Dat is in het leven de meest gangbare route; om in de hemel te komen moet men eerst door een hel. Liever zo, dan andersom.
Na bijna 20 jaar met plezier voor dezelfde werkgever te hebben gewerkt, waren de laatste jaren alles behalve leuk. Dat had te maken met een nieuwe directeur, die niet begreep dat het werk door ervaren mensen gedaan werd met beperkte middelen. Wie zo dagelijks zijn best doet om het werk toch naar tevredenheid van de klant op te leveren, zit niet te wachten op negatieve opmerkingen en zandzakken voor de deur van de directeur als je voor je werk gereedschap nodig hebt.
Na vertrek uit een werksituatie die geleidelijk een hel begon te worden, kwam ie bij een bedrijf met een tegenovergesteld arbeidsethos. Bijna alles draait daar om het personeel. Geregeld complimenten, natuurlijk ook opbouwend advies (is anders dan negatief commentaar) en zowaar belangstelling als je overwerkt of overgewerkt hebt.
Het is extra leuk te horen dat je het in hun ogen zo goed doet, dat men besloten heeft je hoger in te schalen. "Dan heb je nog betere doorgroeimogelijkheden", was de toelichting. En dan recent ook nog een bonus krijgen vanwege je bereidwilligheid om capaciteitsproblemen op te vangen door extra uren te werken. Ook in het weekend. Aandacht, waardering, advies, goede randvoorwaarden en af en toe een schouderklopje. Zo kan het ook en zo hoort het ook.