Allerlei opleidingen

Mijn eerste opleiding betrof dus een stukje zelfstudie. Dat was die Cobol cursus. Daarna heb ik ik weet niet hoeveel cursussen gevolgd. Omdat ik vaak betrokken was bij de invoering van nieuwe computersystemen, moest ik van die nieuwe apparatuur en programmatuur het nodige weten. In de beginperiode hadden veel bedrijven hun eigen methoden en technieken. Ook die cursussen waren verplichte kost. Halverwege de jaren 80 heb ik een keer de certificaten van al die cursussen geteld. Het waren er toen al meer dan 40.
Daarnaast werkte ik ook aan mijn reguliere opleidingen, vanwege mijn loopbaanontwikkelingsplan. In eerste instantie volgde ik de modulaire AMBI opleidingen. Gaandeweg kreeg ik steeds meer een hekel aan die leerstof. Het was allemaal zo theoretisch, dat ik nota bene vlak voor het einde besloot een HBO opleiding te gaan doen. Haha! Oké, zonde van al die tijd en inspanning, maar ik vond het best zo. Een van de AMBI struikelblokken was ook het feit dat ik geen wiskunde had gedaan. Dus ik moest ook een W module gaan doen. Het AMBI ging me ook erg tegenstaan vanwege al dat gerommel van het NOVI. Ik heb twee keer bij de Jaarbeurs gestaan voor een examen, maar de NOVI beweerde dat ik niet betaald had! Grrr! Ik ben er zelfs een keer speciaal voor naar de Stadhouderskade in Amsterdam gereden met mijn Giro afschrift. Stelletje eikels! Die examens waren meer een soort wedstrijd, dan dat er op kennis werd getoetst. Ik kraste me het apezuur. Examenopgaven van die modules bevatten ook fouten. Vaak logische fouten, die je gewoon moest overnemen. Per saldo vond ik het een waardeloze opleiding en organisatie. Ik zocht naar een opleiding die landelijk erkend was en meer een verband had tussen theorie en praktijk. Zo kwam ik bij de dependance van de Haagse Hogeschool terecht aan de Laakkade in Rijswijk. Men heeft mijn opleidingen een paar keer op één hoop gegooid, om samen met een uitgebreide test mijn kennis- en werkniveau vast te stellen. Toen kwam men uit op gemiddeld academisch niveau. Niet gek voor een Indo-Leiderdorpertje. Toch?

Goed voor de conditie

Ik ben weer wat aan het klussen. We hebben de zijwand van de overkapping verwijderd. In plaats daarvan heb ik een raam van plexiglas en twee luiken gemaakt. Waarom op die manier? Vanwege de mogelijkheid om bij tropische temperaturen te kunnen ventileren. Ach ja, daar moet ik tegenwoordig ook rekening mee houden.
Voor dat klussen heb ik materialen nodig. Ik ben heel wat keren naar de bouwmarkt gefietst. Het kan ik één keer, dat weet ik. Dat heb ik vroeger zo gedaan. Maar vertel mijn grijze massa dat maar eens. Gisteren ging ik drie latten halen. Wat denk je? Kom ik met twee terug! Ik stond bij die latten en was bezig mooie rechte uit te zoeken. Met dat waaibomenhout is het altijd oppassen geblazen. Voor kromme krijg ik geen korting, wel veel ergernissen. Terwijl ik daar bij dat hout bezig was, vroeg een meneer mij of ik een code voor hem kon oplezen. Dus ik lees hardop, turend zonder leesbril, de code voor. Meneer blij. Ik ook en pak de twee latten die ik al uitgezocht had en loop naar de kassa. Het bedrag viel mij niet op, omdat ik een speciale korting kreeg. De bouwmarkt is namelijk pas geopend. De latten heb ik keurig langs de stang, onder het zadel door aan de fiets gebonden. Ik heb altijd wat korte stukken installatiedraad bij me. Handig!
Toen ik weer in de straat was en me inbeeldde hoe ik die latten zou monteren, drong het tot me door, dat ik er maar twee heb meegenomen! Dus ik weer terug naar de bouwmarkt om die derde lat te gaan halen. Pfff! Maar ach, mijn gebrek heeft ook een positieve kant : ik houd zo mijn conditie op peil. Hoewel, het moet niet te gek worden, want dan pak ik de Hanway!
De beide luikjes heb ik aan de bovenkant vastgezet met scharnieren. De sluiting zit aan de onderkant. Die kon ik enkel met slotbouten maken, want ik moest bouten met een vlakke kop hebben. Om toch te kunnen schroeven, heb ik met de slijptol en een dunne slijpschijf een sleufje in de koppen gemaakt.

Naar de bollen

Avondklok voor AZC

De burgemeester van Kampen heeft voorgesteld om voor het AZC hier in Dronten een avondklok in te stellen. Dit naar aanleiding van de brute verkrachting van een jonge vrouw door een asielzoeker / gelukszoeker of terrorist. Want dat is binnen die groep gissen geblazen. Gedreven door een overdosis aan medelijden ging een aantal mensen direct op de achterste benen staan, waaronder een columnist van de Flevo Post. Hij vindt het zo zielig om die mensen op te sluiten, alsof het een ophokplicht betreft. Hij deed voorkomen alsof de bewegingsvrijheid van de asielzoekers in het AZC enkel tot hun huisjes beperkt is. Haha! Meneer heeft blijkbaar nog nooit een AZC bezocht. Hij maakte ook een vergelijking met een Nederlandse verkrachter. In zo'n geval wordt ook niet een dorp of stad afgesloten, aldus de kortzichtige columnist Kees Bakker. Bakker gaat gemakshalve voorbij aan het grote cultuurverschil tussen Nederlanders en Afrikanen / Arabieren. De laatste gaan heel anders om met vrouwen, onze sociale voorzieningen en andermans spullen. Men probeert dat soort informatie verborgen te houden, "om onrust bij de bevolking te voorkomen." De politie liegt zelfs als ze beweert geen informatie te hebben over criminaliteit onder asielzoekers.
Ik word juist onrustig en wantrouwig van dat stiekeme en leugenachtige gedoe. Er wordt veel verzwegen en/of gelogen over wangedrag van migranten. Ik durf te zeggen dat 40% van de AZC bewoners zich niet naar behoren gedraagt / zal gedragen. De avondklok kan gebruikt worden voor voorlichting en inburgering. Ik zou ook graag willen zien, dat asielzoekers in quarantaine gaan. De meesten zijn nooit gevaccineerd. Dat zou ook moeten.
De verdachte zelf beweert opgewonden geraakt te zijn, toen zijn slachtoffer op de grond viel en haar kleding openviel. Zijn verklaring komt wel overeen met al die gevallen van overlast in zwembaden en dergelijke, waar allochtonen ook hun handen niet kunnen thuishouden bij het zien van al die blote lichaamsdelen. Dus graag een avondklok voor AZC's; om in te burgeren, te wennen aan onze zeden en gewoonten en respect en dankbaarheid te tonen.

