Vanmorgen zijn we op de gemotoriseerde tweewielers naar Kampen gereden. Het begon wat te miezeren. Halverwege, nog voor de Roggebotsluis, kregen we op de B-weg te maken met veel verkeer. Men is dit weekend bezig het wegdek van een nieuwe asfaltlaag te voorzien. Ook het dek van de brug over de sluis wordt aangepakt. Van tegengestelde richting kwam geen verkeer. Lekker rustig dus. Het was inmiddels droog geworden.
Aan de andere kant van de sluis werd verkeer tegengehouden en teruggestuurd. Zou men geen borden geplaatst hebben? Of zijn die borden al dan niet bewust genegeerd door die automobilisten?
Bij de N50 aangekomen, zagen we wel degelijk grote gele borden die waarschuwden voor de afsluiting en een alternatieve route aangaven om in Dronten of Lelystad te geraken. In Kampen bezochten we een open dag van een tandheelkundige kliniek. Niet eerder kreeg ik een presentatie over het gebit, een kunst- en een klikgebit. Dat laatste heeft niets met verraders te maken, maar met het bevestigingssysteem. Een meneer met een hevig klapperend kunstgebit hield stug vol, dat de eerste versie nog steeds heel goed in zijn mond zat. Maar misschien had ie het koud. Een andere man sliste heel erg. Alsof ie voor elk woord een reeks s'en had geplaatst. Het was geen spraakgebrek. Het was een behoorlijk druk bezochte open dag. Maar ja, al die reclames van gratis brillen, gehoorapparaten en in dit geval kunstgebitten is niet voor niets. Ook daaraan wordt goed verdiend. Dat moet wel veel zijn, als zo'n aanbieder de eigen bijdrage van de klant lachend betaalt.
Op de terugweg passeerden we mensen uit het AZC van Dronten, dat zich vlakbij de sluis bevindt. Velen van hen doen hun inkopen net buiten Kampen, waar zich o.a. een Aldi en Action bevinden. Er zit ook een bouwmarkt, maar ik denk niet dat iemand van hen nog een bootje wil maken. De meesten gaan op de fiets. De rest gaat te voet. Daar hoef je geen medelijden mee te hebben want die zijn het meestal gewend; grote afstanden te voet afleggen. De tassen met de boodschappen dragen ze overigens met de hand en niet op het hoofd.Sommigen verzamelen zich bij de Aldi, waar het al snel zwart van de mensen ziet. Als ik de kinderen hoor vertellen over hun reis naar het westen, dan klapper ik met mijn oren. Ik ga er dan vanuit, dat kinderen en dronkaards de waarheid spreken. Ik begrijp niet dat je als vluchteling of gelukszoeker vanuit het 'veilige' Turkije het enorme risico durft te nemen om met je gezin met kleine kinderen met te veel anderen voor heel veel geld in een kleine rubberboot te gaan zitten om je naar Griekenland te laten varen. De kinderen hebben doodsangsten uitgestaan. Logisch.
Onderweg passeerden we een aantal bollenvelden. Hier en daar stak voorzichtig een kleurtje op; geel, rood en paars. Eén veld was al behoorlijk ver gevorderd wat de bloei betreft. Mooi rood is niet lelijk.