Een van de accessoires van de hedendaagse moderne auto is nog steeds een crime. Ik doel op de stekkerdoos aan de trekhaak. Een stukje techniek dat ogenschijnlijk na z'n geboorte zich niet ontwikkeld heeft. Net als... laat maar. Eerder schreef ik over onze ervaringen met die dozen en stekkers. Afgelopen periode liep ik weer tegen zo'n nukkige doos aan (waarom denk ik nu spontaan een een bepaald vrouwspersoon??). Ik had een aanhanger aangekoppeld en aangesloten aan een auto. Tijdens het testen van de verlichting, bleek enkel de gewone verlichting het te doen. Nader onderzoek leerde, dat de bekabeling en verlichting van de aanhanger in orde waren. Ik had de boel even op de door van de camper aangesloten. Toen ik onder de kont van die andere auto keek, zag ik een oerlelijk doos (komt -in gedachte- weer die vrouw voorbij!). De stekkerbusjes waren groen en bruin uitgeslagen. Wat krabben en wat olie boden geen soelaas. Tenzij ik de stekker heen en weer bewoog. Maar ja, om daarvoor nou iemand op de trekhaak te zetten....
Ik ga dan liever rigoureus te werk : oude doos eraf en een nieuwe erop. De verbindingen zijn weliswaar van koper, de schroefjes zijn van ordinair ijzer en dus een bonk roest. Een kwestie van kwaliteit. Een draadloze verbinding zou meer van deze tijd zijn.
Maar neen, men is van 7 naar 13 polen overgegaan! Bijna het dubbele aantal. Afgezien van constant stroom en een mistachterlicht, zou ik niet weten wat je nog meer met zo'n doos zou moeten. Hoe meer verbindingen des te meer kans op ellende, zeg ik maar. Ik heb die van onze trekhaak op 7 polen gehouden.
