Een heerlijk windje

Vandaag, zondag, blaast een heerlijk windje over de camping. Hoera! Wat een verschil met de dagen ervoor. We blijven ons toch nog wat koest houden. We hebben besloten dinsdag weer op pad te gaan. De bedoeling is om het noordoosten aan te houden. Dus Duitsland in en door. En dan zien we wel weer waar en wanneer we een camping tegenkomen.
Inmiddels hebben we hier al heel wat mensen gesproken. Ook dat is het leuke van vakanties; mensen ontmoeten.
Het kan zijn vanwege de Koude Oorlog, maar ik ben meer benieuwd naar de voormalige Oost Duitse steden, dan naar de voormalige West Duitse. Wat mijn interesses betreft : ik weet dat in Bremerhaven een U-boot als museum ligt. Ook interessant. Maar meer naar het oosten, tegen de Poolse grens, ligt een Russische boot als museumstuk. Helemaal leuk! Reisdoelen genoeg dus.

Naakt zwemmen

Om wat solidair te zijn met Fenna heb ik voor het eerst als AOW'er naakt gezwommen. Haha! Ach, dat arme beest draagt een bontjas die ze niet kan uitdoen. Dus heb ik haar smart gedeeld door naakt te gaan. Samen hebben we dan een halve bontjas. Dat is immers solidariteit. Ik was wel even bang. Niet voor kijkers, maar voor bepaalde waterbeestjes. Maar dat zal wellicht komen omdat ik vroeger als jochie vaak met een wurmpie aan mijn haakje gevist heb. Zo'n wurm bond ik ook wel aan een garendraadje (dank je mam) en dan ving ik daar salamanders mee. Zo'n wurmpje ging heel lang mee, want als ik zo'n waterhagedis had gevangen, trok ik het zo weer uit z'n strotje. Ons bent zunig. Als ik een haakje gebruikte, dan was het een omgebogen naald (sorry mam, maar toch weer bedankt). Dat ging aanzienlijk slechter, want er zat geen weerhaakje op. Dus kronkelde de wurm er vanaf. Gelukkig voor mij was het water nogal koud. Een beet van zo'n klein visje kan ik wel hebben.
We leenden wel vaker stiekem spulletjes van mamma voor onze hobby's. Van haar breinaalden bij voorbeeld maakten we een harpoen. En in haar rijstpan vingen we motorolie op of kookten er de bromfietsketting in uit. Soms klonk een kreet uit de keuken : "Wie heeft er mijn mes gebruikt?!!" Tja, dat mes had zomaar geen punt meer of had allerlei bramen. Vreemd.
Toen ik na het naakt zwemmen uit het water kwam, renden iedereen weg. Is er soms weer voetbal of zo?

Een oude speeltuin

Er was een tijd waarin ik als kindje in de jaren 50 in ons Leiderdorp(je) in een voor mij toen grote speeltuin speelde. Die speeltuin lag in de Resedastraat, waar niet veel later woningen werden gebouwd. Ik doel op het perceel waar nu de huisnummers 50 e.v. staan. Huisnummer 48 was toen nog de laatste woning van dat deel van de Resedastraat. Ik kan me niet herinneren in hoeverre het pleintje met de garages daar al was. Zelf dacht ik dat het ontstond tijdens de bouw van de nieuwe woningen, midden jaren 50.
Na de 'ondergang' van de A4 en de sloop van de eerste twee blokken in de Resedastraat is dat nu het deel van de Resedastraat geworden dat op de Hoofdstraat aansluit. Ik herinner me nog, dat in die grote speeltuin rechts de schommels stonden en halverwege de zandbak. Later, ik denk tijdens het bouwrijp maken van dat stuk speeltuingrond, kwam een flink kleinere (tijdelijke?) versie schuin tegenover de oude. Dat speeltuintje lag aan het begin van de rij moestuintjes achter de BG Cortslaan.
Maar ook daar kwamen later woningen te staan. Toch was er nog een plekje over voor weer een speeltuintje. Dat kwam halverwege dat deel van de  Resedastraat te liggen. Tussen de nieuwe woningen in.

Niet de gehoorzaamste

Pardoes door een rood licht lopen of rijden geeft mij nog steeds een schuldig gevoel. Zelfs als het totaal zinloos is om voor een rood licht te moeten wachten, krijg ik hartkloppingen als ik dan door rood ga. Een kwestie van opvoeding en ervaring (misdaad en straf). Toch doe ik het nog. Net zoals geen richting aangeven, wanneer er geen kip in de buurt is. Ik zie het nut er niet van in om het dan wel te doen. Niemand ziet het.
Het lijkt dan meer op in mezelf zitten kletsen. Op die momenten me houden aan de regels heeft geen enkele toegevoegde waarde. Tenzij je je zelfdiscipline  aan het opkrikken bent. Dat geldt dan niet voor mij, want ik heb op dat moment een ander doel. Een reisdoel.
Vandaag hebben we gezwommen. Dat mag. We waren achter een camping waar we vaak geweest zijn. Als we die camping verlieten aan de achterzijde, kon je zo het water in. Met Fenna erbij. No problem. Wie vanaf de openbare weg naar het meer komt, krijgt een groot bord te zien, dat o.a. aangeeft dat honden daar niet toegestaan zijn. Maar bij de achterdeur van de camping is geen bord te zien. Er zijn daar veel honden die zwemmen. Sommigen beweren dat het gedoogd wordt. Het klinkt erg flauw wanneer wij bekeurd zouden worden en ik dan zou klagen. Ik weet immers van het bestaan van die borden. Zo'n verbalisant zou kunnen reageren met : "Als iedereen dat zou doen, dan is het hek van de dam." Waarop ik weer zou zeggen : "Maar ik ben niet iedereen!" En dat is dan weer reden voor een slimme verbalisant om te reageren met : "Niet iedereen krijgt een bekeuring, meneer. Alleen u." Dus ga ik maar niet in discussie en laat het bij een zeer duur toegangskaartje. Hoewel, als ik het boetebedrag deel door het aantal keren dat we daar met een hond gezwommen hebben deel, dan is het spotgoedkoop.
Een goede smoes zou misschien helpen. "Sorry meneer, maar mijn hondje viel in het water en werd aan haar staart door een snoek meegesleurd. Ik heb haar net weten te redden." Handhavers hebben alle smoezen al eens gehoord. Trouwens ik heb ook vaak het gevoel, dat als ik zou liegen het met grote letters op mijn voorhoofd staat vermeld. Waar zou dat vandaan komen? Sta ik daarom ook altijd met mijn handen op mijn rug in een super- of bouwmarkt te kijken?

Buurman en buurvrouw

buurvrouw & buurvrouw in actie

Ook op de camping zijn soms mensen die wat hulp nodig hebben. Vanmorgen kwam een auto met caravan het terrein oprijden. In de auto zat enkel een persoon, een oudere man.
Ik mag dan brildragend zijn, maar ik kon toch zien dat de oude zijn caravan niet alleen zou kunnen installeren. Samen met de buurman hebben we voor de oude baas de caravan op z'n plek gerold. Toen buurman en buurman daarmee klaar waren, vroeg buurman of we de oude nog met andere zaken van dienst konden zijn. "Nee hoor, de rest gaat wel lukken", antwoordde de oude laconiek. Zijn gestel en motoriek vertelden mij iets heel anders : "Nou graag, want ik kan me nauwelijks fatsoenlijk staande houden!"
Buurman en buurman vertrokken en gingen aan de koffie.  Even later zagen we dat er een luifel en allerlei tentstokken op de grond verspreid lagen. De oude wilde de luifel door de peesrail van zijn caravan rijgen, maar dat lukte niet. Dit keer schoten buurvrouw en buurvrouw de oude te hulp. Ik dacht : de man geeft aanwijzingen en zet het duo zo aan het werk. Hij weet hoe die luifel opgezet moet worden.  Maar niet dus, want hij wist zelf niet precies hoe dat moest gebeuren. En toch bleef hij volharden in zijn aanpak. Je weet wel : ik heb er geen verstand van, maar..... Ik blij dat Sonja daar stond en niet ik. Na veel gedoe, meneer viel zelf bijna van een krukje, stond de luifel naar behoren. Buurvrouw en buurvrouw kwamen enigszins verhit terug naar hun stoel en namen zuchtend plaats in de schaduw.

Iedereen welkom

Tegenwoordig  zijn ook indianen welkom

Vrijdag, geen patatdag

Hoewel het vrijdag is, is het dit keer geen patatdag. Nee, het is nasidag! Nou ja, nasi.... Ik ga me hier in de warmte natuurlijk niet druk maken, dus hebben we zo'n kant en klaar pak gekocht. In zo'n pak zit bijna alles, behalve wat nasi juist zo lekker doet smaken. Wat me opvalt bij dat soort pakketten, is dat de groente veel 'afval' bevat. Zoals de toppen van de prei, de kop en kont van de uien en de stronken van de kool. Die gebruik ik thuis dus niet. Hier heb ik al die stukken tijdens het opbakken van de rijst uit de pan gevist en in de gft bak gegooid. Ik kom dat soort snijwerk ook tegen in kant en klare groentepakketten. Heb je die pakketten weleens met elkaar vergeleken? Enkel de tekst op het etiket is anders. Omdat er bij voorbeeld Italiaanse groentemix op staat is zo'n pakketje wel wat duurder. Om te suggereren dat het spul helemaal uit Italië komt. Dat is niet zo, want in dat land wordt normaliter gestaakt.
De fabrieksnasi kent geen trassie en de knoflook ontbreekt ook. De smaak van uitgebakken spekjes is men ook vergeten. Maar om alles toch enigszins te doen smaken, heb ik er een pakje diepvries sateh bij gedaan. Dat gekookte vlees met een vreemde soort pindasaus, zal ook zo z'n eigen verhalen hebben. We zien het maar zo : we zitten hier tussen de boeren en passen ons gewoon aan. Alleen de komkommer was gewoon. Wij hebben onze buikjes weer rond gegeten.
Toen we ons toetje genuttigd hadden, had ik het bakje op de grond gezet. Wat denk je? Binnen een minuut zag de rand zwart van de vliegen! Ik moest even slikken en dacht : "Wat heb ik gegeten?" Ik heb gelijk maar van de gelegenheid misbruik gemaakt. Ik heb een spuitbus tegen vliegende insecten gepakt en heb een gifgasaanval uitgevoerd. Ze vielen met bosjes neer. In het bakje. Dat heb ik op z'n kop in het gras in de zon gezet. Dat zal ze leren! Ik denk dat ik  door die Duitse nasi wat moorddadig geworden ben.....

