Of geen van beide? Met serieuze belangstelling heb ik twee tv programma's bekeken over o.a hoe Turken zich in Nederland voelen en tegen ons aankijken en een uitzending over de grondwet in relatie tot het islamitisch geloof en het uitdragen ervan.
Het viel mij op dat in het programma over Turken (VPRO) velen een hechte band hebben met, wat zij noemen, hun moederland. Voor de hier geboren en getogen Turken is Nederland het vaderland en Turkije het moederland. Beide zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden, zo werd verteld. Ik geef toe, dat het mij erg vreemd overkwam. Ik ben ook hier geboren en getogen, maar maak me niet zo druk over datgene wat in Indonesië gebeurt. Hoewel, toen ik Mark Rutte op die begraafplaats zag staan..... Wat een huichelaar! Hier niets voor de slachtoffers / nabestaanden willen doen en dan zich zo manifesteren alsof ie volop van zijn medeleven getuigt.
Maar goed, ik heb dus helemaal geen hang naar Indonesië. De Turken die aan het woord kwamen voelen zich gewantrouwd door andere Nederlanders. Ze zijn boos omdat veel Nederlanders anti-Erdogan zijn. Vervolgens kreeg ik te horen wat Erdogan allemaal voor goeds voor de Turken heeft gedaan. Over Erdogans buitenlandse politiek werd helaas niets gezegd. Tijdens dat programma begon ik zelf meer duidelijkheid te krijgen over mijn eigen wantrouwen ten opzichte van Turken, Marokkanen enz. Het is dat grijze, schemerige gebied wat mij wantrouwig maakt. Een gebied met slechts fragmenten van integratie en dat assimileren volledig uitsluit.
In het andere programma (van de VARA) werden opnames met verborgen camera's in moskeeën gemaakt. Eerst werden belangrijke mensen met een islamitische achtergrond voor een camera vragen gesteld over een bepaald onderwerp. Zoals in hoeverre hun geloof boven die van onze grondwet staat. Alle met camera geïnterviewden zeiden, dat de grondwet en de zeden en gewoonten van het land waar men zich bevindt gerespecteerd moest worden. Maar geheime opnames in de moskeeën lieten tegenovergestelde geluiden horen van geestelijke leiders. Gelijke behandeling van man en vrouw bestaat niet. Is tegen hun geloof. Het was o.a. geen probleem om een vrouw of kind te slaan omwille van hun geloof en moesten alle ongelovigen omgebracht worden. Er werd ook gedetailleerd verteld hoe een jonge vrouw onlangs geheel terecht gestenigd werd. Ik schrok van al die onmenselijke soms wrede uitspraken, die binnen die moskeeën werden gedaan. Bijna middeleeuws. En het waren 'gewone' imams.
Ik vraag me af hoe islamitische gelovigen met die twee werelden omgaan. Ik heb zelf nooit gehoord van een islamiet die een imam aangaf wegens verzet tegen de grondwet, discriminatie, opruiing enz. Ik blijf erbij : die cultuur is niet verenigbaar met de westerse / christelijke. Al blijf ik hopen dat ik het mis heb.
Dit soort programma's geeft weliswaar meer inzicht in de beleving van islamitische mensen, maar brengt ze wat mij betreft niet bepaald dichter bij de christelijke / westerse maatschappij.
Het is duidelijk dat velen niet willen assimileren en liever ook niet integreren. Ook hier weer een grijs, schemerig gebied in de geest van : ik wil wel meedoen, maar...... En zo'n houding wekt bij mij argwaan. Want wat komt na dat 'maar'? Wat staat ons te wachten?