Via de IJsselmeerdijk

Omdat ik toch al aan de westkant van Lelykstad verkeerde, besloot ik een stukje van de route te rijden die ik vaak op de motorfiets reed. Dus reed ik naar de IJsselmeerdijk. Langs die route stond ooit een oud hevelhuisje, dat door de gemeente of Provincie gesloopt is. Stel je eens voor een stukje herinnering aan oude tijden; weg ermee! Tja, daarom noem ik die stad ook Lelykstad; een stad waar historie plaats moet maken voor grauw beton of, in dit geval een quasi kunstwerk.
Maar goed. Ik was eerlijk gezegd benieuwd naar de overslaghaven, die daar ergens langs die dijk aangelegd is. Het is al weer jaren geleden, dat ik daar geweest ben. Ik kwam het complex tegen op zo'n kilometer voordat ik de Maxima Centrale zou passeren. Er stond een grote stapel containers, die mij gelijk aan drugs deden denken. Ander nieuws is er immers niet als het om containers gaat. O ja, en corrupte douaniers.
Ik passeerde de centrale, dag Maxima,  en vervolgde mijn weg richting het viaduct over de A6. Onderweg zag ik een zwaar en zwart getekend asfalt, waar blijkbaar macho motorrijders en automobilisten hun banden over het asfalt laten slijten. Eenmaal het viaduct over, verwachte ik weldra wat tulpenvelden te zien. Niet dus. Vlak voordat ik bij de rotonde van de Visvijverweg en de N711 (A6 - Dronten) arriveerde passeerde ik nog het Polendorp. Zo noem ik het maar. Het dorp ligt wel wat afgelegen. Het is een verzameling mooi ogende barakken, waar onze hardwerkende arbeidsmigranten verblijven, voordat ze met onze ww naar hun land terugkeren. Ik vind het niet erg hoor. Het is een gat in de wetgeving (vind ik), waar de arbeidsmigranten gebruik van maken. Hadden we maar bij de les moeten zijn. Komt bij dat menig arbeidsmigrant onderbetaald wordt vanwege onze VOC mentaliteit. Dus ik beschouw die WW maar als een schadeloosstelling voor ons wangedrag. Haha! Leve de Polen! Zij hebben ons weer eens gewezen op onze gemakzucht vrijgevigheid.
Iets anders, ik zag een stukje van de marathon in Rotterdam. Ik ben benieuwd hoe lang dat hardloopfestijn nog mag voortduren. Ik wacht namelijk op een overgevoelige (uiteraard blanke) zielenpiet die zich gaat beklagen over het beeld, waarin heel veel blanken achter een paar Afrikanen aanrennen. Net een scene uit de tijd van de slavernij. Of heb ik nu een paar slapende honden wakker gemaakt?
Goed, maar ik heb dus geen tulpen gezien en daarvoor reed ik ook wat om. Ik was rond het middaguur weer thuis, waar Fenna op mij wachtte. Ze kwispelde  zes keer met haar staart. Dat betekent : 'volgende keer wat eerder terug, baas.'