Betweters?

Zo rondkijkend in het boerenlandschap, valt me op dat veel beesten vanwege de warmte een schaduwplek hebben opgezocht. Koeien, paarden en ook de pony's hier. Ik moest even aan een krantenartikel denken. Ik zag een foto van een paar parasols die in de Oostvaardersplassen in de grond gestoken waren. Het bericht vertelde dat ze daar hoogstwaarschijnlijk door dierenliefhebbers daar geplant zijn. "Geheel overbodig", aldus het commentaar, "want die beesten zijn gewend aan de hitte." Wat ik hier zie is dan volledig in strijd met die bewering. Hier zie ik dus veel vee dat in de schaduw vertoeft. Maar ja, die hebben geen last van quasi deskundigen. Die mogen zelf invulling geven aan hun leven. Ik heb de koeien onder de boom verteld over die OVP betweters. Er klonk spontaan een luid Boeh!! Maar dat zal dan volgens die betweters wel weer toeval geweest zijn.

Fietsen in de zon

Vanmorgen was het nog lekker koel toen we op de fiets stapten. Fenna reed mee in haar karos. Voor haar is lopen naast de fiets in deze temperaturen not done. Al laat ze wel geregeld merken een overschot aan energie te hebben. Vanmorgen vroeg heb haar op de camping daarom wat laten rennen. Toen kon het nog met de relatief lage temperatuur en in de schaduw. We hebben totaal 30 km gefietst. Wat mij betreft lang zat.
Halverwege kwamen we bij een ruïne van een oude boerderij. Nog geen 50 meter verderop was een brede wetering. Daar hebben we Fenna in het water gegooid. Ik bedoel, een stok in het water gegooid, waar Fenna achteraan dook. Zo hebben we haar een paar verkoelende duiken laten nemen. Maar ja, dat gekke beest kreeg daar wel weer energie van. Toch moest ze weer in haar bakkie.
Rond lunchtijd hebben we op een terrasje wat genuttigd. We besloten elk een tosti te bestellen, want van de warmte daalt de eetlust. We hadden zo'n vierkant snee brood verwacht, dat dubbel uitgevoerd zou zijn met ham en kaas ertussen. En dan diagonaal doorgesneden. Niet dus. Het waren twee flinke plakken brood met een ovale vorm, met daarop een plak ham met de gesmolten kaas er overheen! Dus al met al nog een flinke hap.
Op de terugweg, dezelfde route, hebben we Fenna weer even laten zwemmen. Daarna heeft ze zo'n 50 meter naast de fiets en vaak in de schaduw wat drooggelopen en... is zodoende weer wat energie kwijtgeraakt. Nee, we matten haar niet af. Daarna ging ze weer in de kar, de bofhondkont. Ja, ik begon het al een beetje te merken dat het lang geleden is dat ik zo'n afstand gefietst heb. Vooral in mijn benen. Ik realiseerde me dat wij nu tegenwind hadden. Pfff! Maar ja, de aanhouder wint. Weer op de camping ben ik na de thee lekker onder de douche gesprongen. Daarna, half liggend in zo'n luie stoel schijn ik in slaap gevallen te zijn. Ik kan me het niet voorstellen.

Hitsig in de hitte

Vanmorgen, toen Sonja op haar Stella pakezel boodschappen deed, heb ik Fenna weer onderhanden genomen. Ik heb eerst een kam- en borstelbeurt gegeven. Omdat Sonja wat lang zou wegblijven, ben ik ook maar met een schaar aan de slag gegaan. Jawel, ik heb Fenna een knipbeurt gegeven. Op zo'n teef is het goed oefenen. Ze blijft rustig liggen en geniet zichtbaar van de fysieke aandacht. Ze ging er zelfs zo ordinair bij liggen, dat ik even om me heen keek of ik soms toeschouwers had. Tegenwoordig word je voor alles en nog wat aangeklaagd, dus. Fenna lag namelijk op haar rug met gespreide poten, terwijl ik haar borstharen kortwiekte.
Terwijl ik zo bezig was, hoorde ik achter mij gedreun, gehinnik en bonkende geluiden. Toen ik omkeek, zag ik de drie pony's die flink wat stof deden opwaaien. Letterlijk. De kleine hengst was in gevecht met twee merries. De oorzaak was niet zo moeilijk te achterhalen, want die hing een halve meter onder de buik van de hitsige hengst. De arme kerel kreeg flink wat trappen van de grote merrie. De kleine daagde de hengst voortdurend uit, maar mamma pony stond niet toe dat ze gedekt werd. Het bracht me terug naar mijn tienerjaren; flirtende meiden en een puber vol testosteron.
Toen de rust weergekeerd was en de hengst zich afzonderde, zochten de dames hem weer op. Ze liepen om hem heen en daagden hem weer uit. Kasian ja, die hengst.
De rest van de dag heb ik in mijn zwembroek gelopen. Niet vanwege die pony's hoor. Ik heb na de knipbeurt namelijk even een wasje gedaan. Ik neem niet zoveel kleding mee en datgene wat ik aan had lag in het sop. Veel mannen nemen weinig bagage mee. Ze gaan immers gewoon met vakantie. Heel anders dan vrouwen. Die gaan verhuizen. Dus ik had even aanzienlijk minder kleding. Maar bij deze temperatuur is de was zo weer droog.

Bont en blauw

Vroeger, toen de ouwe nog werkte, moest ie zich bij het ontwerpen van informatiesystemen aan allerlei regels houden. Op klagende gebruikers zat een opdrachtgever niet te wachten. Komt bij dat men graag een ingehuurde kracht wilde afbranden. Dus men was erg kritisch op alles wat je deed en zei. Dus ook met de resultaten van het werk.
Laatst schrok ik me het apezuur, toen ik op zoek naar nieuws een scherm-lay-out zag. Wat een onooglijk bonte bedoening! Alsof iemand zich flink kwaad gemaakt heeft toen ie dat scherm ontwierp en ontwikkelde.
Als ik zoiets gepresenteerd zou hebben aan mijn opdrachtgever, was ik vier hoog uit een raam gegooid. Wat een slecht lay-out! Vroeger was bijna alles beter. Bijna alles, want toen moest ik hard werken en kwaliteit leveren voor mijn geld.

De waarheid

snapshot nos tt

"Wie de waarheid vertelt, verliest veel vrienden", beweerde iemand. Die weglopers zijn wat mij betreft nooit je echte vrienden geweest. De uitspraak draait de boel maar gemakshalve om. Zoals het bij veel klokkenluiders gebeurt. Met andere woorden, je kunt beter kiezen voor foute mensen / situaties dan voor de waarheid.
Onze Lieve Heer heeft toch veel volgers overgehouden. Ondanks dat Hij iedereen de waarheid vertelde.
In het nieuws las ik ook een waarheid. Ook weer eentje, die men liever niet wil weten. Het Sociaal en Cultureel  Planbureau heeft o.a. onderzocht welke de grootste bedreigingen zijn voor onze cultuur. Wat denk je? Bovenaan staan de polarisatie, gevolgd door .... de islam. Zoals gezegd, dat wil men vooral de laatste bedreiging liever niet weten. Mensen die zich tegen de aantasting van onze cultuur verzetten, staan voor dat ze het weten voor de rechter. De aanvallers gaan vaak vrijuit. Een vorm van zelfdestructie.

Op de uitvalbasis

In tegenstelling tot het geplande, staan we op een andere camping. Ik was glad vergeten, dat onze standaard camping volgeboekt zou zijn vanwege een of ander fietsevenement. Geen probleem, we staan nu tegenover die camping bij een boerderij. Met koeien, paarden en een drietal wat wilde pony's. Ze hebben hier ook pluimvee, waaronder pauwen en kalkoenen. Ik ben er nog niet achter hoe zo'n pauw aan zijn verstand peutert, dat ie tussen 22.00 en 09.00 uur zijn snavel moet dichthouden. Zelf heb ik geen last van de pronker, want als ik eenmaal slaap, dan slaap ik.
Even tussendoor, ik ben dus ook vergeten de lader van mijn laptop mee te nemen. Gelukkig zijn die dingen overal te koop en dus ook hier. Vooraf heb ik even de specificaties opgezocht. Je weet maar nooit met de deskundigen van nu. Ik heb nu dus een extra lader.
Wie in deze warmte gaat kamperen moet naast slim ook creatief zijn. We hebben de camper dusdanig geparkeerd, dat ie met de zijkant tegen de bosschages staat. Ik heb zo'n 2,5 meter ruimte, die lekker in de schaduw ligt. En.... niet onbelangrijk, de wind staat erop. Je kunt voelen dat de wind van over het water komt; heerlijk koel.
Omdat de boerderij in bedrijf is, zijn er wel veel vliegen. Beter dat dan muggen. Een nadeel is wel, dat we een flink eind moeten lopen om Fenna uit te laten. De boerderij heeft een vrij lange toegangsweg. Het sanitair is prima in orde. Dat komt wellicht ook doordat veel kampeerders hier met een poepdoos lopen te sjouwen om hem te legen. Was dat vroeger niet een smerig beroep?

