Hoezo feest?

Hoewel ik  wat anders tegen de wereld aankijk dan voorheen, heb ik nog steeds moeite met feestjes. In mijn donkere periode had ik helemaal niets met feestjes. Eerlijk gezegd had ik nergens iets mee. Maar tegenwoordig kan ik er wel de lol ervan inzien. Voor mij zijn feestjes vaak te druk. Blijkbaar komt er via mijn gehoor-, reuk- en bruine kijkorganen te veel aan informatie naar binnen. Mijn grijze massa wordt daar nogal onrustig van en slaat zelfs op tilt. Ik word onrustig en wil het liefst op de vlucht slaan. Ja, niet zomaar weggaan, maar vluchten. Gevoed door een gevoel alsof er groot gevaar dreigt. Misschien is dat het mechanisme, dat voor mijn overleven zorgt.
Maar goed, dat gevoel krijg ik dan. Het gaat een tijdje goed en dan slaat het opeens toe. Wegwezen! Als ik toch blijf ga ik zweten en krijg ik hartkloppingen. Mijn ademhaling wordt gejaagder en ik voel me slecht. Bijna misselijk. Vaak begint er dan ook een hoofdpijn op te komen. Dat een feestje zoveel nare zaken bij mij los kunnen maken, had ik nooit verwacht. Dus mocht je me niet op een feestje zien verschijnen, dan voel ik me op voorhand al niet lekker. Het zij zo.
Vanmiddag ging ik toch even naar een optreden van een band kijken. En luisteren. Dat had ik dus beter niet kunnen doen. Maar ja, de leuke dingen blijven wel aan mij trekken. Waarschijnlijk zit ik daarom ook met mijn hoogtevrees in een reuzenrad.