Niet alleen privé, ook gedurende mijn loopbaan merkte ik welke de gevolgen kunnen zijn zodra ik mijn hoofd boven het maaiveld uitstak. Het was zelfs zo, dat ik binnen een paar organisaties minder mijn best moest doen; onder mijn niveau blijven. Als extern medewerker werd ik toch al extra in de gaten gehouden. Voornamelijk vanwege het uurtarief, de leaseauto en het feit dat het salaris flink hoger was dan dat van de vaste medewerkers. Alleen al daarom zagen die vaste medewerkers graag, dat ik voor de gratis koffie en de kantoorbenodigdheden zou betalen. Mijn werk werd tot op de details gecontroleerd, terwijl ze zelf het werk niet naar behoren deden.
De keren dat ik wel mijn hoofd boven het maaiveld uitstak (= gewoon mijn werk deed), was ik direct de pineut. Dan werd er op mij gejaagd en moest mijn kop rollen. Ondanks dat ik me aan de cultuur dacht aangepast te hebben. Het ging dan over het werktempo.
Ik zag het verschijnsel weer opdoemen, toen wij 7 jaar geleden een kampeerbus kochten. Toen brak er een golf van jaloezie hier in de buurt los. Met alle gevolgen van dien. Mensen gingen zeuren over het parkeren van de bus (wat overigens volgens de APV toegestaan was) en men werd afstandelijk. Ook het feit dat we met de bus geregeld erop uit gingen, deed een dit in het afgunstzakje. Veel mensen hier werken of blijven thuis, achter de geraniums.
Dergelijke verhalen over afgunst en vervelend doen heb ik vaker gehoord en gelezen van eigenaren van kampeerwagens. Zelfs wanneer zo'n wagen op eigen terrein, ver van de straatkant geparkeerd staat, wordt gezeurd over het parkeren. Er zijn veel gevallen waarin je boven het maaiveld uitkomt. Genieten van andermans succes blijft moeilijk.