Lucky Leeuwinnen

De dames kwamen goed uit de startblokken met zowaar een doelpunt van Martens. Maar naarmate de eerste helft vorderde zakten de Leeuwinnen terug. Met veel foute ballen en in een te laag tempo, gaven ze de Jap het initiatief. In het centrum hield men de gevaarlijke Japanse spits nauwelijks in het oog. Met gevolg de gelijkmaker en een opsteker voor de Aziaten voor de tweede helft.
In die tweede helft domineerden de Japanse dames. Zo erg dat Oranje nauwelijks van eigen speelhelft kwam. Dat werd ook veroorzaakt doordat Oranje niet eens tot uitverdedigen kon komen zonder balverlies. Er waren te veel Oranje kutballen. Het ontbrak Japan aan de nodige dosis geluk.
Gelukkig werd Beerensteyn ingezet voor de veel te vaak naar binnen trekkende Van de Sande. De laatste gaf de opkomende Japanse verdediger veel te veel ruimte, waardoor Oranje onnodig onder druk te staan kwam. Met Beerensteyn kwam de aanval via de rechter vleugel weer op gang en leidde een ervan de penalty in. Ik was verrast dat Martens de strafschop ging nemen, want ze viel mij qua spel tegen. Zelf vond ze dat ze goed in de wedstrijd zat. Dus dan zal het wel zo zijn.
Ondanks dat Japan het beste van het spel had, kreeg Oranje het geluk aan haar zij. Italië wacht.

112 ellende

Het is niet de eerste keer dat het nationale alarmnummer 112 plat ligt. Na de eerste keer werd plechtig beloofd, dat dit niet of nooit meer zou voorkomen. En zie : 112 ligt weer plat.
Ik herinner me nog dat ik begin jaren 70 voor het eerst kennismaakte met non-stop systemen. Simpel gezegd een aantal aan elkaar geknoopte computers, die ervoor zorgden dat de programma's en verbindingen van een van hen altijd 'alive' zouden zijn. De beheerders controleerden 24/7 of alle betrokken Tandem computers het I'm alive bleven afgeven. Dat was dus hoe men in het bedrijfsleven bijna 50 jaar geleden al omging met kritische systemen.
Een andere vorm van continuïteitsborging betreft de no-break systemen. Die zorgen ervoor, dat het elektriciteitsnetwerk voorzien bleef van voeding : de noodstroomvoorziening. Erg belangrijk voor instanties zoals ziekenhuizen, hulpdiensten en het leger.

ook jaren 70

Het uitvallen van 112 zie ik daarom als een ouderwetse knulligheid, die de stand van zaken bij in dit geval KPN weergeeft. Maar ja, dat bedrijf is tamelijk ambtelijk van cultuur en dus zal ook 112 nog wel vaker plat gaan.
Zelf heb ik een aantal keren met KPN in aanraking geweest. Zo herinner ik me nog KPN als een van de gegadigden voor een communicatie oplossing bij een multinational. De KPN vertegenwoordigers wilden dat ik hen op hun blauwe ogen zou vertrouwen voor wat betreft de prestaties van hun producten. Ze vonden het maar niks dat deze eigenwijze projectmanager een demo wilde zien met door ons zelf gemaakte cases. Uiteindelijk viel KPN af. Niet alleen voor wat betreft hun prodcuten, maar ook vanwege de after sales (service). Dat leidde tot grote verontwaardiging bij de voormalige PTT mannen. De betreffende vertegenwoordigers gingen zelfs zo ver, dat ze mij bij de directie van mijn opdrachtgever ervan beschuldigden, als zou ik nooit met hen gesproken laat staan hen uitgenodigd zou hebben. Gelukkig moest ik bezoek vooraf aankondigen bij de receptie en moesten bezoekers zich aan de poort bij de receptie legitimeren en vermelden welke afdeling ze wilde bezoeken en met wie ze een afspraak hadden. De mannen stonden daar 4 of 5 keer geregistreerd als bezoekers.
Nee, KPN is er nog steeds niet in geslaagd om van een ambtelijke overheidsinstantie een echt commercieel bedrijf te maken. De toren hoge salarissen en dito bonussen ten spijt. Aan de andere kant bevreemd het mij, dat KPN klanten blijkbaar nooit een 'sloepenrol' houden / eisen, om te controleren in hoeverre de continuïteit in geval van calamiteiten gewaarborgd is.
Wat mij ook bevreemdt is de uitval van het pinnen. Zonder verbinding geen omzet. Ongelooflijk.

Onder de bagger

Als aankomend projectleider wist ik dat de functie vaak leidt tot douches van bagger. Gezeik en gezeur en dat er op je gejaagd kan gaan worden. Je doet het immers nooit bij iedereen goed. Toch voelde ik me geen projectlijder. Ik wist waar ik mee bezig was, al liep ik vaak op drijfzand. Er zijn nu eenmaal mensen die niets van veranderingen willen weten. Zelfs niet wanneer je het aan hen overlaat. Altijd maar weer met de hakken in het zand. Er zijn organisatie die zulke mensen wegpromoveren. Ik heb weleens interne vacatures gezien, die hen op het lijf geschreven waren. Alleen hun naam ontbrak in de zin van : Wij geven de voorkeur aan personen met de naam Kees X en/of Johan Y. Haha! Ja, zo erg was het. Het deed me denken aan een stout kindje dat met een koekje gelokt in plaats van op z'n nummer gezet wordt.
Ik had al een dikke huid ontwikkeld, dat scheelde erg veel. Over meer kennis en over de juiste vaardigheden beschikken en rust uitstralen, zorgden ook voor de nodige rust. In een aantal gevallen heb ik zo'n zeurend iemand voorgesteld het projectleiderschap van mij over te nemen. Maar toen werd er wat zenuwachtig gelachen en het voorstel vervolgens afgewezen. In de meeste gevallen hield het gezeur dan op. Maar er waren erbij die zelfs na het afsluiten van het project bleven doorzeuren.
Later, toen ik als projectmanager meerdere projecten leidde, kreeg ik alleen te maken met de projectleiders. Dat was een stuk rustiger. Ik deed dat weer op een coachende manier en me dankzij mijn kennis en ervaring beperken tot een vinger aan de project-pols.

Summer in the city

Excuses voor slavernij?

De gemeente Amsterdam overweegt haar excuses te maken vanwege onze betrokkenheid bij de slavernij. Ik vind het nogal ver gezocht. Daar tegenover staat de uitspraak, dat kinderen van IS strijders niet verantwoordelijk gehouden mogen worden voor de daden van hun ouders. Zeer verre nazaten van slavendrijvers dus wel? Dichterbij lijkt me het optreden van de militairen tijdens de Bersiap (een smerige oorlog in het voormalig Indië, die men hier liever politionele acties noemt), waar tot op heden weinig over te horen valt.
Aan wie gaat men eigenlijk de excuses aanbieden? Aan de nakomelingen van slaven? En wie zijn dat dan? Dat wordt flink graven. Wie weet is zo'n slaaf door zijn eigen familie verkocht of geruild. Veel Afrikanen handelden namelijk ook in slaven. En hoe zit het met de blanke slaven en slavinnen?
Nog even en Amsterdam gaat namens de mannen hun excuses aanbieden omdat hun verre voorouders als holbewoners nogal vrouwonvriendelijk bezig geweest zijn. Gaan we de Spanjolen vanwege hun zilvervloot en Armada ook onze excuses aanbieden? Het lijkt mij beter alle oude onverkwikkelijke zaken (zeg maar van voor 1900) meer in de tijd te zien. Toen vielen veel activiteiten en gewoontes binnen de toen geldende normen.

Het hitteplan

Het Hitteplan is geactiveerd en dat merk ik. Wat een hitte! Zelf kan ik niet zo goed tegen temperaturen die boven de 23 Celsius uitstijgen. Er zijn (blanke) mensen die dat niet geloven. Sommigen lachten, omdat ze dachten dat ik weer een grap maakte.
Met hogere temperaturen houd ik me maar gedeisd. Vanmiddag heb ik wel een afspraak bij de tandarts. In Lelystad. Dus ik zal even door de hitte moeten. In de behandelkamer is het gelukkig koel. Het kan zo zijn, dat ik straks met een open mond en kippenvel in de stoel lig.
De hitte is ook voor Fenna een crime. Als ze even naar buiten moet, dan loop ik zoveel als mogelijk in de schaduw met haar. Niet alleen vanwege de zon, maar ook omdat de straatstenen te warm zijn voor haar pootjes. Vanmorgen, in de schaduw van het bos, was het uitlaten geen enkel probleem. Zoals gewoonlijk proberen we niet alleen het hoofd, maar ook het hele huis wat koel te houden. Ik zag dat over een paar dagen de temperatuur wat zakt. Misschien is dat een mogelijkheid om alvast een sprongetje te maken naar het begin van onze vakantie. Met als strategie dat we ons koest houden zolang het warm is en pas gaan rijden als de temperatuur wat dragelijker is. In de wagen bevindt zich geen airco, maar wel een ingenieuze luchthapper. Táádáá!!