Oud worden

Opeens krijg ik een foldertje in mijn handen gedrukt.
Ik, lachend, : "Sorry, ik heb mijn leesbril niet bij me.
Hij antwoordt iets
Ik : "Pardon, wat zegt u?"
Hij, met luide stem, :  "Het gaat over gratis gehoortoestellen".
Ik : "O eh..., bedankt!"
Weer thuis.
Zij : "Waar komt dat foldertje vandaan?"
Ik, verbaast, "'k Zou het niet weten".

Koningsdag

Toen ik van het toilet kwam en de huiskamer betrad, feliciteerde Sonja mij. Ik dacht even aan een grapje rond Koningsdag. Maar toen zei ze : met je schoondochter! Ach ja, ik had het net eerder nog op het kleinste kamertje op de kalender zien staan. Maar was het al weer vergeten. Van die dingen dus. Vanmorgen heb ik eerst twee vlaggen uitgestoken. Een voor WA en een voor Karly, want ze is ook jarig. Helaas voor haar heet het vandaag geen Koninginnedag, maar Koningsdag. Aan het eind van de ochtend zijn we over de vrijmarkt gelopen. Het was behoorlijk druk. Het aanbod bleef beperkt tot boeken en alles wat met kinderen te maken heeft. Dus helaas geen gesnuffel voor mij in bakken met oud gereedschap en/of ijzerwaren of andere mannen dingen.
Het plein bij de Meerpaal was weer omgetoverd in een grote speeltuin. Ook daar was het druk. Het weer werkte mee, dus dat scheelde ook veel. Op zo'n dag mag alles. Men vergeet alle dagelijkse toestanden en regels en laat zich volledig opgaan in het feestelijk geheel. Geen links of rechts houden, vooral in de weg staan en zwerfvuil creëren. Maar ach, het hoort er allemaal bij. Een dag in een jaar even los van alles en nog wat. In het winkelcentrum is een deel overdekt. Daar was het goed uit te houden voor de kids en hun ouders. Daar buiten was het een winderige toestand. Brrr!
Halverwege zagen we familie zitten op een terrasje. Het waren Karly en Ben met hun beide kinderen. Dus als eerste vlogen de felicitaties over de tafel. Samen dronken we een kopje koffie (bedankt!) en praatten wat bij. Daarna vervolgden wij onze slentertocht met de stroom mee over de vrijmarkt. Sonja heeft wat speelgoed en boeken gekocht. Ik heb onderweg enkel mijn ogen uitgekeken.

Als blijk van dank

Laatst zaten we (heel toevallig) in een snackbar. Het was er druk. Omdat er een groepje dames met hoofddoekjes binnenkwam, ging ons gesprek al snel over dat kledingstuk. Wij vinden het helemaal niet storend en begrijpen daarom niet waar anderen zich druk over maken. Een nikab  / niqab / niqaab / bivakmuts is een ander verhaal.
Terwijl wij daar genoten van een snack, viel ons gelijk op dat de dames niet achteraan aansloten. Ze liepen de rij wachtenden voorbij en gingen doodleuk bij de balie staan. Niemand van de wachtenden zei er iets van. Men keek enkel verstoord. Net als in menige supermarkt, waar Noord Afrikanen denken als eerste geholpen te moeten worden, omdat ze maar een paar artikelen en gepast geld hebben. Gelukkig was de medewerkster alert genoeg om de dames naar de rij te verwijzen. Ondanks hun "we willen alleen maar wat drinken!". Na de korte en snelle dronk en toch ook wat snacks (wachten maakte hen blijkbaar ook hongerig), vertrokken ze weer. Hun tafel lag bezaaid met de dienbladen en lege verpakkingen. Als enige hadden zij hun tafel niet opgeruimd. Ons gesprek werd zodoende naar een breder vlak getrokken. Komen ze hier met dezelfde mentaliteit? Niet willen aansluiten, wel eten en drinken en dan wegwezen?

De zak krijgen

Via de gemeente krijgen we geregeld een envelop vol zakken. Ze zijn bedoeld voor het verzamelen van huishoudelijk plastic afval, bepaald soort verpakkingen en blik. De zakken worden op de maandag opgehaald. Daartoe heeft men aan lantaarnpalen speciale beugels bevestigd, waaraan men de zakken kan ophangen.
Opvallend is het aantal zakken dat al een dag nadat de ophaaldienst geweest is, aan de paal worden gehangen. Daar bungelen ze dan gedurende een week. Ze vallen vaak ten prooi aan katten, die de zakken openscheuren. Met alle gevolgen van dien. Ik weet van bepaalde mensen dat ze de rommel van nota bene hun eigen zak niet eens opruimen. Laat maar (weg) waaien, is blijkbaar hun devies. Anderen proberen mensen vriendelijk te attenderen op dagen, waarop de ophaaldienst niet langskomt. Zij hangen dan een briefje aan de lantaarnpaal. Maar er zijn altijd weer mensen die zich daar niets van aantrekken.
In bepaalde gevallen hang ik zo'n vroege zak aan de deurknop van de woning. Dat helpt. Even.
Ik geef toe, dat de inhoud van de zakken gaan geuren. Wij hangen zo'n volle zak buiten onder de overkapping of in de schuur. Vaak spoel ik met het laatste afwaswater blikjes en plastic bakjes nog even uit, om stank te voorkomen / verminderen. Wij hangen de zakken pas op de maandagochtend aan de paal. Op de dag dat ze opgehaald worden.

