Zelf heb ik gedurende een korte tijd ook twee van dergelijke leidinggevende gekend. Niet gehad, want zij waren niet mijn leidinggevenden, al vonden zij van wel. Een van hen was een Duitser, jawohl! Nou, dan weet je genoeg. Snauwen, schreeuwen en lelijk doen. Nee, we hoefden van die rotmof nog net niet met de hakken tegen elkaar te slaan ten teken van onderdanigheid. Met angst zaaien de baas spelen. Zwak hoor!
Die Duitser was trouwens ook een racist. De andere naarling gaf nota bene les op een zondagschool in Bodegraven! Hij dreigde zijn personeel dagelijks met ontslag. Iets vragen of een opdrachtgeven ging gepaard met : "Ik ben jouw chef / directeur en jij moet voor mij....." Tja, in dergelijke gevallen kan ik mijn (vriendelijke) mond niet houden. Ik heb met die Duitser wel in het klein gezien, hoe Nederlanders zich tijdens de Duitse bezetting gedroegen : bang en volgzaam. En in het geniep klagen. Het hoofd van PZ zei een paar keer tegen mij : "Hij is wel je directeur hoor!" toen ik haar vertelde over zijn racistische opmerkingen tegen mij. Zo zal het in WO2 ook wel gegaan zijn, misschien wel erger. Want hier stond enkel een baan op de tocht, toen een leven of misschien zelfs meerdere.
Ik ben benieuwd wie iemand als meneer Wiersma, hij heeft ontslag genomen, in dienst zou willen nemen. Misschien een incassobureau of een of ander bootcamp? Hopelijk gaat Wiersma eerst in therapie en een cursus volgen.