Ons eerste huisje in Schoonhoven had in de kleine voortuin een tweetal hoge berkenbomen staan. Een wat vreemde plantactie van een vorige bewoner. Ze waren schuin over de stoep en de straat gegroeid. De auto voor de deur was vaak voorzien van een kleverige plaklaag, die ik er alleen met een sopje en een zachte borstel af kon krijgen. Er kwamen elk jaar ook heel veel kleine schilvers vanaf, die we op zolder aantroffen. Ook omdat de beide bomen schuin stonden, wilde ik ze kappen.
Ik heb zo braaf als ik ben, eerst een vergunning aangevraagd. Maar ik kreeg van de gemeente Schoonhoven (zonder te komen kijken) nul op rekest. Ik mocht de bomen wel snoeien. Het vreemde was, dat het snoeien geheel naar eigen inzicht mocht gebeuren. "Desnoods blijven alleen de stammen staan", zei de ambtenaar nogal ongeïnteresseerd. Inmiddels hadden bepaalde straatbewoners lucht gekregen van onze plannen. Schoonhoven is een kleine stad met een grote, vaak ongewenste, sociale controle. Ze maakten bezwaar, want de bomen kappen en/of snoeien was een doodzonde. Uiteraard kwam men met argumenten zoals groen en zuurstof. Maar onze auto geregeld wassen en opdraaien voor de schade als een van de bomen zou omwaaien, daar pasten ze voor. Ik ben ondanks hun gemekker de beide bomen gaan snoeien. Twee kale stammen waren het resultaat. Haha! Daarna heb ik, dankzij een tip, wat maatregelen genomen, waardoor de beide stammen begonnen af te sterven. Ik heb ze een halfjaar later omgezaagd. Geen haan die daar naar kraaide, want die twee kale stammen waren ook geen gezicht.
Achter in onze tuin, stond bij de buren een els. Een flinke boom, waar van alles en nog wat uitviel, behalve geld. Achter in onze tuin bevond zich een zithoek. Daar was een soort terras, dat er al was toen we het huis kochten. Dus we hadden ook last van die boom. De buren wilden de boom niet snoeien, laat staan omzagen. Geen zaak om ruzie over te maken, dat niet. Een paar jaar kwam de buurvrouw op een zonnige dag weer eens een bakkie doen. Toen ze haar kopje koffie roerde, viel er zo'n donker bruine sliert precies in haar kopje. Verschrikt zei ze : "Getver, gebeurt dat meer...?" Ze keek om zich heen en zag al die bruine slierten hangen en op het terras liggen. Met gevolg, dat de boom toch maar gekapt werd. Zonder vergunning. Haha!