Vergeetachtig en zo

Gisteren zat ik even naar dat programma te kijken over mensen met dementie. Het betrof dit keer een alleenstaande man. Zo'n situatie is lastiger dan voor iemand die gezelschap heeft. Niemand houdt hem in de gaten. Soms vergelijk ik hun situatie met die van mij. Ik heb ook problemen met mijn geheugen, maar op een wat andere manier. Gelukkig.
Als ik afspraken e.d. niet direct noteer, ben ik ze meestal vrij snel weer vergeten. Misschien moet ik een notitieblokje en een pen bij me dragen, want ik kom overal en nergens. Maar ja, die zal ik dan ook wel weer vergeten. Haha! Tja, ik lach er maar om. Wat moet ik anders? Geheugentraining? Nee, daar doe ik heel sporadisch nog aan. Ik heb mezelf maar ingeprent dat ik een blessure heb. Niemand hoeft zich overigens druk te maken om mijn grijze gatenkaas. Soms word ik eraan herinnerd door iemand : "Willem, vergeet je niet dat.... enz." Dan denk ik soms 'O ja!', maar meestal 'Hè?'.  Dat laatste ook wanneer ik achteraf aan iets herinnerd word. In het laatste geval weet ik dus niet eens meer waarover het ging. Als ik ergens iets bestel, vraag ik altijd een stukje geheugen op papier. Ik kan het alleen soms niet meer terugvinden. Haha! Als iemand hele verhalen tegen mij afsteekt met een afspraak erbij, dan heeft ie of ik of hebben we samen pech.
Jammer dat er mensen zijn, die met een dementerende in discussie gaan, omdat hij/zij iets vergeten is. "Ja, maar ik heb toch gezegd, dat....!" Je kunt beter tegen een stoel mauwen. Of tegen mij. Dat gebeurt soms, want niet iedereen weet van mijn grijze gatenkaas.
Als ik naar zo'n tv programma kijk, vind ik mijn eigen situatie weinig voorstellen. Ik weet wat de datum is, wat voor dag het is en in welk jaar we leven. En waar ik woon en met wie. Zolang ik niet na een toiletbezoek met mijn broek op de enkels de huiskamer binnenkom, vind ik het best.
Ik denk soms dat anderen zich drukker over mijn situatie maken dan ikzelf. Misschien ben ik er wat te gemakkelijk onder. Als dat zo is, moeten ze maar denken dat het gelukkig mijn vergeetachtigheid is en niet die van hen. Gelukkig heb ik veel mooie herinneringen. Zoals aan dit nummer :

Voor Koningsdag

Oranje

Ik moet nog steeds wennen aan dat woord. Koninginnedag blijft voor mij nog steeds leuker klinken. Mijn eerste herinneringen van die dag gaan terug naar de vroege jaren 50. Toen liepen we met de hele school per klas naar het gemeentehuis aan de Hoofdstraat te Leiderdorp. Daar was de aubade. Oranje muts op en een vlaggetje in de handjes gepropt. Op naar de persoonsverheerlijking, die volgens de bijbel verboden was en enkel bij mensen achter het IJzeren Gordijn afgedwongen werd. We gingen in de middag ook naar filmpjes kijken. Nette kinderfilmpjes. Van o.a. Woody the Woodpecker, Micky Mouse en Popeye. Dat was bij de oude brandweergarage aan de Berkenkade. Daar was een pleintje, waar we op stoelen en bankjes konden zitten. Daar keken we opgewonden en vol verbazing ook poppenkast, met Jan Klaassen en Katrijn en de veldwachter. We kregen ook snoep en koek. Misschien ook limonade, maar dat weet ik niet meer. Dus kan het ook iets met alcohol geweest zijn, want aan mijn geheugen mankeerde toen nog echt niets. Maar goed, dat waren nog leuke, sobere Koninginnedagen met de burgemeester als middelpunt. Huh?
Er was toen geen vrijmarkt, want iedereen had spullen en geld tekort. Wel allerlei spelletjes. Ik herinner me ook nog dat het vaak mooi weer was. Op 30 april scheen de zon. Dat is ook veranderd.
Met de kids gingen we later ook de vrijmarkt op. Als verkopers. Dat was in Schoonhoven en later in Lelystad. Erg leuk en ze verdienden er een leuk centje mee. We gingen niet 's morgens vroeg onder een dekentje in de kou zitten wachten op publiek. Nee, we waren niet gek. In veel steden begint vanavond al het feest. Meestal met een vrijmarkt. Er zijn mensen die al een maand eerder met krijt een vak hebben gereserveerd. En dan zeggen ze iets over Duitsers en hun kuilen aan onze stranden.

Aan de wandel

Zo, ik ben net terug van een wandeling met Fenna. De bal met werpstok ging natuurlijk mee. Ik ben weer eens richting de boomgaarden gelopen. Die van de appels staan nog in bloei. De peren zijn uitgebloeid. Er ligt tussen twee boomgaarden een fietspad. Ik heb daar heel sporadisch fietsers gezien; een spijbelende scholier en twee verdwaalde oudjes.
Op dat pad kan Fenna lekker achter haar tennisbal aan rennen, terwijl ik hier en daar wat foto's maak. Er zijn hier niet alleen boomgaarden. Er wordt ook aan akkerbouw gedaan. Vorig jaar waren het wortels en uien. Of wel hutspot zonder aardappels en klapstuk.
De sloten staan bijna droog, dus Fenna moest met afkoelen wachten tot we weer thuis waren. Het eerste wat ik dan doe, is haar bak opnieuw met water vullen. Dat lijkt me zo heerlijk als je bekaf en dorstig bent : vers water. Ach, het beestje heeft er gewoon recht op. Dagelijks uitgelaten worden, even haar energie van zich afschudden en wat plezier hebben. Al was het maar dat constante gesnuffel en afbakenen. Veel hondenbezitters klagen over hun honden, omdat ze tijdens hun afwezigheid van alles kapot bijten. Volgens deze ervaringsdeskundige is dat het resultaat van frustraties en/of te veel aan energie. Maar ach, het is net als met kinderen. Wie over zijn hond klaagt, klaagt over zichzelf.

