Ik hoef niet alle ramen te doen, want er zijn er ook die het zelf laten doen. In het begin was het lachen, toen een senior mij erop wees, dat ik zijn ramen niet hoefde te doen. "Ze blijven heel lang schoon", legde hij uit. Meneer staat vaak erg laat op en pas dan trekt hij de gordijnen open. Op die bewuste dag was ie aanzienlijk vroeger op, toen hij mij 'betrapte' op het zemen van zijn ramen. Ik heb hem toen even haarfijn uitgelegd, waarom zijn ramen altijd zo lang schoon bleven.
Toen Sonja een keer zijn geraniums water gaf, zei hij dat dat niet nodig was. "Ze doen het erg goed en ik geef ze nooit water", was zijn uitleg. Dat Sonja zijn plantjes geregeld water gaf, was hem niet eerder opgevallen. Haha!
Toen ik klaar was werd ik verrast door een bewoonster. Ze kwam mij een reep chocolade brengen! Niet nodig natuurlijk, maar toch heel lief. Ze gaf mij die bruine reep, omdat ik haar onlangs heb geholpen met het repareren van haar oude schutting. Dat stelde ze erg op prijs.
Het is zo, dat we niets terugverwachten voor de hulp. We gaan er vanuit dat we zelfs geen krediet opbouwen bij mensen de we helpen. Mensen kunnen opeens totaal anders reageren. Daarbij herinneren ze zich opeens niet meer wat je voor hen allemaal hebt gedaan. Zelfs niet als ze de deur bij je hebben platgelopen vanwege hulp. Geen krediet dus. Zelfs niet als je één fout of vergissing begaat. Dan krijg je niet eens de kans om hem te herstellen. Het komt ondankbaar over. Ja, maar het komt voor. Want we zijn allemaal mensen.