Een Einzelgänger?

met snor

De Belgische mevrouw heeft haar hond dus toch maar aangelijnd. Ze heeft ook haar tentje een kwartslag gedraaid. Was de opening eerst naar het veld gericht, nu kijkt ie uit op de struiken. Zo hoeft ze ons niet te zien (denk ik). Prima hoor. Ze groette niet terug, toen Sonja haar elders op de camping tegenkwam. Misschien is ze een Einzelgänger? Iemand die liever op zichzelf is. Daar zijn ook weer verschillende types onder. Sommigen willen wel graag contact met anderen, maar voelen zich daarin geblokkeerd. Het kan ook zijn dat ze slechte ervaringen hebben opgedaan en daarom liever geen contact meer willen hebben met anderen. Tja, dan is een hond een ideaal gezelschap. Zo'n beest is altijd aardig tegen je, zelfs als je hem slecht behandeld hebt. Haar hond vertoont beschermend gedrag, dus wie weet.
Ergens las ik dat veel vrouwen liever met een hond slapen, dan met hun vent. Ze slapen dan veel fijner. Zeggen ze. Ja, ja. Wij vinden zo'n harig geval in bed helemaal niets. Daarom scheer ik me geregeld. Beesten in de slaapkamers vinden we onhygiënisch. Die beesten dragen soms andere beestjes met zich mee. Stel je hebt zo'n kwijlende boxer, brrr! Daar lig je dan in je regenpak in bed. Fenna en Tom mogen daarom pertinent niet in de slaapkamers komen. Ik bedoel, wij liggen toch ook niet in hun mand? Ik weet verder niet wat de Belgische met haar hond in dat tentje doet hoor. Daar ben ik ook niet nieuwsgierig naar. Trouwens ik zag mezelf niet door het gras sluipen, want ik heb wat spierpijn in mijn rug. Ik heb Luuk voortgeduwd toen ie op een skelter zat. Als 70 jarige kan je beter niet gebukt over een veld gaan rennen om je kleinkind in een skelter voort te duwen. Daar word je minstens een week lang aan herinnerd. Sonja was slimmer. Ze bond een touw aan de skelter en trok hem toen als een hondje voort. Op z'n hondjes is bij vrouwen dus ook anders dan bij mannen.

Een luipaard is niet lui

Gek dat men die sterke, snelle jager een lui-paard heeft genoemd. Ik vind dat dikke nijlpaard eerder een lui-paard, dan de grote gevlekte kat. In andere talen verwijst ons 'lui' naar een leeuw. Ons land heeft ook een 'lui' / leeuw als symbool in menig wapenschild. Een schaap ware beter, want we zijn immers makke volgers. Het spreekwoord veel geschreeuw en weinig wol (zei de duivel en schoor zijn varken) is ook niet zomaar uit de lucht komen vallen. Dat is dan wel weer typisch Nederlands : veel nationaal en internationaal geschreeuw en weinig rendement. Nee, we zijn helemaal niet zo heldhaftig. Dat heeft de geschiedenis al bewezen en tot op de dag van vandaag is dat nog steeds zo. Maar schreeuwen dat kunnen we. Als de beste. Kinderen schreeuwen ook als ze hun zin niet krijgen. Verstandige grote mensen reageren daar nauwelijks op. Ze weten dat het geschreeuw vanzelf zal ophouden.

De muis en de olifant

Nederland gaat Rusland onder druk zetten. Het doet me denken aan de vele moppen over de olifant en de muis. Een ervan verhaalt over de muis, die een lift kreeg op de rug van de olifant. Omdat de muis onderweg telkens zat te giechelen en hij de olifant niet wilde vertellen waarom, gooide de olifant hem van zijn rug af. Pas toen vertelde de muis, dat hij het grijze gevaarte onderweg een paar keer genomen had. Zo denkt ons landje ook het grote Rusland te kunnen naaien. Nou, daar zal de Russische dikhuid echt geen nacht van wakker liggen hoor.
Aan die grappen moet ik ook vaak denken als ons landje het zo eens is met Amerika en met dat land op oorlogspad gaat. Dan zie ik die olifant en dat muisje weer, maar dan in NATO verband. Ze lopen achter elkaar over een brug. Schreeuwt dat muisje : "Wat stampen we lekker hè?" Op deze wereld zijn wij slechts grijze muizen, met een paar ratten aan het hoofd.

Geslaagd weekend

Het combineren van een oppasweekend met het uitproberen van de camper is naar tevredenheid verlopen. Er zijn wat kleine dingen, die nog geregeld gaan worden. Zoals een paar opbergzakken vervangen. De huidige zijn in feite grote plastic zakken, die na 3 jaar flinke scheuren vertonen. De visplu gaat vervangen worden door een heuse parasol. compleet met poot die in de grond geboord moet worden. Van de warmte overdag hebben we 's nachts geen last gehad. Twee jaar geleden hebben we vanwege de warmte 's nachts een paar keer met geopende achterportieren geslapen. Om geen last te krijgen van insecten hadden we een klamboe boven ons bed gehangen. Zoiets kan je op een camping met een gerust hart doen. De beide portieren aan de achterkant bieden ook de mogelijkheid om de wind door de wagen te laten waaien. Koken kunnen we ook buiten de bus doen.
Vanmorgen hebben we besloten niet deze week op vakantie te gaan. We hebben geen zin om in de hitte te gaan rijden. Ik ben ook geen nachtbraker, dus rijden in het donker zie ik ook niet zitten. We wachten koeler weer af.

't Is weer zover

Ja hoor, komt er opeens een hond aan rennen, die de camper in wil. Het is een reu en Fenna gaat tekeer. Ik zie niemand lopen dus jaag ik de reu weg. Maar die vindt Fenna te aantrekkelijk. Dus trad ik wat harder op en de hond rende weg. Pas toen zag ik een vrouw lopen, die de eigenaar was.
Even later komt dat beest weer de voortent binnenrennen. Toen ik de hond weer had weggejaagd, keek ik even goed rond en zag een auto met een Belgisch kenteken staan. Ik liep er naar toe en sprak de vrouw aan, die beweerde geen Nederlands te spreken. Dat verschijnsel ken ik. Ik testte haar maar niet door haar stomme trut te noemen, want ik weet dat ze best wel Nederlands / Vlaams verstaat. Dus ging ik over op mijn HBS Frans en vroeg of ze haar hond bij onze Fenna weg wilde houden. Ze antwoordde simpel met : "Mijn hond is gecastreerd." Blijkbaar huldigt zij het standpunt, dat haar gecastreerde reu een vrijbrief heeft. In plaats haar terug te sturen naar België, besloot ik maar tot een leugentje om bestwil en zei dat Fenna loops is. Toen beloofde zij haar hond bij zich te houden. Niet dus, want even later arriveerden een paar campinggasten, die direct verwelkomd werden door een grommende en blaffende reu, met de nekharen overeind. De gasten bleven stilstaan, terwijl de hond tekeer ging. Pas toen kwam de Belgische haar hond halen en deed de reu alsnog aan de riem.

Een daktent

Tegen mijn verwachting in hebben de Oranje Leeuwinnen van Canada gewonnen. Ze maakten een goede start met veel kansen en net te weinig geluk. Daarna viel het elftal wat terug, zodat Canada wat vaker aan de bal was. Maar uiteindelijk won Oranje met 2-1.
Gisteren zag ik voor het eerst een bus met een daktent. Natuurlijk heb ik de constructie aan een nader onderzoek onderworpen. De tent stond al uitgeklapt klaar voor gebruik. Het geheel bestaat uit twee vloerdelen waarop de tent gemonteerd is. De beide delen zijn aan elkaar bevestigd met scharnieren. Op elkaar geklapt past het op het dak van de bus. Door de boel open te klappen, ontstaat een tent. Een in hoogte verstelbare ladder zorgt niet alleen voor de toegang, maar ook voor extra steun van het open geklapte deel. Op zich een leuk gezicht. Het geheel kwam mij solide over. Ik vroeg me wel af hoe het met de belasting van het dak zit.

Uit eigen ervaring weet ik dat ie bij personenwagens rond de 75 kg ligt. Bij bussen zal ie ongetwijfeld hoger zijn.
Zoals gezegd vond ik zo'n daktent een interessant ding. Totdat ik zag wat het weer opruimen van zo'n ding inhoudt. Deze tent was weliswaar opklapbaar, maar daarna moet je het tentdoek met de hand in orde maken, zodat er geen delen uitsteken. Dus je moet daarvoor erbij kunnen komen. In mijn geval, ik ben niet zo lang, zou ik een aparte ladder moeten meenemen voor dat klusje. Nee, al met al vind ik deze tent niet zo handig. Het inklappen zou in één keer de tent op een goede manier moeten opruimen. Zonder al dat gedoe om het tentdoek op de juiste plek te krijgen.

