Mijn jongere broer en ik hadden beiden iets met indianen. Als kinderen maakten we zelf onze outfit. Van golfkarton met kippenveren erin gestoken maakten we een hoofdtooi, dat we met een stuk elastiek op onze koppies zetten. Het kan zijn dat de verhalen van Sterke Boog en Zwarte Adder (Sjors van de Rebellenclub) en de boeken van Karl May (Winnetou) in ons indianen gevoel een rol speelden. Als we buiten speelden, dan waren wij tweetjes de indianen en de rest van onze vriendjes de cowboys. Ze waren altijd in de meerderheid. Helemaal als ik alleen was. Dan was ik de indianen en de rest de cowboys. Ik heb westerns nooit leuk gevonden. In tegendeel ik had er een hekel aan. Ik vond het altijd zo sneu voor de indianen. Verjaagd worden van hun eigen land, als dom en agressief neergezet en vermoord worden. Zelfs op latere leeftijd vond ik Dances with wolves geen goede film. Hij was zo gemaakt. Vaak vroeg ik me af hoe zo'n film eruit zou zien als ie door een echte indiaan geregisseerd zou zijn.
De laatste keer dat ik iets voor mijn broer kocht dat te maken had met indianen, was een kalender (dacht ik). Ik weet wel dat hij verbaasd reageerde met de opmerking : "Daar heb ik deze week nog in staan bladeren!" Natives, ze doen me nog steeds wat. Het is een gevoel van : Ik heb met ze te doen. De indianen zijn voor mij de enige reden om Amerika te bezoeken.