Leven na de dood

Johan Cruijff staat nu opeens erg in de belangstelling bij wat ooit eens zijn Ajax was. Voor zijn overlijden had men weinig op met de voormalige stervoetballer. Men vond dat JC te veel praatjes en kritiek had. Maar nu Johan voorgoed zwijgt, wordt ie als een held binnengehaald.
Johan heeft tijdens en na zijn trainersperiode FC Barcelona naar de wereldtop geloodst. Niet enkel het elftal, de hele organisatie. De Spanjaarden zijn hem daar eeuwig dankbaar voor. Dat bleek direct na zijn overlijden. Waar de Arena nog in stilte gehuld was, rouwde Barcelona in alle hevigheid. Cruijff heeft in eigen land weinig erkenning gekregen. Hij werd uitgekotst en heeft toen uit balorigheid Feijenoord kampioen gemaakt. Tja, want zo goed was JC. Maar nu JC niet meer is, mag ie als grote voetbalheld in zijn eigen stadion terugkomen.

Lintjesregen

'...allemaal flauwekul....'

't Is weer zover. Het regent weer lintjes. Mijn pa zou zeggen : "Wat een flauwekul!" En zo zie ik het ook, want hij was immers mijn pa. Er zijn veel mensen die misschien drie lintjes of zelfs een standbeeld verdienen. Maar die komen niet aanbod. Gewoon omdat niemand hen ziet, wil zien en/of omdat de verdieners niet aan de weg timmeren. Zo van : Kijk mij eens goed bezig zijn!
Flauwekul dus. Mijn pa had ook onderscheidingen. O.a. gekregen vanwege zijn aandeel in WO2 en trouwe dienst. Ook allemaal flauwekul, vond ie. Hij bewaarde ze in een rood-oranje (dat wel) metalen sigarendoosje. Daar had hij ze in de watten gelegd. Geheel in tegenstelling tot wat hij ervan vond.
Er zijn ook mensen die het lintje weigeren. Om principiële redenen. Zoals een tweetal raadsleden (o ja, je moet kandidaten bij de gemeente voordragen....) uit Hardenberg, omdat ze hun werk 16 jaar had volgehouden. Een van hen, mevrouw Miny Lohuis, zei toen : ,,Het is een goedbetaalde hobby en ik vind het niet passen om daarvoor een onderscheiding te krijgen. Zeker niet als ik het vergelijk met wat anderen doen voor de samenleving, die er weinig of niets voor krijgen, zoals bijvoorbeeld mantelzorgers."
En zo zie ik het dus ook. Vele mensen krijgen een lintje gewoon, omdat ze hun werk deden en ervoor werden betaald. Nou, dan krijgen erg veel Nederlanders een lintje. Nee, want volgens de statistieken gaat het meestal om ambtenaren (natuurlijk). En vergeet inderdaad niet al die vrijwilligers en ouders die ondanks beperkte middelen hun kinderen een beter leven willen bieden. En wat te denken van al die mensen die keihard vechten tegen een ziekte? En zo zijn er nog veel meer die een lintje verdienen, maar nooit zullen krijgen. Lintjesregen? Nee hoor, gewoon een buitje op bestelling.

Avondstudie

Het viel niet mee om na gedane arbeid te studeren. Ooit (1970) ben ik begonnen met een schriftelijke cursus computerprogrammeur bij het Forwardness Institute aan de Keizersgracht in Amsterdam. De opzet was dat ik de programmeertaal Cobol ging leren. Doordeweeks thuis leren en op de zaterdagen naar school. Ik had er nogal wat moeite mee. Ik had moeite om mezelf de discipline op te leggen om op tijd mijn huiswerk te doen. Er gebeurde zoveel om me heen en de tijd die na het werk overbleef was nogal krap. Vaak trok de Benelli harder dan de Cobol. Ik herinner me nog dat ik weken lang binaire rekensommen moest maken! Gelukkig bracht een trainee traject bij de BGC redding.
Vanwege die eerste studie-ervaring besloot ik later een HBO avondopleiding Informatica te gaan doen. Twee maal per week 's avonds naar school (van 18.30 - 22.30 uur) en huiswerk doen. Dat beviel veel beter. Ik vertrok op de maandag en de donderdag na werktijd via de thuisbasis naar Den Haag. Tegen 23.30 was ik dan weer thuis, om vervolgens de volgende dag weer vroeg op te staan. Tussendoor volgde ook nog cursussen die door mijn werkgever en/of opdrachtgever werden verstrekt om het werk te kunnen (blijven) doen. Want het werk ging ook door. Als ik er nu aan terugdenk, lijkt het me onvoorstelbaar; wat moest ik veel onthouden zeg!
Ik heb het al die tijd ( 3 jaar) volgehouden om naast mijn dagelijks werk te studeren en uiteindelijk het diploma te behalen. Een kwestie van doorzetten, zelfdiscipline en ambitie. Sindsdien kijk ik met respect naar mensen, die naast hun werk studeren en diploma's halen. Dat is geen kattenpis!

Een vriendendienst

In de VN commissie die zich bezighoudt met vrouwenrechten heeft zowaar Saoedi Arabië plaatsgenomen. Het land is met slechts 7 stemmen tegen en 47 voor gekozen. Toch wel opvallend voor eenieder die weet, dat in Saoedi Arabië vrouwen als pakezels worden behandeld. Laatst zag ik daar nog een interessante en realistische docu over. Tijdens het volgen van die documentaire moest ik een paar keer lachen, toen zwaar gesluierde vrouwen een selfie met een niet-gesluierde presentatrice maakten. "Kijk mij eens!"
De keuze geeft weer eens aan, hoe corrupt het eraan toe gaat in dat soort organisaties. De Mensenrechtenorganisatie UN Watch vergeleek de keuze met die van een pyromaan als hoofd van de brandweer.
Maar ach, in veel VN organisaties is sprake van corruptie. Vele beleid wordt bepaald door de VS. VN is dus gelijk aan VS. De USA is dikke vriendjes met de Arabieren vanwege de olie en wapenhandel. Samengevat : geld. En dat alles in ruil voor een flinke Amerikaanse hand boven het hoofd en nu een plaatsje in een VN commissie. Het zal er niet bij blijven.

