“Zo dom als een ….”
Na het zemen dacht ik; ,, ...Hé, hé, “Klaar is Kees...!”, want de auto glom weer “als een hondenkeutel in de maneschijn”. Tja, dat glimmen klopte wel maar toen ik ter controle laag over de motorkap heen keek sloeg de schrik mij om het hart want ik zag overal krassen in de lak (!?*#*@GVD!!! enz). Het alom bekende ‘groene sponsje’ keek mij vanuit de emmer weliswaar schuldbewust aan maar ik zélf was natuurlijk de oetlul! die deze narigheid had aangericht. Voor het glas van de voorruit, de koplampen en de spiegels had ik de ruwe kant van het sponsje wel móeten gebruiken maar bij de rest had ik dus niet goed opgelet. “Metallic-lak” klinkt dan wel als staalhard! maar is toch niet hufterbestendig! Hoe vertel ik het mijn ouders, eh .... buurman!?
Pas na een kwartier ijsberen door mijn achtertuin durfde ik het slechte nieuws over de tuinheg heen aan onze buurman te vertellen. Deze reageerde gelukkig nogal rustig waarna ik voorstelde dat ik bij een autoschadebedrijf meteen zou informeren naar de kosten van het overspuiten van de motorkap en daarna mijn verzekeringsbedrijf op de hoogte zou stellen van het gebeurde. Na een week was alles weer als vanouds en de auto stond er bij als in een vroegere reclame van een bekend schoensmeermerk: “Erdal, ... glimt als de bliksem”.
Wat fijn dat in die tijd ook ezels konden worden meeverzekerd in mijn WA-polis!!!
Fan-tilator