Op een gegeven moment vraagt moeders aan een van de dikkerds of ie even voor haar een zakje snoep wil gaan halen. Als het jochie terugkomt waggelen, gaan zijn kaken op en neer en zit zijn hand in de zak snoep. Daar is mamma niet blij mee. Ze grist het zakje uit zijn handen, doet een flinke graai en stopt de rest in haar jaszak. Het joch vraagt haar of ie ook nog wat mag. Maar moeders zegt heel strikt : "Jij hebt onderweg al gejat!"
De dikkerd kijkt even beteuterd, dan trekt ie een kwaaie kop en schreeuwt naar zijn moeder : "Vuile trut homo!!" Veel mensen draaien hun hoofd richting de schreeuwlelijk. Zelfs de keeper en de scheidsrechter kijken onze kant op. Moeder houdt de situatie beperkt tot een rood gezicht, pa blijft onverstoord het voetbal volgen. Het joch is op enige afstand en scheldt op kwaaie toon zijn moeder nogmaals uit.
Ik zie de scheids naar zijn kaarten grijpen, maar moeder noch pa doen niets. De omroeper ook niet. Dus schalt geen : "Wil dat dikke joch achter het doel even zijn excuses aan zijn moeder aanbieden!" over het veld.
Een kwartier later staat het joch tegen zijn moeder geleund en kijkt met een slijmerige blik omhoog. Hij zeurt dat ie naar huis wil. Maar mamma wil nog niet. "Ja maar ik heb honger!", roept hij als laatste redmiddel. En ja hoor, dat werkt bij mamma. Pa krijgt instructies. Mamma pakt het joch bij zijn arm en samen gaan ze als dikke maatjes weer naar huis. Pa moet later volgen met de andere dikke en de sportieve dunne.