Soms komen bij haar vriendjes en vriendinnetjes van hun dochtertje over de vloer, als ik daar een kopje thee of koffie drink. Ze zijn allen rond de 10 jaar. Wat mij direct opvalt, is het feit dat ze niet groeten als ze binnenkomen. Evenmin als ze weer weggaan. Van een kapstok (die ze net gepasseerd zijn) hebben ze blijkbaar nooit gehoord, getuige de jassen op de grond of over de huiskamerstoel. Als ik hen iets vraag of zeg, kijken ze mij niet aan. Als ze mij niet direct verstaan, zeggen ze : "Huh?" of "Hè?" Ze spreken ook niet met twee woorden, zeggen geen 'u' of 'meneer' en ik ben toch echt geen vriendje van hen.
Als ze iets vragen dan begint hun zin met "Ik moet" of "Ik wil". Als ze iets vertellen hebben ze het over "Ik en mijn vriendje" of "Ik, Johan, Piet en Kees". Ik, ik, ik. Hun woordenschat is beperkt en bevat veel fouten. Als ze mogen blijven eten, vinden ze het raar dat ze hun pet niet mogen ophouden en hun handen moeten wassen. Ze kijken dan met een bijna vuile blik de gastvrouw aan. Een simpel "eet smakelijk" kan er ook niet af.
Aan tafel blijven zitten tijdens het eten, is ook erg moeilijk. Tafelmanieren in het algemeen zijn hen vreemd. Oké, misschien ben ik zelf wat te streng. Maar ja, ik vind het niet zo fris als iemand zijn mes aflikt en dat vervolgens weer in de boter of de jam prikt. Of over de tafel heen niest of hoest.
Een bord schoon eten doen ze ook niet. Ze willen wel alles en vooral veel op hun bordje.
Ik hoorde dat ze op de meest vreemde tijdstippen binnenkomen vallen. Dus ook onder etenstijd. Ze gaan zelfs aan tafel staan te wachten, totdat hun vriendinnetje klaar is met eten. Ze doen ook geen deuren dicht. Ook niet wanneer ze die zelf geopend hebben. Na hun stille vertrek ziet het toilet er vies uit en het speelgoed is niet opgeruimd. Was ik maar 50 jaar geleden opa. Nou moeders, neem nog maar een pilletje.