Zo, ik ben net terug van een wandeling met Fenna. De bal met werpstok ging natuurlijk mee. Ik ben weer eens richting de boomgaarden gelopen. Die van de appels staan nog in bloei. De peren zijn uitgebloeid. Er ligt tussen twee boomgaarden een fietspad. Ik heb daar heel sporadisch fietsers gezien; een spijbelende scholier en twee verdwaalde oudjes.
Op dat pad kan Fenna lekker achter haar tennisbal aan rennen, terwijl ik hier en daar wat foto's maak. Er zijn hier niet alleen boomgaarden. Er wordt ook aan akkerbouw gedaan. Vorig jaar waren het wortels en uien. Of wel hutspot zonder aardappels en klapstuk.
De sloten staan bijna droog, dus Fenna moest met afkoelen wachten tot we weer thuis waren. Het eerste wat ik dan doe, is haar bak opnieuw met water vullen. Dat lijkt me zo heerlijk als je bekaf en dorstig bent : vers water. Ach, het beestje heeft er gewoon recht op. Dagelijks uitgelaten worden, even haar energie van zich afschudden en wat plezier hebben. Al was het maar dat constante gesnuffel en afbakenen. Veel hondenbezitters klagen over hun honden, omdat ze tijdens hun afwezigheid van alles kapot bijten. Volgens deze ervaringsdeskundige is dat het resultaat van frustraties en/of te veel aan energie. Maar ach, het is net als met kinderen. Wie over zijn hond klaagt, klaagt over zichzelf.