer willen inhuren?" Het interessante van het antwoord op die vraag was, dat in bepaalde gevallen een ogenschijnlijke 6 of 7 opeens een onvoldoende werd. Haha! Zelf heb ik daar geen last van gehad.
Werken als gedetacheerde op uurbasis vereist een bepaalde mentaliteit. Meedoen met de rest en toch positief opvallen zonder met je hoofd boven het maaiveld uit te komen. In ons land vindt men dat niet fijn. Dat valt niet onder stinkend je best doen, maar onder uitsloverij.