Er zijn nog steeds zaken waaraan ik moet wennen. Ik doel op onze camper. Ik had een garagekrik geleend om de bus naar hogere sferen te krikken (wat zeg ik nou weer?). Dat lukte niet echt. Ook niet met behulp van een tweede garagekrik. Dus besloot ik de tekst op de labels van beide apparaten eens te lezen. Zo gaat dat bij mij. Eerst doen en als het niet lukt, dan pas de gebruikershandleiding erbij halen. Haha! Ik lees ook pas een bijsluiter als ik last van bijverschijnselen heb. Anders zou ik zo'n medicijn helemaal niet gebruiken. De beide krikken konden elk maximaal 2.000 kilo heffen. Da's 1.000 minder dan die bus maximaal nodig heeft!
Gisteren zag ik een aanbieding van een potkrik. Dat ding kon 3.000 kg heffen. Ik heb maar gelijk twee aangeschaft. Ik was daar totaal nog geen 25 euro kwijt. Leve de oud ijzer prijs! Zo'n potkrik heeft geen wieltjes en dat maakt zo'n ding gevaarlijk in gebruik. De krik heeft ook geen speciaal hoedje, die wegglijden voorkomt. Ik laat er daarom twee maken door een gerenommeerd lasser. Het zijn in wezen twee metalen plaatjes, met eronder een metalen ring. Die ring moet over de eveneens ronde bovenkant van de krik passen, zodat het 'hoedje' er niet vanaf kan schuiven.
De oorspronkelijke krikpunten onder de wagen zijn trapeziumvormig, met het kleine oppervlak naar beneden. Dus ik heb een hoedje nodig, dat daar omheen past. Het andere hoedje wordt U-vormig. Dat moet om de vierkante achteras passen. Ondanks die hoedjes blijft het oppassen geblazen. Dus blijf ik de assteunen en keggen bij de wielen gewoon gebruiken. Je weet maar nooit. Een triest ongeval met dodelijke afloop staat al zo'n 40 jaar in mijn geheugen gegrift.