Oranje Leeuwinnen

Of de Leeuwinnen gaan winnen valt nog te bezien. Als beide elftallen net zo spelen als in de voorgaande wedstrijden, dan geef ik Canada de meeste kans. De Canadese zeehondjes spelen in een hoger tempo en zijn aanzienlijk scherper met de passing. Weinig onnodig balbezit / pingelen en ballen achteruit spelen. Als ploeg zijn de Canadese dames veel beter op elkaar ingespeeld dan de Leeuwinnen.
Om de Leeuwinnen meer kansen te bieden om verder in het toernooi te geraken, zou een 'mindere' (wat heet?) tegenstander in de volgende fase aantrekkelijker zijn. Dus zouden ze van Canada moeten winnen. Tegen een andere groepswinnaar maakt het elftal, zoals het tot nu toe gespeeld heeft, weinig kans. Maar ja, de bal is en blijft rond.

Bergen onfatsoen

De VVD wil dat witwassen en frauderen strenger gestraft worden. De partij wil ook dat het ontsnappen uit gevangenissen gestraft gaat worden. Het klinkt allemaal nogal ongeloofwaardig, zo niet hypocriet van die politieke partij. Net als de oproep die Mark Rutte deed, waarin hij Nederlanders om meer fatsoen vraagt. De VVD kent veel leden, die zich schuldig maken aan allerlei onverkwikkelijke zaken. Goed voorbeeld doet volgen.
Gisteravond keek ik vol afgrijzen naar een tv uitzending genaamd Opstandelingen. Het programma ging over de misstanden in de gemeente Bergen met aan het roer mevrouw Hafkamp (had ook onder haar naam zo in de GTST soap kunnen meedoen). Afgaande op de mimiek, haar lichaamstaal en soms ook haar antwoorden, kwam de burgemeester mij als een soort dictator over. Er kwam een ris aan maffiapraktijken voorbij. Jammer dat presentatrice Sophie niet zo scherp was. De burgemeester (GroenLinks) verwees een paar keer naar de rechter, maar zelf negeert ze vonnissen.
Er schijnt een ontslagen wethouder op een recreatiepark te wonen, nadat ie in het geniep een hotel gerund had. Wonen op een recreatiepark, mag dat? Het programma liet veel voorbeelden voorbijkomen, waarin sprake is van veelvuldig ambtelijke willekeur en machtsmisbruik. Ter afsluiting van het onthutsende programma, lieten de 'opstandelingen' zien hoe in Bergen gemeentelijk vastgoed en grond voor ongekend lage prijzen (soms maar een tiende van de waarde) onderhands (vriendjes?) verkocht wordt. Weer een wethouder weg? De handelwijze van de gemeente valt wat mij betreft niet eens onder onbehoorlijk bestuur. Ik noem hem crimineel.
Ik vroeg me direct af, of het een goede zaak zal zijn om zo'n controlegroep in elke gemeente te installeren. Er wordt zoveel en zo vaak gesjoemeld met onze belastinggelden om over ambtelijke willekeur maar te zwijgen. Bergen is slechts één gemeente waar het zo eraan toe gaat.

Toen en nu

In de loop der tijd zijn veel dingen veranderd. Mensen trouwens ook. Ik vertelde al over de ooievaar, de bloemkool, de vroedvrouw en later de verloskundige. Zo hadden we thuis eerst een theemuts, toen een theelichtje, vervolgens een thermoskan (waarin sommigen ook koffie bewaren) en nu een haal-vier-keer-op-en-neer-theezakje. Bij een vriendje van mij hadden ze heel lang een theemuts. Ze kwam 3x in de week en deed naast het zetten van thee ook nog wat ander huishoudelijkwerk.
Ooit staken we het gas aan met lucifers uit doosjes met een zwaluw of

molen erop. Later kregen we een gasaansteker. Zo'n klik-klak geval dat je met de duim moest bedienen (foto). De vonk werd gemaakt door een vuursteentje, net als toen met de benzine aanstekers. Zo'n kleine vonk zette je hele hand in de fik als je wat te scheutig met de wasbenzine was omgegaan. Later had zo'n apparaatje zelf gas en weer later een batterijtje. Toen kwam er een altijd en eeuwig brandend pitje in het midden van het fornuis. Het kan toeval zijn, maar toen vond de eerste lichte aardbeving in Groningen plaats. Dat extra vlammetje werd opgevolgd door een elektronisch ontstekingspennetje, dat bij de gaspit zat en een vonkje produceerde. Nu hoef je enkel de knop om te draaien, maar die verdwijnt straks ook. Trouwens het hele fornuis verdwijnt straks, want men kookt alsmaar minder. Men gaat over op de kant en klaar maaltijden die in de magnetronoven gaan. Als laatste verdwijnt ook het gas. Al weet niemand precies waarom.

Voor elk wat wils

Sommigen, waarschijnlijk hondenbezitters, reageren nogal heftig, wanneer iemand informeert naar een camping waar geen honden zijn toegestaan. Als mensen honden niet op prijs stellen, dan mag dat toch? Zo zijn er ook veel mensen, die liever in een restaurant zitten waar kinderen niet toegelaten worden. Ook dat kan ik me voorstellen. In beide gevallen heeft het veel te maken met de manier waarop eigenaren en/of ouders toezicht houden op hun bezit. Ondanks het aanlijngebod laten veel mensen hun hond los lopen. Er zijn ouders die hun kinderen 'loslaten' als ze in een restaurant zitten, of ergens anders op bezoek zijn. Heel vervelend als zo'n vreemde koter met een volle luier in je bord staat te kwijlen.
Over deze twee zaken is opvallend veel discussie. Maar als iemand per se een camping met een zwembad wil, dan hoor of lees ik geen gezeur van niet-zwemmers / -baders.
Het is al langere tijd 's avonds rustig op menige camping. Na het avondeten kruipen veel gasten in hun kampeermiddel om naar de tv te gaan zitten kijken. Wij hebben ook een tv'tje, maar dat ding is louter bedoeld om enkel 's avonds dvd's af te spelen op koude en/of regenachtige dagen. We hebben geen schotel en dergelijke en dus ook geen extra kans op storingen. Ik zie de laatste tijd erg veel vragen over slechte of geen ontvangst van tv zenders, schotels of ontvangers die het niet doen en/of zenders die niet ontvangen kunnen worden. Dat schijnt een heuse ramp te zijn wanneer je ergens in Italië of Griekenland bent. Zelfs in dat soort landen schijnt voor die tv-kijkers verder niets bijzonders te zien. Maar, zoals gezegd, van mij mag het.

Iets te diep

Wat me nu weer is overkomen! Ik heb in de bus wat orde op zaken gesteld. Toen ik daarmee bijna klaar was, zag ik dat een schroef in het dashboard met z'n kopje boven het maaiveld uitstak. Dus ik draai dat ding maar even helemaal aan. Ruik ik even later een vreemd luchtje. Alsof iemand voor het eerst iets gaat braden. Ja, een schroeiluchtje! De kop van de schroef werd warm. Ik ben subiet op onderzoek gegaan en wat denk je? Ik heb die schroef in een stukje elektronica gedraaid!! Oeps!
Gelukkig was ik er op tijd bij en viel de schade mee. Ik heb het schakelding (ook wel relais genoemd) gelijk maar verwijderd en een nieuwe besteld. Ik moet er niet aan denken, dat ik na het indraaien van die (te lange) schroef de bus afgesloten zou hebben. Ik heb die schroef ook maar gelijk vervangen door een korter exemplaar.

Ik ben een Hitler

Huh? Ja, volgens Claudia de Breij is iedereen die gestemd heeft op de FvD een Hitler-figuur. En dat zijn er nogal wat. Ach ja, daar hebben we er weer zo een. Iemand die weinig op heeft met de democratie en de vrije politieke keuze van de mensen. Mevrouw De Breij is ook niet zo goed op de hoogte van Hitler. Zijn partij was immers een linkse beweging.
Men zegt : "Op elk potje past een deksel." Op deze pot had het van mij een geluiddicht deksel mogen zijn.
Zou De Breij straks enkel kaartjes verkopen aan mensen die hetzelfde stemmen als zij? Of is het weer het bekende links lullen en rechts vangen?

50 jaar geleden

Vijftig jaar geleden, in 1969, duurde het nog precies een week voordat ik eindexamen zou doen om mijn HBS opleiding af te ronden. Ik weet nog wel dat ik het vreemd vond, dat mijn klasgenoten zich zo druk maakten en tot diep in de nacht aan het studeren waren. Ik had het hele jaar mijn best gedaan, dus so what? Gelukkig slaagde ik, want anders had ik daarna in militaire dienst gemoeten. Ik had namelijk een jaar uitstel gekregen. Door mijn overstap van de Mulo naar het lyceum verloor ik 2 jaar. Daar kwam nog een jaar bij, toen ik de 4e van de HBS een keer moest overdoen.
Ik had na het eindexamen een wat korte vakantie. Op 14 juli 1969 stapte ik op de trein om me in Zuidlaren te melden. Tja, de tijd is voorbij gevlogen al herinner ik me die tijd als gisteren. Voor mijn slagen en voor de militaire dienst kreeg ik van mijn ouders een elektrisch scheerapparaat cadeau. Ik heb gedurende mijn diensttijd die bekkenvreter niet zo vaak gebruikt, want we waren vaak op oefening. Dus gebruikte ik een scheermesje of het apparaat op batterijen van mijn slapie / holmaatje Bertus Boersma.
Laat Creedence Clearwater Revival nou net dit nummer uitgebracht hebben :

