Niet mijn probleem

Ik kreeg het al op jonge leeftijd mee. Mijn vader hanteerde op vragen van een van ons (jongens) geregeld het antwoord : "Zoek dat maar zelf uit." Met gevolg dat we zelf op zoek gingen naar antwoorden. Achteraf bleek het een goede aanpak van pa, want we hebben zodoende erg veel geleerd. Maar aan de andere kant hebben we ons vaak in de steek gelaten gevoeld. Het waren allemaal kleine en grotere problemen van ons en niet van hem. Zijn we er slechter van geworden? Nee.
Tijdens mijn loopbaan had ik die houding van pa ook. Bijna dagelijks kwamen gebruikers met hun problemen. Ik stuurde ze niet weg met de opmerking : "Zoek dat maar zelf uit." Nee, ze werden wel geholpen. Maar het bleven hun problemen. Om die reden heb ik altijd onderscheid gemaakt tussen andermans problemen en die van mij mijn uitdagingen. Ik heb nooit lang met 'problemen rondgelopen. Afgezien van mijn periode in de donkere tunnel. Als ik er iets aan kon doen, deed ik dat vrij snel. En anders liet ik het voor wat het was. Ik ga niet tegen de bierkaai vechten en ook niet tegen windmolens. Zonde van mijn tijd en energie.
Zelfs wanneer een kind te water geraakt is, heb niet ik maar dat kind een probleem. Ik heb dan de morele verplichting het kind te redden / helpen. Het kan hooguit ook mijn probleem zijn, wanneer ik op dat kind had moeten letten. Mensen met een beperking kunnen ook een probleem hebben. De maatschappij heeft er geen problemen mee. Iemand met een beperking zal zelf zijn probleem moeten oplossen. Meestal door een eigen manier te vinden om door het dagelijks leven te komen. Helaas worden veel mensen met een beperking dusdanig opgevoed, dat ze denken dat de hele wereld rekening houdt met hun beperking. Tja, dan heb en krijg je een lastig leven. Want er gelden overal regels en situaties, die geen rekening houden met mensen met een beperking beperking. Ik maak daarom mijn eigen keuzes. Om ondanks mijn beperkingen, problemen c.q. uitdagingen te voorkomen.