Kijken en genieten

een kopje koffie voor oma

's Morgens heel vroeg klonk een stemmetje door de babyfoon op de slaapkamer : "Oma ik heb je even nodig. Mijn stickers drijven weg." Het was Emma, die, naar later bleek, aan het dromen was. De kleine meid steekt van alles en nog wat op en wordt alsmaar leergieriger. De vraag 'waarom' komt dus steeds vaker uit haar mond. Ze vraagt ook naar de betekenis van voor haar vreemde / nieuwe woorden die ze hoort. Het leuke is dat ze die woorden ook in de juiste situatie bezigt. Ze komt dan als een ware wijsneus over.
Emma is erg open en vriendelijk naar anderen, vreemden. Ze groet en lacht. Ze maakt ook graag contact met andere kinderen. Omdat ze naar school gaat leert ze ook daar nieuwe woorden en/of zinnen. Toen opa laatst een knikkertje over een baantje liet rollen, zei ze opeens quasi boos : "Opa, nu heb je het helemaal verpest!" Emma is ook al aardig op weg naar zindelijkheid. Ze geeft aan wanneer ze moet plassen en gebruikt haar potje.
In het algemeen vind ik het telkens weer erg interessant mee te maken hoe kleine kinderen zich ontwikkelen. Ik vergelijk het vaak met mijn eigen broertjes en zusjes en mezelf.
Hier in de buurt zijn ook kinderen. Als het even kan ga ik een gesprekje aan. Over allerlei zaken, zoals school, hun bezigheden enzovoort. Soms krijg ik tegenvragen. Dan vertel ik hen over mezelf toen ik zo jong was en het leven enkel mooi en oneindig was.
Waar opa nogal tegenop ziet is de fase wanneer Emma straks ook haar grote boodschap op het potje gaat doen. Die kids hebben de nare gewoonte het bruine dampende resultaat onder mijn neus te houden als ik net zit te eten. Maar ach, het is toch ook een manier om maat te houden met eten. Al was het maar voor één dag.