Tulpen-route

Vandaag hebben we een stukje van de tulpenroute hier in Flevoland gereden. Ja, gereden. Niet op de tweewielers, maar lekker in de camper! Er staat ons veel te veel wind en het regent geregeld. Dus voor ons geen wandel- of fietsroute. We zijn eerst naar de A6 / Ketelbrug gereden. Voor de toerit naar de A6 zijn we linksaf de Visvijverweg opgereden, parallel aan de A6. Vanaf daar hebben we de speciale bordjes gevolgd, die ons langs de tulpenvelden leidden. Onderweg regende het, maar wij zaten hoog en droog. Wat denk je? De zon kwam zowaar tevoorschijn.
Op de smalle polderwegen was het gelukkig opvallend rustig. Af en toe wat werkverkeer en een verdwaalde toerist. We konden op ons gemak links en rechts in de bermen parkeren, om wat foto's van de kleurige velden te maken.
Veel velden waren al weer ontdaan van de tulpen. Sommige waren groen, omdat de koppensnellers langs geweest waren. Zo passeerden we witte, gele, paarse, rode, rood-witte en lege vakken. We hebben niet de hele route van 110 km(!) gereden, want die was ons te lang. Neemt niet weg dat we weer genoten hebben van al die fraaie kleuren.

Maatregelen Koningsdag

't Is toch wat. In verband met komende Koningsdag worden extra veiligheidsmaatregelen genomen tegen mogelijke aanslagen. Straten worden geblokkeerd, zodat auto's of vrachtwagens zich geen toegang kunnen verschaffen om publiek aan te rijden. Ik weet niet in hoeverre ik op zo'n dag meer oplettend om me heen zal koekeloeren, dan van zo'n dag zal genieten.
Ik herinner me nog het bezoek van Beatrix aan het voormalig Werkeiland (foto). Ik kon haar bij wijze van spreken zo een schouderklopje geven. Helaas zijn de grenzen vervallen en tijden veranderd.
Worden dikke vrouwen en/of mannen donderdag gefouilleerd? Zijn ze gewoon dik of zwanger, of hebben ze een explosief om de middel gebonden? Heeft die jongeman een bochel op z'n rug, of? En die rugtas dan, wat zit daar in? Hoor ik een vrachtwagen?
Vanwege al die beelden in de media hebben mannen met baarden een andere uitstraling gekregen. Net als ten tijde van de Geuzen, die baarden droegen om 'te kaper'n te varen.' Jan, Piet Joris en Corneel zijn nu Arabische namen geworden. Hoe dan ook, ik ga gewoon de straat op. Even een rondje maken tussen de feestgangers.

Nog meer beroepsdeformatie

Moest zijn : ...Sorry, dit kenteken kennen wij nog niet....

Op het www herken ik veel websites die zelf in elkaar geprutst zijn. Man, man, man, wat een ellende! Vele zijn erg druk, veelkleurig en zelfs haast onleesbaar door verkeerde kleurencombinaties. De schermindelingen laten ook te wensen over. Of wel : heel onlogisch. En dan zwijg ik maar over de teksten : vol fouten. Suf hoor. Maar soms kom ik een website tegen, die een andere reactie bij mij oproept. Zoals bij startende ondernemers. Ik lees zo'n website en haal vervolgens de foutjes eruit. Niet alleen typefouten, ook doorverwijzingen die doodlopen, taalfouten, onhandigheden enz. Soms ook de indeling, als ie onlogisch is. Ik maak dan een leuk opzetje, dat ik naar de eigenaar stuur. Als een tip of, zo je wilt, een steuntje in de rug. Hun enthousiasme maakt mij namelijk ook enthousiast. Die mensen verdienen wat hulp. Tot op heden heb ik enkel leuke, dankbare reacties mogen ontvangen.
Ik heb zoiets zelfs gedaan naar aanleiding van een huis aan huis verspreide folder van een Turks restaurant. Dat stukje reclame was in gebrekkig Nederlands opgesteld. Even aangepast en geretourneerd. Blije Turk! Gewoon een kwestie van even iemand verder op de goede weg helpen.

We bellen nog

Het gebeurt soms dat ik iets in een winkel bestel en men mij belooft te bellen zodra het artikel binnen is. Tot dan klinkt het erg klantgericht. Helaas word ik na levering in de winkel toch niet gebeld. Vaak krijg ik dat vermoeden al in de winkel. Men belooft mij te bellen, maar vraagt niet eens naar mijn telefoonnummer. Of men noteert mijn telefoonnummer op een los stukje papier, zonder informatie over het bestelde.
Afgelopen week heb ik iets besteld in een winkel. Weer zag ik dat mijn telefoonnummer 'zomaar' ergens werd opgeschreven. Ik hoefde niet te betalen. De bestelling zou vanmorgen afgeleverd worden. Ik zou dan gelijk gebeld worden. Het is nu 3 uur in de middag geweest. Ik wacht rustig af. Morgenochtend kom ik langs die winkel als ik onderweg ben naar de loods. Ik hoop dat ze mij dit keer een slag voor zullen zijn. Maar eerdere ervaringen hebben mij geleerd van niet, ondanks het praten erover.
Als klanten iets bij ons in de winkel bestelden, noteerden we dat in de agenda op de dag van (verwachtte) levering. Op die dag werd de klant dan gebeld met de mededeling, dat het artikel was binnengekomen, of dat het die dag niet ontvangen was. Met dat laatste voorkwamen we dat klanten voor niets naar de winkel zouden komen. De procedure was gebaseerd op onze eigen verwachtingen als klant. Gelukkig zijn er nog veel winkels die zo'n procedure ook hebben en naleven. Maar sommige....

