Ik mag dan hier in dit land geboren en getogen zijn, mijn inborst zegt mij anders. Ik heb de Nederlandse nationaliteit, maar ik ben anders. Dat merkte ik vooral gedurende mijn loopbaan. Om me heen waren de meesten druk bezig met kapitaal vergaren, veel verdienen en een bepaalde status opbouwen. Die inslag heb ik niet. Ook al werd er af en toe een opmerking over gemaakt. Dan viel men over het feit, dat wij in een rijtjeshuis woonden of dat de auto niet sjiek genoeg was. Maar dat vonden en vinden wij helemaal niet belangrijk. Ook in de benadering van zowel het werk als de mensen was ik anders bezig. Een paar keer kreeg ik te horen dat het werk sneller moest gebeuren. Terwijl het werk op dat moment al een voorsprong had op de planning. Mensen die zoiets tegen of over mij zeiden, hadden zelf nooit een project op tijd afgekregen.😅 Mij werd verteld, dat die opmerkingen niet zozeer door het werk, maar door mijn houding kwam. Men vond mij veel te ontspannen overkomen. Ik kreeg dan ook soms te horen, al zouden calamiteiten mij niet raken, als zou ik niet geïnteresseerd zijn. Natuurlijk was ik dat wel, maar ik bleef rustig en dacht na over mogelijke oplossingen. Soms zei ik dat ook. Dan zei ik : "Moet ik soms net als jullie paniekerig doen? Iemand moet het probleem toch oplossen?"
Als men nieuwsgierig was naar de manier waarop ik resultaten behaalde, dan probeerde ik hen te antwoorden. Maar men vond de antwoorden raar. Ik richtte me op de mens en niet zozeer op planningen en budgetten. Dat kan dus niet. Nee, maar de resultaten bewezen het tegendeel.
In mijn beleving ben ik anders. Ik voel me ook anders. Emotioneel en fysiek ben geen Nederlander, maar ook geen Indonesiër. Misschien is dat het Indo-zijn, het anders zijn. Ik ben er nog steeds blij mee.