In de namiddag moesten we naar de zolder, om daar de bestellingen verzendklaar te maken. Het dak was van golfplaten met een paar doorzichtige exemplaren precies boven de grote werktafel. Als je daar stond verging je van de hitte. Het zweet gutste je van het lijf. Mijn collega opperde een idee. Hij wilde een groot stuk karton provisorisch voor de doorzichtige platen monteren. Zodoende stonde we in de schaduw te werken. Dat karton heeft er niet lang gehangen. De eigenaar kwam langs en trok zonder boe of bah te zeggen het karton weg. En dus stonden we weer in de zon. Ik keek vooral naar mijn collega, die er nogal angstig bijstond. Ik nam me toen voor de schuld op me te nemen. Ik hoefde immers niet per se te werken. Hijzelf verdiende er z'n brood. Ik zei maar : "Sorry meneer, ik wist niet dat dat niet mocht." Van anderen vernam ik dat hij inderdaad alles behalve een leuk iemand was.
Een week later ontving ik een brief van het pensioenfonds. Daarin stond als inleiding : "Vanwege uw ontslag bij -naam fietsenzaak- doen wij u een overzicht toekomen van het door u opgebouwd pensioen..." Normaal werd ik gebeld als men mij nodig had. Maar sinds die brief niet meer. Een beetje aso hè?
Dat nare heerschap heeft later een zwaar auto-ongeluk gehad. Hij heeft in coma gelegen en is sindsdien gedeeltelijk verlamd. Niet dat ik hem dat zou gunnen, maar ik vroeg me toen wel af of het karma was.