Lintjesregen

'...allemaal flauwekul....'

't Is weer zover. Het regent weer lintjes. Mijn pa zou zeggen : "Wat een flauwekul!" En zo zie ik het ook, want hij was immers mijn pa. Er zijn veel mensen die misschien drie lintjes of zelfs een standbeeld verdienen. Maar die komen niet aanbod. Gewoon omdat niemand hen ziet, wil zien en/of omdat de verdieners niet aan de weg timmeren. Zo van : Kijk mij eens goed bezig zijn!
Flauwekul dus. Mijn pa had ook onderscheidingen. O.a. gekregen vanwege zijn aandeel in WO2 en trouwe dienst. Ook allemaal flauwekul, vond ie. Hij bewaarde ze in een rood-oranje (dat wel) metalen sigarendoosje. Daar had hij ze in de watten gelegd. Geheel in tegenstelling tot wat hij ervan vond.
Er zijn ook mensen die het lintje weigeren. Om principiële redenen. Zoals een tweetal raadsleden (o ja, je moet kandidaten bij de gemeente voordragen....) uit Hardenberg, omdat ze hun werk 16 jaar had volgehouden. Een van hen, mevrouw Miny Lohuis, zei toen : ,,Het is een goedbetaalde hobby en ik vind het niet passen om daarvoor een onderscheiding te krijgen. Zeker niet als ik het vergelijk met wat anderen doen voor de samenleving, die er weinig of niets voor krijgen, zoals bijvoorbeeld mantelzorgers."
En zo zie ik het dus ook. Vele mensen krijgen een lintje gewoon, omdat ze hun werk deden en ervoor werden betaald. Nou, dan krijgen erg veel Nederlanders een lintje. Nee, want volgens de statistieken gaat het meestal om ambtenaren (natuurlijk). En vergeet inderdaad niet al die vrijwilligers en ouders die ondanks beperkte middelen hun kinderen een beter leven willen bieden. En wat te denken van al die mensen die keihard vechten tegen een ziekte? En zo zijn er nog veel meer die een lintje verdienen, maar nooit zullen krijgen. Lintjesregen? Nee hoor, gewoon een buitje op bestelling.