Keep it simple

zootje 

Een gevleugelde kreet tijdens mijn loopbaan. Een uitgangspunt dat ik in het dagelijks leven ook graag toepas. Hoe meer tierlantijnen, des te groter de kans op problemen. Ik lees het dagelijks op de fora over campers. Daar worden relatief erg veel problemen aangekaart op het gebied van elektronica. Als ik vervolgens lees wat er allemaal in zo'n camper ingebouwd is, mag je als eigenaar een hogere opleiding Elektronica gaan volgen. Van telkens leeglopende accu's en onbekende (vaak rode) lampjes en kabeltjes tot "Als ik een lichtschakelaartje van de kaartleeslamp omzet, slaat de motor af". Sommige wagens lijken wel rijdende elektriciteits- en/of communicatiecentrales! Wat een bekabeling, wat een lampjes en schakelaartjes en wat een bedieningspaneeltjes. Die eigenaren moeten tijdens hun vakantie flink aan de bak om allerlei problemen te voorkomen of op te lossen. Zelfs van zeer dure wagens. Niets voor ons. Wij gaan gewoon kamperen met een daarvoor ingerichte bus.

nog een zootje

In de loop der decennia is veel veranderd. Veehouders zijn boekhouders geworden. Docenten zijn in administrateurs veranderd. Ouders zijn hobbyisten geworden en nu zijn de kampeerders aan de beurt. Maar wij zijn en blijven kampeerders. Wij willen geen rondtoerende systeembeheerders / elektronica-onderhoudsmonteurs worden.

Israëlische terreur

Israël valt geregeld Syrische militaire doelen aan. Met deze aanvallen steunt het land o.a. de  IS terroristen. Soort zoekt soort, denk ik dan maar. Israël voert dagelijks een vuile oorlog tegen alles wat Arabisch is of lijkt. Wordt het niet tijd dat land op te heffen? Het zal de wereldvrede ten goede komen. Men maakt zich nogal druk over Noord Korea, maar vlak Israël met haar (Amerikaanse)atoomwapens niet uit. Logisch dat een land als Iran ook dergelijke wapens wil.
In Afghanistan is een groot aantal (men noemt 140) militairen omgekomen bij een Taliban aanslag. Blijkbaar niet zo erg als 10 Europeanen (schijnt een formule voor te zijn), want onze regering heb ik niet gehoord. Hoewel, minister Hennis van Defensie wil graag dat ons land nog meer jongemannen opoffert aan een hopeloze en uitzichtloze toestand genaamd Afghanistan.
Sprekend over de Taliban, volgens Iraanse bronnen is een paar duizend ex-Talibanstrijders naar Duitsland gevlucht. Met dank aan Merkel c.s. voor de extremistische shit die ze met haar politiek over Europa uitstrooit. Overigens worden ook veel terroristen richting Afghanistan gedirigeerd. Tja, de westerse wereld heeft die Arabieren behoorlijk kwaad gemaakt.
De Paus vindt de opvang van vluchtelingen mensonterend. Dat vind ik van al die kindermisbruikgevallen van zijn volgelingen ook. In wezen nog erger, omdat de paus besloten heeft er toch maar verder niets aan te doen.

Voor helden en heldinnen

Toen ik de beelden zag van Fernando Ricksen, die aan de spierziekte ALS lijdt, herinnerde ik me weer de lijdensweg die anderen hebben afgelegd. Hun gevecht tegen een ziekte en vooral tegen zichzelf. Gedurende dat gevecht komen ze telkens weer zichzelf, die held(in), tegen, die hen weer hoop en kracht geeft. Voor al die eenzame strijders, de helden en heldinnen met de hoop dat het uiteindelijk toch tot een goed eind komt :

Moordvrouw en zo

Eerlijk gezegd ben ik niet zo onder de indruk van de Nederlandse filmmakerij. Het komt mij vaak over als een soort dorpstoneel met toneelspelers die hun zegje doen á la GTST. Weinig natuurlijk acteren en onrealistische scènes en /of gedrag. Neem nou een stukje reclame, waarin een auto met veel gebrul een golfterrein op komt scheuren. De golfspelers kijken niet op of om. Oké, ze zijn van oudere leeftijd en wellicht doof.
Er is een serie die Moordvrouw heet. Het begint al met de knullige rolbezetting. Wendy van Dijk als een soort doorgewinterde rechercheur. Haha! Alsof je een chihuahua een hoofdrol geeft in een serie die Pitbull heet. En dan is er ook nog een collega, meneer Römer, die gezien zijn uiterlijk of een corrupte agent of een crimineel zou moeten zijn. Maar goed, die zijn er ook in het korps. Dus dat zou nog kunnen.
Afgezien daarvan komt het acteerwerk vaak knullig over. Laatst zag ik een vrouwelijke agent commentaar geven op bepaalde scènes uit Moordvrouw. Haar kritiek kwam overeen met dat van mij. Over de personages liet ze zich wijselijk niet uit, want ze komt vaker in beeld.
Als ik Wendy met een pistool zie, dan straalt ze niet bepaald stoer uit. Eerder angstig. Ze houdt het wapen vaak verkeerd vast. Misschien bedoeld om haar nagels niet te beschadigen. Eng hoor zo'n vuurwapen.
In een scène sluipt Wendy samen met een collega met getrokken pistolen door een huis. Een nogal dom of koddig gezicht voor wie bekend is met de veiligheidsregels rond vuurwapens. Wendy loopt namelijk achter haar collega met het vuurwapen naar voren gericht! Gelukkig schijnen ze een goede relatie te hebben. Rugdekking is er ook niet bij. Er wordt geen moment achterom gekeken. Ook onnatuurlijk gedrag. Alsof ze in die vreemde omgeving voor 100% zeker zijn dat alles veilig is. Als rechercheur schijn je zo door een plaats delict te mogen banjeren. En zo zijn er meer knullige situaties, die voor mij storend zijn. Ze gooien mij direct uit het verhaal. Al met al een voor mij slap gedoe met een haast kinderlijke regie. Waarom geen advies van een specialist gevraagd? Zangeres Anouk lijkt me veel meer een echte Moordvrouw om niet te zeggen Moordwijf. Nee, dan liever een Britse detective.
Veel actiefilms vind ik ook onaantrekkelijk. Als een auto tegen een boom rijdt, volgt een ontploffing alsof het gezin een lading dynamiet in de kofferbak had liggen. Of zo'n auto vliegt tientallen meters door de lucht, alvorens hij als een vat benzine ontploft. Leve het milieu! Zo'n serie als The A-team was natuurlijk om te lachen. In al die jaren is er niemand doodgegaan, ondanks al die machinegeweren, kanonnen en bommen. Maar films als The Fast and the furious met al die onrealistische, zwaar overdreven, milieu belastende scènes doen mij helemaal niets. Dus houd ik veel tijd over.

