Vanmorgen ben ik op de fiets
gesprongen gestapt. Ik ben al wat op leeftijd, dus houd ik de fiets wat schuin, omdat de split mij al decennia niet meer lukt. Zo'n damesfiets is wat dat betreft handiger. Maar ja. Ik ben richting de loods gereden. Er was een periode dat ik baalde, wanneer ik op het fietspad ingehaald werd door zo'n pukkelkop met rugzak. Dan ging ik ook sneller trappen. Dat heb ik volgehouden totdat ik me realiseerde dat die gasten zo'n 40 tot 50 jaar jonger(!) zijn dan ik.
Tegenwoordig zijn het veel ouderen die mij inhalen. Onder hen ook veel vrouwen, die, afgaande op
hun knieën, rond de 90 jaar moeten zijn. Ook daar baalde ik eerst van, totdat ik me realiseerde dat ze op zo'n e-bike reden. Toen streelde het mijn ego, dat ik nog steeds op echte mannenkracht mijn fiets voortbewoog. Laat mij, wat dat betreft, maar zo lang als mogelijk ouderwets zijn.
In de loods heb ik autowielen verkast. Ze lagen op de vliering. Ik heb ze met een takel naar beneden laten zakken. Dat ging per twee stuks. Ik moest telkens zelf ook naar beneden om de strop los te maken en die wielen wat netjes te parkeren. Dan weer via de trap naar boven voor de volgende set. Ik dacht ooit dat Ben alleen sets met zomer- en winterbanden had. Er lagen daar op die vliering 4 sets! Waarschijnlijk hebben ze nu ook voorjaars- en herfstbanden. Ik volg die ontwikkelingen niet meer zo scherp. Vandaar.
Ik heb ze in de Caddy gegooid en in de nieuwe loods er weer uitgeknikkerd. Er moest nog meer verhuisd worden, maar alleen is maar alleen. Ik wilde geen rare capriolen uithalen om de rest ook nog te doen. Daar ben ik te
oud verstandig voor. Ik ben maar weer op de fiets gestapt en huiswaarts gepeddeld.
