Anoniem solliciteren

Hoera! Het werd onderhand wel tijd. Ooit, midden jaren 90, heb ik een allochtoon Nederlandse Turk of Turkse Nederlander of Nederlander met Turkse achtergrond (het woord allochtoon is veel duurzamer qua gebruik dan die uitgebreide omschrijvingen) geadviseerd een Nederlandse naam op zijn sollicitatiebrief te zetten. Hij was Systeem-/ netwerkbeheerder en ondanks de grote hoeveelheid vacatures werd hij telkens afgewezen. Totdat..... hij (voor de grap) mijn advies opvolgde. Met hetzelfde cv, bij het zelfde bedrijf, kreeg hij op papier direct een baan aangeboden!
Hij wist even niet wat hij ermee moest. Ik zei : "Gewoon gaan en die gasten confronteren."
Vanwege mijn functie van Peoplemanager moest ik ook geregeld achter de schermen van een paar afdelingen Personeelszaken meelopen. Ook daar zag ik het selecteren van brieven op louter naam. Arabische en/of Noord-Afrikaanse namen werden apart gelegd. Net als die waarvan men vermoedde dat ze uit Suriname of de Nederlandse Antillen kwamen. Die brieven werden vaak niet eens geopend.

.. ik heb streken en ram je huis als ik kleren schoonmaak?

Alleen om 'zekerheid' te krijgen over de afkomst.
Een uitzendbureau wilde een (huids)kleurcode invoeren, omdat klanten steeds weer vroegen naar een blanke tijdelijke kracht.
In die tijd maakte ik het zelfs mee bij het pas gevormde FNV, toen ze de naam van een tijdelijke kracht hoorden. De hele dag werd de jongeman (hij werkte er nog niet eens!) louter vanwege zijn naam gediscrimineerd.
Zelf heb ik zo'n situatie van afgaan op de naam twee keer ondergaan. Maar dan andersom. Mijn familienaam klinkt behoorlijk Nederlands. Mijn uiterlijk is hééééél anders, meer Aziatisch; al vinden sommigen het Afrikaans en een enkeling had het over een Eskimo. Maar dat laatste kwam vanwege de vislucht nadat ik een broodje haring had genuttigd. Tja, op een geur afgaan werkt niet altijd en niet iedereen kent de uiterlijke kenmerken van een ras en mengelingen ervan. Een kwestie van opletten op school.
Ik had gesolliciteerd en werd in twee gevallen al op papier aangenomen. Ik voldeed meer dan 100% aan het vereiste profiel, zo schreef men mij. Totdat ik kennismaakte met vertegenwoordigers van die organisaties. Ik kreeg vrij snel te horen : "Uw naam is wèl Nederlands....." Vooral dat woordje 'wel' viel mij op. Nog niet eens het feit dat ik overgeslagen werd, toen de koffie geserveerd werd. En ik ben in dit land geboren!
Maakte mij niet echt veel uit, want bij dat soort bedrijven wilde ik voor geen goud werken.
Ik ben benieuwd in hoeverre het anoniem solliciteren de discriminatie terugdringt. Zelfs face to face durft men te discrimineren. Al was het door iemand geen koffie aan te bieden.
Anoniem solliciteren heeft nog een voordeel. Iedereen moet straks foutloos de Nederlandse taal kunnen schrijven en spreken. Hoera!