Fuck You....!?

Ingezonden

Mijn vrouw en ik reden onlangs samen in de auto de smalle straat langs de achterzijde van onze woning uit en naderden aan het eind de haakse bocht naar rechts. Omdat het zicht op het vervolg van de weg daar ophoudt, vanwege een schutting in de achtertuin van de laatste woning van het rijtje, zijn wij daar altijd extra voorzichtig, zo ook nu. Maar toch, .... plotseling dook daar uit het niets een jongen op een fiets op, uiterst links rijdend door de binnenbocht. Hij kwam weliswaar van rechts maar was wel hartstikke fout natuurlijk. Iedereen schrok zich te pletter maar het was gelukkig een ervaren fietser en hij kon op het nippertje een botsing voorkomen. Maar, ... nog voor wij van de schrik waren bekomen kregen we nóg een portie toegediend. Vanuit een onmogelijke houding, zwenkend met zijn fiets, stak de knaap zijn middelvinger naar ons op en op
zijn lippen kon ik aflezen:,,...Fuck You...!". Ik gaf hem het voordeel van de twijfel want van schrik draaide hij waarschijnlijk de rollen om en bedoelde hij ,,...Fuck Me...!".

Fan-tilator

Willem : Het blijven telkens weer leuke verhalen. Hartelijk dank, Fan-tilator!

Onderhoud aan overkapping

doek verwijderd, flap van het zonnedoek zichtbaar.

Handig hoor, zo'n kampeerbus! Ik had wat hout nodig om de overkapping verder te verbeteren. Dit keer betreft het de bovenkanten van de zijkanten. Ze zijn driehoekig van vorm en tot op heden afgedekt met doek. Dat doek wilde ik vervangen door multiplex. Ik had een multiplexplaat van 2,44 m x 1,22 m nodig en twee stuks balkhout van 3,00 meter. Al dat grote spul ging met gemak hupsakee de bus in. Geen aanhanger nodig!
De balken had ik nodig om een raamwerk voor de montage van het plaatwerk te maken. Een verticale staander en een dwarsbalk horizontaal, zodat een driehoek ontstond. Daarop monteerde ik de plaat.

zicht van de buurvrouw

De grote, watervast verlijmde plaat heb ik min of meer diagonaal gezaagd. De beide zijkanten zijn namelijk niet helemaal hetzelfde. Was dat maar waar. Helaas ben ik geen timmerman, dus zijn de zijden niet gelijk geworden tijdens de bouw van de overkapping. De beide platen heb ik aan de buitenkant donker bruin gebeitst.

binnenkant

Na de zomer gaan we het zonnedoek op het afdak ook aanpassen. Nu hing het aan weerskanten ruim over de rand. Straks moet het doek precies op de rand van het dakbeschot blijven liggen. Voorlopig heb ik de overhangende delen naar binnen gevouwen en ze vervolgens vastgezet met die handige clips voor tentdoek (foto rechts).
Voordat ik met de kus begon, heb ik gelijk maar die oude schutting opnieuw vastgezet. De buurvrouw was er ook blij mee. Het werk is nog niet af. Er moet nog een strookje tussen de muur en de zijwand komen. Het oogt nu al een stuk verzorgder en er is geen klapperend geluid meer te horen.
Tijdens al dat geklus heeft Emma een paar keer gevraagd of ik met haar wilde gaan wandelen. Ze heeft een loopfiets waarop ze als een ware Hennie Kuiper stept. Oma Sonja had al enkele kilometers met haar afgelegd, maar ze is onvermoeibaar. Tenminste, zo leek het. Toen opa klaar was met de klus, lag Emma lekker te slapen.

Kijken en genieten

een kopje koffie voor oma

's Morgens heel vroeg klonk een stemmetje door de babyfoon op de slaapkamer : "Oma ik heb je even nodig. Mijn stickers drijven weg." Het was Emma, die, naar later bleek, aan het dromen was. De kleine meid steekt van alles en nog wat op en wordt alsmaar leergieriger. De vraag 'waarom' komt dus steeds vaker uit haar mond. Ze vraagt ook naar de betekenis van voor haar vreemde / nieuwe woorden die ze hoort. Het leuke is dat ze die woorden ook in de juiste situatie bezigt. Ze komt dan als een ware wijsneus over.
Emma is erg open en vriendelijk naar anderen, vreemden. Ze groet en lacht. Ze maakt ook graag contact met andere kinderen. Omdat ze naar school gaat leert ze ook daar nieuwe woorden en/of zinnen. Toen opa laatst een knikkertje over een baantje liet rollen, zei ze opeens quasi boos : "Opa, nu heb je het helemaal verpest!" Emma is ook al aardig op weg naar zindelijkheid. Ze geeft aan wanneer ze moet plassen en gebruikt haar potje.
In het algemeen vind ik het telkens weer erg interessant mee te maken hoe kleine kinderen zich ontwikkelen. Ik vergelijk het vaak met mijn eigen broertjes en zusjes en mezelf.
Hier in de buurt zijn ook kinderen. Als het even kan ga ik een gesprekje aan. Over allerlei zaken, zoals school, hun bezigheden enzovoort. Soms krijg ik tegenvragen. Dan vertel ik hen over mezelf toen ik zo jong was en het leven enkel mooi en oneindig was.
Waar opa nogal tegenop ziet is de fase wanneer Emma straks ook haar grote boodschap op het potje gaat doen. Die kids hebben de nare gewoonte het bruine dampende resultaat onder mijn neus te houden als ik net zit te eten. Maar ach, het is toch ook een manier om maat te houden met eten. Al was het maar voor één dag.

