De burgemeester van Kampen heeft voorgesteld om voor het AZC hier in Dronten een avondklok in te stellen. Dit naar aanleiding van de brute verkrachting van een jonge vrouw door een asielzoeker / gelukszoeker of terrorist. Want dat is binnen die groep gissen geblazen. Gedreven door een overdosis aan medelijden ging een aantal mensen direct op de achterste benen staan, waaronder een columnist van de Flevo Post. Hij vindt het zo zielig om die mensen op te sluiten, alsof het een ophokplicht betreft. Hij deed voorkomen alsof de bewegingsvrijheid van de asielzoekers in het AZC enkel tot hun huisjes beperkt is. Haha! Meneer heeft blijkbaar nog nooit een AZC bezocht. Hij maakte ook een vergelijking met een Nederlandse verkrachter. In zo'n geval wordt ook niet een dorp of stad afgesloten, aldus de kortzichtige columnist Kees Bakker. Bakker gaat gemakshalve voorbij aan het grote cultuurverschil tussen Nederlanders en Afrikanen / Arabieren. De laatste gaan heel anders om met vrouwen, onze sociale voorzieningen en andermans spullen. Men probeert dat soort informatie verborgen te houden, "om onrust bij de bevolking te voorkomen." De politie liegt zelfs als ze beweert geen informatie te hebben over criminaliteit onder asielzoekers.
Ik word juist onrustig en wantrouwig van dat stiekeme en leugenachtige gedoe. Er wordt veel verzwegen en/of gelogen over wangedrag van migranten. Ik durf te zeggen dat 40% van de AZC bewoners zich niet naar behoren gedraagt / zal gedragen. De avondklok kan gebruikt worden voor voorlichting en inburgering. Ik zou ook graag willen zien, dat asielzoekers in quarantaine gaan. De meesten zijn nooit gevaccineerd. Dat zou ook moeten.
De verdachte zelf beweert opgewonden geraakt te zijn, toen zijn slachtoffer op de grond viel en haar kleding openviel. Zijn verklaring komt wel overeen met al die gevallen van overlast in zwembaden en dergelijke, waar allochtonen ook hun handen niet kunnen thuishouden bij het zien van al die blote lichaamsdelen. Dus graag een avondklok voor AZC's; om in te burgeren, te wennen aan onze zeden en gewoonten en respect en dankbaarheid te tonen.