Wat het inkomen en de spullen betreft, kan ik me niet heugen dat ik sprak over mijn geld, mijn auto, mijn surfplank, mijn gereedschap enz. Ik ben meer van het ons. Om die reden had ik geen enkele moeite wanneer een gezinslid de leaseauto, motorfiets, surfplank enz. wilde gebruiken. De leaseauto was soms een punt, omdat het gebruik door anderen dan ik soms volgens het contract verboden was.
Ik heb het altijd wat lastig gevonden om echt iets 'duurs' voor mezelf te kopen. Zoals de surfplank, de motorfiets enz. Dat kwam ook voort vanuit de gedachte, dat het ons geld is ook al heb ik het zelf verdiend. Natuurlijk speelde mijn desinteresse in geld ook een grote rol.
Wat de privé auto's betreft, mochten de kids er gewoon gebruik van maken. Een kwestie van vertrouwen. Ik heb daar een paar keer vragen over gekregen van andere ouders; of wij het wel vertrouwden. Die ouders vertrouwden hun kinderen blijkbaar niet in die mate. Natuurlijk ging het niet altijd goed. Maar zelf heb ik ook wat ongelukjes gehad met de nodige plaatschade. Het was voor mij/ons geen reden om het gebruik te gaan verbieden. Een van de kids had een keer met de auto een aanrijding met een overstekende ree. Pech dus, want dat kan iedereen overkomen. Ik heb van geen van hen ooit een bekeuring gezien. Ook nu de kinderen uit huis zijn, heb ik er geen moeite mee om dingen aan hen uit te lenen. Het is nog steeds van ons allemaal.