vrijdag 12 april 2019

Begrijpend lezen met water

Het aantal mensen dat niet in staat is een stukje tekst te begrijpen, neemt toe. Dat bericht las ik in een krant vanmorgen. Volgens mij klopt dat. Als kind leerde ik al om een verhaaltje dat ik gelezen heb, na te vertellen. Op het voortgezet en hoger onderwijs van hetzelfde laken een pak. Toen moest ik geregeld gelezen boeken en/of teksten samenvatten en vaak mondeling weergeven. Blijkbaar gebeurt dat niet meer of minder. Ik zie het fenomeen van 'gelezen tekst niet begrijpen' heel vaak in fora en sociale media terugkeren, waarin reacties op een stukje kant noch wal raken.
Zelf heb ik later veel met contracten gewerkt, nou toen moest ik helemaal goed bij de tijd zijn en blijven. Ik moest vanwege mijn werk ook geregeld managementsamenvattingen opstellen en/of presenteren.
Doordat lezers de tekst niet begrijpen, ontstaan veel discussies. Wat mij ook opvalt, is dat er mensen zijn die niet eens bovenaan beginnen met lezen. Voor mij ook zo vreemd.
Nu ik het toch over school heb, ik las ook dat de minister bij scholen watertappunten wil laten plaatsen. Ze zijn bedoeld om kinderen aan het water te krijgen en zo hun ongezonde siroop- en frisdrankjes zullen laten staan. Ik geloof daar niet in.
Als ik als kind op de lagere school water wilde drinken (vooral zomers), dan kreeg ik geregeld nul op rekest. Soms mocht de hele klas water drinken. Dan liepen we rij voor rij naar het wastafeltje, waar een bekertje stond. Dat vulde ik dan en dronk het op.
De huidige siroop vind ik erg slecht smaken. Dat is ook veel chemische troep. Nee, dan liever die oude, vertrouwde ranja. Zonder rietje. Of gewoon water. Uit de kraan en dus niet uit de winkel.