Als ik mijn huidige vrijheden vergelijk met die ik in mijn kinder- en tienerjaren en later heb ervaren, dan is die vrijheid behoorlijk gaan krimpen. Nog even en ik moet op elk woordje dat ik wil zeggen of schrijven letten, opdat ik niet iemand kwets of wellicht voor een rechter moet verschijnen. Ja, de gevoeligheid is enorm gegroeid. Alles is zielig. En als ik het voor me zelf niet zielig vind, dan vindt iemandanders het wel. Met gevolg dat ik het ook zielig moet vinden, want zo is het met de huidige vrijheid gesteld. De vrijheid om over mijn eigen lichaam en geest te kunnen beschikken is ook al tanende. Ik zou niet naar de overheid moeten luisteren, maar de overheid naar mij.
Velen gijpen de situatie in Oekraïne aan om die te verbinden met vrijheid. In mijn ogen een grote onzin. Zelf het vuur opstoken en slachtoffers maken en vervolgens over vrijheid mekkeren. Het is niet eens onze oorlog en waarom waren ze zo stil bij al die andere oorlogen? Het is maar net hoe het deze huichelaars uitkomt. Selectieve, westerse vrijheid is geen universele vrijheid. Het is het aloude communisme, waar men ooit zo bang voor was. We wachten op weer een bevrijding.