Proefdraaien

Vanmorgen ben ik begonnen met het tevoorschijn halen van onze kampeerspullen. Ik heb ze vorig jaar, voor de winter, op de vliering gelegd. Toen ik het laddertje beklom, dacht ik : "Toch verdomd handig zo'n vliering!" De ladder is een aluminium exemplaar, het bovenste deel van een uitschuifbare ladder. Dat stuk heb ik op de juiste lengte ingekort, zodat de bovenkant niet in de weg staat, als ik hem gebruik. Ik heb hem aan de bovenkant met steunen dusdanig aangepast, dat ie niet kan wegglijden als ik erop sta. Als ie niet in gebruik is hangt ie in beugels aan het plafond. Keurig uit de weg en toch voor het grijpen. Ik vind het laddertje een aanzienlijk betere oplossing dan zo'n gammele vlizotrap. De vliering heeft een vloer van 2,6 x 2,0 meter en biedt ons voldoende extra ruimte.
Ik heb dit keer eerst de waterpomp getest. Voorheen gebeurde dat op de camping en dat leidde soms tot verrassingen. Dat kwam ook, omdat ik de pomp aan de waterslag in de bus liet hangen. Da's niet zo slim. Dus heb ik ook de waterpomp verwijderd, schoongemaakt, gedroogd en op de vliering bewaard. Met de 12 volt accu van de boormachine heb ik hem even laten draaien.
Voordat ik de bus verder inricht, ga ik eerst nog even de beide bagagebakken onder de zitbanken controleren. Pas dan kan ik het vaste bed gaan klaarmaken.
We hebben geen haast en tijd zat. Het is trouwens veel te warm om ons druk te gaan maken. Vanavond en morgenochtend vroeg is het wat koeler.

Het kost geld

Soms vraag ik me af hoeveel autofabrikant Tesla aan politici en ambtenaren betaalt, om hun auto's te kunnen promoten. En wat gaan organisaties als Shell en NAM betalen, om hun omzet niet te zien kelderen? Elke beslissing is nu eenmaal op geld gebaseerd. Ook politieke en ambtelijke. Ik weet zeker dat het niet om ons milieu gaat. Daar zijn wij zelf al druk genoeg mee.
Het doet mij goed te weten, dat in Duitsland de problematiek rond het milieu aanzienlijk realistischer aanpakt. Daar doet men al langere tijd onderzoek naar schonere brandstof, met name voor (oude) dieselmotoren. Ik vind het geen probleem om per liter diesel meer te moeten betalen voor een schonere uitstoot. Als ik dan maar wel in de milieuzones toegelaten word in de Ducato, zoals dat in Duitsland geregeld is. In dat land heeft men, in tegenstelling tot ons landje, ingezet op uitbreiding van het aardgasnetwerk. Het gas komt uit Rusland, al vindt Amerika dat een slechte zaak. Economisch gezien is het logisch. Al klinkt het mij toch wat vreemd in de oren : Duitsers aan het gas. Ze geven er zelfs premies voor.
Ik vraag me overigens af, waarom een petrochemisch bedrijf als Shell niet eerder ingezet heeft op schone diesel. Een kwestie van gebrek aan visie of..... kost dat (nog) meer geld?

Allemaal flauwekul!

Eerlijk gezegd ben ik niet zo'n meeloper. Zo'n mak schaap dat achter alles en iedereen aansjokt. Ik denk er vaak het mijne van en kom dan qua conclusie maar al te vaak in weer dezelfde gedachte terecht : "Wat een flauwekul!" Het kan zijn dat ik wat dat betreft erfelijk belast ben. Mijn vader zei dat namelijk ook erg vaak. Misschien had hij dezelfde manier van denken. Vooral als de regering weer iets bedacht had, zei hij dat. Hij was het die mij geregeld op het inconsequente gedrag van socialisten wees. Zijn moeder, mijn oma dus, deed altijd de radio uit voordat de (rode) Vara haan kraaide aan het begin van weer een socialistisch radioprogramma. Ze had daar een hekel aan. Waarom weet ik niet. Wel vreemd, want mijn oma kwam van Ambon.
Mijn pa had dus een hekel aan socialisten. Die hadden hem en vele anderen met rommel de oorlog ingestuurd. Ondanks dat was ie een tijdje nogal weg van zo'n rooie rakker. Maar ach, iedereen raakt weleens de weg kwijt en uitzonderingen bevestigen de regel, denk ik dan maar.
Omdat ik niet klakkeloos dingen overneem, ook niet van mijn ouders, heb ik daar vaak over nagedacht. En inderdaad socialisten zijn in de regel onbetrouwbare mensen. En dat is dus geen flauwekul.

Fenna's winterjas

Fenna is in de rui. Dat betekent dagelijks stofzuigen en een keer in de week á 10 dagen even haar vacht kammen of borstelen. Zodra Fenna mij met de kam in mijn hand ziet, wordt ze enthousiast. Het gefriemel aan haar lijf vindt ze heerlijk. Ze gaat er lekker voor liggen of staan. Net hoe ik haar wil hebben. Tijdens zo'n verzorgingsbeurt haal ik per haal een flinke dot haren weg. Voornamelijk ondervacht. Al kammend voel ik de vacht dunner worden. Ik werk in patronen, zodat ik geen plekken oversla. Ik heb dat klusje een keer tijdens een vakantie op een boerderij in Duitsland gedaan bij een collie. De hond had erg veel ondervacht (ik kon hele dotten zien), maar de eigenares durfde de hond niet te borstelen. "Omdat ze dan bijt", zei ze. Haha! Ik zei toen : "Hier komen jij, teef!" Tegen de hond dus. Gedwee kwam het beest naar me toe. Terwijl ik de borstel door haar vacht haalde fluisterde ik in het oor van de weerbarstige teef : "Haal het niet in je kop mij te bijten, want dan ben je de klos!" De boerin stond verbaasd toe te kijken, terwijl ik haar hond ontdeed van de dotten ondervacht. Zo gaat dat. Je moet wel laten zien wie de baas is.
Gedurende het kammen controleer ik Fenna gelijk op de aanwezigheid van vlooien en/of teken. Gelukkig heeft ze daar nauwelijks last van. Blijkbaar is Fenna geen lekker dier voor die kleine bloedzuigers. Sonja behandelt Fenna en kater Tom preventief tegen vlooien e.d. Dat hebben we met al onze honden en katten gedaan. Als we met vakantie gaan, spuiten we ook preventief de vloerkleden in. Tot op heden met succes. Een tijdje geleden had Fenna opeens last van relatief veel vlooien. Na allerlei middeltjes geprobeerd te hebben, heb ik haar toen gewassen met een antivlooienshampoo. Dat

heeft geleid tot een goed resultaat. Ik heb haar vacht toen 2x met die shampoo gedaan in één wasbeurt. De tweede keer heb ik de shampoo zo'n 5 minuten laten inwerken. Daarna afgespoeld en uiteraard gedroogd met een handdoek. Ter afsluiting heb ik de föhn op haar vacht gezet, want het was toen nog koud buiten.
De uitgekamde haren heb ik dit keer gewoon weggegooid in de kliko. Vaak doe ik de haren in een korf en hang die dan in de boom. Voor de vogels. Dit keer niet, want de boom is gesnoeid.
Voordat we met vakantie gaan, moet Fenna nog even naar de Dierenarts voor een controle en eventuele preventieve gezondheidsmaatregelen.

Schoon en vrolijk

Van tijd tot tijd maak ik de motorruimte van de Ducato schoon. Een gewoonte die ik ook bij onze vorige auto's erop nahield. Het klinkt misschien raar, maar ik heb een hekel aan vieze handen als ik in die ruimte moet zijn. Haha! Zo'n schoonmaakbeurt biedt gelijk de gelegenheid alles gedetailleerd te zien en te controleren. Wat dat betreft is het net als het wassen van de auto met de hand en een emmertje water. Wanneer de auto een wasstraat uitrijdt, hoor ik niet hoe het met de carrosserie gesteld is.
Voor het schoonmaken en -houden van de motorruimte gebruik ik enkel een doek, wat lijnolie (voor het kunststof /rubber) en een kwast om ook in de kleinste hoekjes te kunnen komen.
Ook al is ie dan 25 jaar, hij moet wel schoon en vrolijk blijven ogen. Daar hebben monteurs ook wat aan, al ziet de bus wat dat betreft niet zo vaak een garage. Dat heb je nu eenmaal met zo'n ik-doe-het-lekker-zelf mens.

De draad kwijt

De regering van VVD'er Rutte verhoogt eerst jaren lang de belastingen, om vervolgens de werkgevers de schuld te geven van dalende koopkracht. Dit keer heet het dat Rutte een 'verkeerde inschatting' gemaakt heeft. Ik noem het gewoon 'weer een leugen'.
Eind vorige week vertelde het nieuws dat de dagelijks boodschappen flink duurder geworden zijn. Begin deze week vertelt een minister ons, dat ons voedsel veel te goedkoop is. Het wordt dus nog duurder.
Na vriendje Engeland (Tony Blair heeft ook mee gelogen om de oorlog in Irak te beginnen) heeft ook vriendje Saoedi Arabië bevestigd, dat Iran twee olietankers heeft aangevallen. Het wachten is op nog meer vriendjes van Amerika, dat staat te popelen om samen met zijn vriendjes weer een oorlog te beginnen. De investeerders / beleggers in de wapenindustrie willen geld zien, nu Trump bezuinigt op oorlogvoering. Trump heeft zo zijn eigen oorlog. Hij gaat conform zijn verkiezingsbelofte miljoenen illegalen het land uitzetten.

