Tijdens een korte pauze in de verhuizing, zorgde de gastvrouw voor koffie. Na een eerste nip, proefde ik dat er geen suiker of zoetje in gedaan was. Dus vroeg ik ernaar. Omdat het huis al zo goed al leeggehaald was, dankzij een goede voorbereiding van de gastvrouw, bleek de suiker ook al ingepakt te zijn. Ze zei op een luchtige toon tegen mij : "Opdrinken en kijk er maar zuur bij!" 😂 Kijk daar houd ik dus van. Gewoon recht voor z'n raap en wat verhullend in de zin van : niet zeuren jij!. Prachtig! Het deed mij denken aan een bepaalde vorm van humor die ik thuis meegemaakt heb.
Toen ik de aanhangwagen loskoppelde van de Matrix, schuurde de staalkabel die aan de trekhaak verbonden was, langs een van mijn vingers. Ik zag bloed verschijnen. Ik niet alleen, ook de gastvrouw. Ze vroeg met enige zorg : "Heb je je bezeerd?", waarop ik met een zielig klinkend piepstemmetje en een pruillip zei : "Jaaa". Ik verwachte iets in de sfeer van kusje erop en over, maar ik hoorde alleen een lachsalvo. Arme ik. Dat is beter dan een moeder die zegt : "Laat eens zien" om er vervolgens hard in te knijpen. Niet mijn lieve moeder hoor.
We hadden het tussendoor ook over vissen, de hengelsport, met de kinderen. Over een pa die de hengeltjes in orde maakt, zodat de ongeduldige kids kunnen beginnen met vissen. De kids vragen al vrij snel waarom pa zelf nog niet aan het vissen is. Als pa eindelijk zelf zijn hengel ingooit, zijn de kids het vissen al weer zat. Ze gaan liever zwemmen. Met gevolg dat op een paar meter afstand van pa's dobber bommetjes het water in knallen.😂 Tijd voor pa om te stoppen met vissen.
Ook tijdens het klussen is het belangrijk de lol erin te houden. Dat maakt het zwoegen minder zwaar.