Onlangs schreef ik iets over koken tijdens de vakantie. Het ging over eenpansgerechten (volgens de spellingscontrole moet het eenmansgerechten zijn, maar we zijn meestal met twee of meer). Ook zo'n onderwerp is voor bepaalde lieden een reden om tierend en razend te reageren, omdat zo'n onderwerp hen niet interesseert. Die koken blijkbaar alleen van / uit woede. Haha! Ik lach wel (wat moet je anders?), maar in wezen heb ik medelijden met die mensen. Het lijkt mij een ramp om op zo'n manier je gefrustreerde leven dagelijks te moeten slijten.
Iemand die anderen een Vrolijk Pasen toewenst, doet dat uit een gevoel van vriendelijkheid, van compassie. Maar je kunt natuurlijk ook heel heftig reageren, omdat je stelt dat je atheïst of anders gelovige bent. Dan zie of hoor je geen vriendelijk iets en/of de goede bedoeling erachter, maar blijkbaar iets dat vijandig is. 't Is maar net hoe je in het leven staat. Op deze Stille Zaterdag doorbreek ik die stilte door iedereen alvast een Vrolijk Pasen toe te wensen. Ik hoop dat je het niet erg vindt.