Dakhazen

Vanmorgen kwamen Fenna en ik weer eens een dakhaas tegen. Dit keer een gitzwarte met een mij onbekende culturele achtergrond. Omdat het beest zich niet liet imponeren door Fenna, hield de Friezin zich enigszins in. Ze wilde op de zwarte kat af gaan, maar bewaarde wel een veilige afstand. Interessant om te zien : de houding van de bedreigde kat bepaalt het gedrag van Fenna. Omdat er relatief veel katten hier in de buurt rondzwerven, moeten we daarmee rekening houden. De beide zolderramen zijn daarom cat proof gemaakt. Die dakhazen kunnen vrij gemakkelijk hier op het dak komen. Onze Tom heeft er ook een handje

van. Toen we hier pas woonden, ging ie stiekem via het geopende dakvenster naar de zolderkamer.  Maar die tijd is geweest. Als vanwege het warme weer tijdens het reisklaar maken de schuifdeur van de bus openstaat, zet ik een gaaspaneeltje voor de deuropening. Op zo'n harige sproeier in de bus zitten we echt niet te wachten.
Er zit weliswaar een schaarhekje achter de schuifdeur, maar een kat kan er zo doorheen sluipen. Dus dan is een stukje gaaspaneel handig.

Oetepetoet

Toen ik de accu van de bus wilde opladen, gaf de acculader een foutmelding. Zo'n melding gaat gepaard met een oplichtend symbool en kan variëren van verkeerd aangesloten klemmen (plus en min omgewisseld) tot verkeerd gekozen soort accu (lood of gel). Ik heb van alles en nog wat geprobeerd, maar de melding bleef terugkeren. Omdat ik bang was dat het apparaat, een Pro User gekocht bij de Action voor krap €20 (kost normaal €45), het begeven had, ben ik even naar de loods gereden. Daar heb ik nog een lader staan en een andere accu. Ik heb de Dunlop lader eerst op de andere accu aangesloten, maar ook toen gaf ie dezelfde foutmelding, waarvan ik het symbooltje niet begreep. Toen ik de stekker uit de wandcontactdoos trok, zag ik plotsklaps dat in het zwarte bosje draad een stekker er wat vreemd bijhangen. Halverwege de 230 volt voedingsdraad bevindt zich namelijk een aansluiting in de vorm van een stekkerdoosje. Toen ik de aansluiting bekeek, zag ik dat ie niet helemaal in elkaar geschoven was! Ik drukte beide delen tegen elkaar en er klonk een klikkend geluid. Toen ik daarna weer de lader aansloot, deed ie het. Ik voelde me echt een oetepetoet op Vaderdag. Ben ik dus naar de loods gereden om daar te constateren dat een mannetje niet goed in het vrouwtje was gestoken. Dat ik daarvoor helemaal naar de loods moest rijden. Aan de andere kant kon ik gelijk een stiftje en wat rvs parkertjes meenemen. De lader is nu aan het werk. Op zondag.

Vaderdag 2019

Tijden veranderen. Toen :

Ontbijt staat klaar!!

Nu :

ze is helemaal ingeburgerd..

Derde remlicht, rood is min

Vanmorgen ben ik begonnen met het plaatsen van het nieuwe derde remlicht. Eerst heb ik de oude plek van de restanten kit ontdaan. Het oude licht heeft de garage vanwege de apk afkeuring verwijderd. Een paar leds deden het niet, iets wat de ene apk meester geen en de ander wel een probleem vindt. Die andere apk meester keurde dus onze bus. Hij zou de draad doorknippen, maar hij heeft het hele geval verwijderd. De resten kit heeft ie laten zitten. Voor mij. Het draad is boven, vlakbij de lamp doorgeknipt.

hij doet ut!

Nadat ik het midden van de bus bepaald had, heb ik het nieuwe licht gepast. De kabeldoorvoer in de carrosserie kon ik blijven gebruiken. Dus dat scheelde. Het meeste werk ging zitten in het solderen van de bedrading. Het zijn dunne draden en ik kon mijn hand niet goed stil houden. Dat kwam omdat ik even eerder wat zwaar sleutelwerk gedaan had. Toen het solderen eindelijk klaar was, heb ik even op de rem getrapt. De beide remlichten in de achterlichten brandden, maar het derde niet! Ik dacht direct aan het verwisselen van de draden. Maar ik had rood met rood en wit met zwart verbonden. Ik heb de draden los geknipt en de kleuren omgewisseld. Wat bleek? Rood is dus geen plus, maar min! Grrr! Stel je eens voor, dat de hele wereld uniform zou produceren. Niet dus. Of had die Chinese arbeider een rotdag? Na drie rondjes om het bouw te hebben gerend om weer tot rust te komen, heb ik de draden omgewisseld. Het is een vreemd gezicht een rode draad met een zwarte verbonden te zien en een witte met een rode. Toen ik weer ging testen, brandden alle drie de remlichten. Hoera!
Pas toen heb ik de bedrading netjes weggewerkt en de boel opgeruimd.

Handig potje

Ik heb een tijd boven een werkbank een hele ris potten gehad. De deksels zaten tegen de onderzijde van een legplank geschroefd. In die doorzichtige potten bewaarde ik schroeven, bouten, moeren, ringen, pluggen enz. Mooi overzichtelijk, goed voor het voorraadbeheer en zo voor het grijpen.
Voor het bewaren van de bouten van de voet van de tafelpoot heb ik voor zo'n opgehangen potje gekozen. De bouten raken anders zoek ergens in een bagagebak. Ik heb overwogen de bouten in een zakje in de holle poot van de tafel te bewaren, maar daar heb ik van afgezien omdat ik niet direct een oplossing zag om ze ook daarin te houden.
Omdat het kunststof potje niet doorzichtig is, heb ik er maar een etiketje opgeplakt. Met vermelding van de maat steek- of ringsleutel die nodig is voor het vast- en losdraaien van de bouten. Niet elke kampeerder is namelijk technisch. De ring- / steeksleutel hangt bij het potje.

Twinkel twinkel little star

Dit keer twee uitvoeringen. Een van een aanstormend talent :

en een van vergane glorie : Ik houd het nog steeds op vergane glorie. Vanwege de herinneringen.

Op gelijk niveau

Dat ik nogal grof reageerde op het geschreeuw en gescheld heeft alles te maken met de lessen die ik gedurende mijn leventje geleerd heb. Houd het maar desnoods op beroepsdeformatie. Ik heb o.a. diverse keren een cursus Communicatieve vaardigheden gedaan. Dat was verplicht vanwege het up to date houden van de vereiste vaardigheden voor mijn functie. Zo leerde ik in die cursussen, dat ik op gelijk niveau met mijn gesprekspartner moest omgaan. In een fabriek verliep de communicatie qua toonzetting anders dan op kantoor. Daar binnen zijn er ook weer verschillen. Iemand die rustig en netjes is, wordt op dezelfde wijze behandelen. Het heeft geen enkele zin om een grof iemand zachtaardig te benaderen. Zoals in ons land o.a. Justitie dat vaak doet. De praktijk bewees mij al snel het gelijk van dat uitgangspunt. Dus moest ik een grote mond zoals onlangs die avond snoeihard snoeren. Voor mij is dat wel even uit mijn rol vallen. Maar ja, wat moet, dat moet.
Een agressieve hond zal ik daarom nooit benaderen met een angstige houding en met een timide stem zeggen : "Foei, dat mag niet hoor!" Zo'n slappe reactie leidt niet tot het gewenste resultaat.

Meeliegen en anders...

Eerlijk gezegd ben ik benieuwd wat men wilde veranderen aan het rapport van de Onderzoeksraad over de ramp met vlucht MH17. De klokkenluiders worden nu opeens wel aangeklaagd door minister Grapperhaus. Dat is toch die minister die het zo voor klokkenluiders opnam? De situatie geeft aan, dat het onderzoek en de conclusies alles behalve betrouwbaar zijn. Naar de rol van Opstelten met betrekking tot de vervolging van Wilders (minder Marokkanen) wordt door Grapperhaus geen onderzoek gedaan. Worden de fraudeurs binnen de Belastingdienst ook aangepakt? Hoezo ambtelijke willekeur? Al dat geheimzinnige gedoe moet maar eens afgelopen zijn. Het begint hier aardig op Noord Korea te lijken.
Men gaat dit keer met een Russisch journalistenbureau in zee, om hun versie van de waarheid verder uit te bouwen. Dit keer een bureau dat bestaat uit kritische zo niet anti Poetin journalisten uit Rusland. En een ander journalistengroepje heeft 'toevallig' telefoongesprekken van de daders op die dag opgenomen. Knap als men zo vooruitziend is. Had dat bureau niet de ramp kunnen voorkomen? Waarom hebben Engelse journalisten wel die opnames en de geheime dienst van Oekraïne niet? Het blijft stinken rond het onderzoek.

Aanval Iran, echt of nep?

De Amerikaanse beelden van de aanslag op de olietankers zeggen mij niet veel. Beelden zijn eenvoudig te manipuleren en het zal niet de eerste keer zijn, dat er een toneelstukje opgevoerd wordt met eigen acteurs. Menige oorlog is zo begonnen. Hitler stuurde als Poolse soldaten verklede nazi's op een Duits radiostation af, om die gebeurtenis te gebruiken voor een inval in Polen. De Vietnam oorlog had ook zo'n 'incident' nodig om de Amerikaanse oorlogshaviken hun zin te geven. Het is de macht van de oorlogindustrie, het grote geld, die achter veel oorlogen zit.

