Genieten van het leven

Gistermiddag stelde de theezak mij weer een vraag : Hoe ziet jouw verre toekomst eruit?" Dan ben ik er niet meer, hè? Tot dan geniet ik elke dag van mijn leven. Dat probeer ik niet dagelijks, maar dat doe ik. In het woord proberen schuilt wat mij betreft een hoge mate van onzekerheid met een nog grotere kans dat het niet gaat lukken. Dagelijks heb ik plannen en ik streef ernaar negativiteit niet toe te laten in de mij nog gegunde tijd. Gelukkig kan ik veel zaken vrij gemakkelijk van mij afzetten. Problemen zijn immers niet aan mij. Sommigen beschouwen mijn houding dan als ongeïnteresseerd of afstandelijk. En ergens klopt dat dus. Het is een vorm van bescherming tegen onnodig onheil.
Ik heb hooguit wat uitdagingen. Zoals het ontlopen van negativiteit en onnodige risico's. Het klinkt wat uitgeblust, maar het is wel overwogen. Wijsheid komt met de jaren, zegt men. Volgens mij komen ze na pijn lijden en het maken van fouten. Het leven heeft mij wat dat betreft ook een paar keren een flinke klap in mijn gezicht gegeven. Dat schijnt erbij te horen; om te leren.
De vriendenkring is kleiner geworden sinds ik niet meer werkzaam ben. Een kleine kring heeft ook veel voordelen. Hij is beter te overzien (sluit beter aan bij mijn denkvermogen) en er is meer tijd voor elkaar en dus ook mezelf. Over het algemeen resteren de betere relaties.
Terug naar vroeger hoeft voor mij ook niet, al zou ik weinig tot niets veranderen in het door mij afgelegd levenspad. Op herhalingen zit ik niet te wachten. Een dagje terug in de tijd lijkt me wel leuk, maar dat is een utopie. Dus laat ik het los. En wat mijn toekomst betreft, ik hoop dat ie op een gezonde en gelukkige manier inderdaad ver zal reiken.