Op goede voet -2-

Gisteren heb ik de voorbereidingen getroffen om de nieuwe voet van de tafel in de kampeerbus stevig op de vloer te bevestigen. Op de metalen vloer ligt een multiplex plaat van 18 mm dik. Daar bovenop ligt vloerbedekking (noppenzeil) en daarop ligt laminaat. Het laminaat ligt enkel tussen beide zitbanken in.
In de nieuwe voet zijn de bevestigingsgaten in hetzelfde patroon overgenomen van de oude. Dus ik

de tang

kon me richten op de oude schroefgaten. Vanwege de dikte van de kop van de blindklinktang moest ik in de vloerplaat ruimte maken rond het te boren gat. Ik heb daarvoor een 22 mm speedboor gebruikt. Toen die gaten klaar waren, heb ik in de metalen vloer 9 mm gaten geboord. Daarna heb ik op de tang een 8 mm klinkmoer gedraaid en heb hem door de metalen vloer gedrukt en vervolgens vastgeklonken. Met die lange handvatten werkte het best prettig. Daarna de tang van de aldus geklonken moer losgedraaid. Klaar. En dat dus nog drie keer. De oude voet was met 6 schroeven op de houten multiplex vloer vastgezet. Voor de nieuwe benut ik maar 4 ogen in de voet. Op die vier bevestigingspunten heb ik dus een moer in de vloer geklonken. In de geboorde gaten in de houten vloer steek ik stukken cv buis van 22 mm, die net onder het vloeroppervlak uitkomen (plm. 16-17 mm). Voor de netheid, zeg

Moeren, links geklonken, rechts ongebruikt

maar. Daarna heb ik de aanwezige schroefgaten in het laminaat opgeboord tot 9 mm, vanwege de M8 bouten die daar doorheen straks gaan. En toen? Toen ging het verkeerd! Toen ik het laminaat weer ging terugleggen, klopte de positie van de 9 mm gaten niet! Huh??! Ik heb van alles geprobeerd, linksom, rechtsom, zelfs onderste boven (je weet maar nooit met zo'n vergeetachtige grijze kop), maar die strook kwam nimmer passend boven de vier gaten. Grrr. Gelukkig heb ik een heel pak gekregen van dat laminaat. Dus het is geen ramp. Ik zal een nieuwe strook laminaat moeten pakken en daarin de gaten op de juiste plek zien te boren. Dat wordt dus passen en meten en goed boren.

Wie z'n geschiedenis niet kent

heeft geen toekomst. Er zijn opvallend veel mensen die de geschiedenis van hun eigen kikkerlandje niet of onvoldoende kennen. Zo weten velen niet eens wie of wat Indo's zijn. Ik hoorde zelfs een keer een D66 politicus spreken over Indonesiërs! Erg hoor. Maar ja, weten die lui veel? Nee. Ruud Lubbers had het een keer over de Israëlieten, toen hij over de inwoners van Israël sprak. Dat hield ik maar op een verspreking vanwege zijn CDA achtergrond.

Na de 2e wereldoorlog waren veel politici erg ongerust over de komst van Nederlanders uit het verre Indië. In die kolonie was een strijd gaande voor onafhankelijkheid en keerde men zich tegen alles wat Europees (=Nederlands) was. Het werd een afschuwelijke periode, maar die zwarte bladzijden ontbreken ook in onze geschiedenisboeken. Er wordt nu onderzoek gedaan naar de Bersiap, zoals die periode ook genoemd wordt. Maar ook dat onderzoek vindt met een Hollandse bril op plaats. De toenmalige regering zag het niet zitten om zoveel bruine mensen hier binnen te laten. Dat zou volgens de overheid ernstige problemen gaan opleveren. Niet dus. De Indo's hebben zich volledig aangepast en de Nederlanders eten veel vaker rijst. Haha! Ook al prakken ze een bord met nasi rames door elkaar alsof het stamppot is.
Veel buitenlanders vinden het vreemd, dat de Aziatische keuken hier populair is. Die weten natuurlijk helemaal niets over de geschiedenis van Nederland.

Niet mijn tv programma

De theezak stelde mij een weer een vraag. Dit keer luidt ie : "Welk tv programma weiger je om te kijken?" Ik heb het al eerder over al die linkse praatprogramma's gehad, die ik mijd als de pest. Maar er zijn er meer. De laatste tijd komen veel korte stukjes voorbij van nieuwe programma's. Programma's, waarin men naakt naar een partner zoekt (ja, ja) en waarin jonge teven en dekhengsten met veel gejank en geschreeuw elkaar bespringen onder het mom van op zoek te zijn naar de liefde. Na de shows over domheid is het nu het naakt. Nog even en men maakt elkaar letterlijk af in een programma over ruzies.
Dat soort programma's zeggen mij enkel hoe treurig het gesteld is met het fatsoen en respect. Zowel voor jezelf als voor anderen. Het verval van onze maatschappij in beeld. De programmamakers jatten die 'formats' van populaire zenders. Populair onder de tieners. Maar de kijkcijfers zijn vooralsnog laag.
Het is tegenwoordig heel gewoon eerst een foto van het geslachtsdeel te sturen naar een onbekend iemand als kennismaking. Dat alles via het internet, dus met over en weer de vraag wie er feitelijk achter de berichten zitten. En er zijn dan altijd weer mensen, die daarin meegaan. Uit angst er niet bij te horen.

Moeilijk opvoedbaar?

Af en toe hoor ik over moeilijk opvoedbare kinderen praten. Gisteren nog. Een moeder van zo'n lastig kind vertelde over een ervaring. Toen zij een keer zo gefrustreerd raakte, gaf ze (door) haar moeilijk opvoedbare zoon een klap voor zijn kop. Wat denk je? Dat joch werd er doodstil van en moeders barstte in tranen uit en bood haar excuses aan. Die moeder had er zelf dus niets van geleerd. Erger, dat 'moeilijk opvoedbare' joch had toch maar weer gewonnen. Ik vond het weer een typisch voorbeeld van een moeder die weinig verstand heeft van opvoeden. Kijk maar naar kinderen die als lastige eters te boek staan. Dat betreft ook ouders, die niet willen doorzetten.
Laten we wel zijn, zelfs een 'moeilijk opvoedbaar' kind zal zich niet 2x branden aan een vuur. Dus dat begrijpen ze wel. Dat wil niet zeggen dat een kind hardhandig aangepakt moet worden, maar dat de opvoeders hun rug recht moeten houden en niet zo emotioneel (vaak medelijden) moeten reageren. Het moeilijk opvoedbare ligt volgens mij niet zozeer aan het kind, maar aan de opvoeders. Die gaan verkeerd om met een kind, waardoor frustraties en woede van het kind inwendig groeien. Er zullen best wel kinderen zijn die echt anders zijn. Toch denk ik dat het gros een verkeerde opvoeding moet zien te doorstaan.

Pakketjes

Vanmorgen was ik na het bezoek aan de garage even naar de loods gegaan. Op verzoek. Ik heb daar wat aan de bus zitten prutsen in afwachting van een pakketbezorger. Net toen ik besloot weer te vertrekken, het was lunchtijd, kwam er een witte bestelbus achteruit naar de geopende overheaddeur rijden.

te dicht bij het parkeervak

Uit de bus sprong een kleine mevrouw met lang, gitzwart haar. Ze begroette mij vrolijk en zei dat ze een pakket voor mij in de bus had. Ik corrigeerde haar door te zeggen, dat ik slechts een hulpje ben en dat ik voor onze zoon de honneurs waarnam. Al pratend begon ze in een flinke berg met pakketten te graven. Ik kon haar niet helpen, want ik wist niet eens of het een grote of kleine doos was en bij wie er iets besteld was. Ik had verwacht dat de bus geladen zou zijn op volgorde van de route : first in, last out. Maar dat was niet zo. Misschien was het wel zo, maar is de boel door de vele bochten en het remmen door elkaar gegooid. Pakketbezorgers hebben meestal erg veel haast.
Maar na enig graafwerk vond ze het pakketje. Of ik er even voor wilde tekenen, vroeg ze. Ik aarzelde even, dus zei ze schaterend : "Straks vraagt je zoon, zeg pa waar heb jij in hemelsnaam voor getekend?!" We lachten beiden en ik zei toen : "Dan zeg ik gewoon dat je mij zo lief aankeek, dat ik ongezien getekend heb". Ze liep lachend naar de cabine, stapte in, zwaaide nog even en vertrok.

een nieuw 3e remlicht

Tegen een uur of twee, toen ik achter het aanrecht stond de vaat te doen, hoorde ik opeens "Hé Willem!!" roepen. Ik was alleen thuis met Fenna en Tom. Sonja was een buurtbewoonster naar het ziekenhuis gaan brengen. De achterdeur stond open en zo ook mijn rechter oor, dat op die deur gericht stond. Ik liep naar buiten en daar stond een jongeman met een pakketje in zijn handen. Hij leunde over het hek en lachte : "Hé Willem, je hebt me gehoord!" Ach ja, ons kent ons. Hij komt hier wel meer en weet van mijn doofheid. Als de achterdeur open staat, roept ie mij. Haha! Leuk hoor.
Hij bracht het derde remlicht dat lange tijd in back order gestaan heeft. Ik heb lang gezocht naar dit model, omdat ik niet nog meer gaten in de carrosserie wilde boren. De bedoeling is een remlicht van een hogere kwaliteit te plaatsen en dat dezelfde manier van monteren heeft als het oude kapotte. Ik mag weer aan de slag.