Real Madrid koopt kwartfinale

Een dezer dagen zag ik wat flarden van de voetbalwedstrijd tussen Bayern München en Real Madrid. Ik zag Ronaldo twee keer meters buitenspel staan en toch scoren. Ik vond het dermate onthutsend dat het Hongaars arbitrale trio (zowel de scheids als de grensrechter en de man bij de achterlijn) blind was voor deze twee zeer opvallende spelsituaties, dat ik de Hongaren ernstig verdenk van omkoping. Dat kan niet anders. Real Madrid heeft zich een plaats in de finale gekocht bij de Hongaren ten koste van de Duitsers. De media noemen het arbitrale blunders, maar daar geloof ik niet in. Het voetbal is immers ook doorweekt van corruptie. Het begint al met vriendjespolitiek en stiekeme betalingen bij de amateurs. Geld is (bijna) onverslaanbaar.

Antenne van bierblikjes

Als je zo links en rechts contact hebt met andere bezitters van een camper, doe je leuke ideeën op. Zoals dit idee voor een DVB-T DAB antenne voor ontvangst op VHF, UHF met vrije zenders. Een soort Digitenne antenne. Ik vind het een leuk alternatief voor de gangbare antennes.
Mocht je zo'n ding willen maken, lees dan even hier. Of google op bierblik antenne voor meer ideeën / beschrijvingen.

Wat een wereld!

Gisteren zag ik wat fragmenten van ex-voetballer Fernando Ricksen. De voormalige sterspeler van Glasgow Rangers lijdt aan de spierziekte ALS. Zoals in eerder uitgezonden beelden kwamen ze ook dit keer zeer heftig over. Ricksen heeft de ziekte ALS in het openbaar gebracht, wat erg confronterend is. Zeker als je hem gekend hebt als voetballer.
Helaas is er geen of te weinig geld voor onderzoek naar de oorzaken van de ziekte. Wat dat betreft staat het in dezelfde wachtrij als andere ernstige ziekten zoals kanker. Geen geld. Voor Defensie wil men minimaal een miljard uittrekken. Om zo te voldoen aan de eisen van de NAVO en daarmee aan die van de oorlogsmachine, die in handen is van de wapenindustrie en -handelaren. Zij zijn de stuwende krachten achter menige oorlog. Met name Amerika en Engeland zijn erg gedreven in het creëren van situaties en/of leugens om ergens een oorlog te beginnen. De invloed van de wapenindustrie en haar belanghebbenden is zeer groot. Oorlog is winst maken.
Daar tegenover staat de armoede, ziektes en het welzijn van velen. Die moeten allen wijken voor het geld. Als een Nederlandse minister van Defensie vindt dat ze miljarden nodig heeft, doet ze niets minder dan voldoen aan het corrupte alles overheersende wapenindustrie. Dus is Hennis zelf ook corrupt. We hebben immers geen vijanden, die een directe bedreiging vormen.
Het is natuurlijk absurd dat ons land bommen gooit op Syrisch grondgebied onder het mom van onze veiligheid. Als ik die gedachtelijn doortrek, dan moeten we ook dammen bouwen in landen waar overstromingen plaatsvinden. En bossen planten in gebieden waar gekapt wordt. Dat alles voor onze veiligheid. Maar dat doen we niet. Logisch, want daar verdienen al die corrupte politici niets aan. Wat een wereld!

57 jaar later

Vandaag kregen wij bezoek van iemand uit het grijze verleden. Ik ontmoette hem al eerder via het internet. Het was een hernieuwde kennismaking met een voormalig vriendje uit de Resedastraat te Leiderdorp. Zijn jongere broer is CdK hier in Flevoland. Ari is bezig met het inrichten van een bestelbus als camper en wilde ons busje bekijken. Hij was vergezeld van zijn vrouw.
Het begon natuurlijk met bijpraten, over en weer vertellen hoe ons leven sindsdien gelopen is. Na ons vertrek naar Curaçao in 1960, zijn we het contact verloren. Ari heeft zijn draai gevonden in lesgeven, maar is inmiddels met pensioen.
Natuurlijk werd over en weer blikken geworpen in de bussen en gesproken over allerlei zaken, die met het inrichten van een camper te maken hebben en het gebruik ervan. Samen bekeken we nog even wat oude foto's uit onze woonplaats Leiderdorp. Het opvallende was dat het leek alsof we altijd contact hebben gehad. Dat was met de ontmoeting met Max B. ook al zo. Alsof ze nooit uit beeld geweest waren. We kwamen zowaar in tijdnood; er was nog zoveel meer te vertellen. Kortom, het was een heel leuke hereniging. Een tegenbezoek zit er daarom zeker in.

In het groen

Bijna iedereen is weer aan het werk, dus de zon was er weer. En dus ging ik ook maar aan het werk. Lekker in de buitenlucht. Eerst heb ik wat onkruid verwijderd uit een tuintje van een buurtbewoonster. Toen ik eenmaal de smaak te pakken had, ben ik ons stoepje gaan doen. Maar ja, van het een komt het ander. En dus ben ik erna het pleintje gaan doen. Ik heb eerst flink wat onkruid geplukt. Daarna ben ik aan het snoeien gegaan met de elektrische heggenschaar. Ach ja, het oog wil immers ook wat. Ik heb een deel gedaan. De rest probeer ik voor komende donderdag te doen. Op die dag wordt namelijk de GFT kliko geleegd. Weg is weg, opgeruimd staat netjes.

Financieel passen en meten

oude meuk

Mijn beroepsdeformatie kwam natuurlijk ook van pas toen we overwogen de auto met caravan te vervangen door een kampeerbus. Vanuit de vraagstelling wat hebben we nu naar wat willen we straks? zijn we op papier aan de slag gegaan. Ik heb het geheel enigszins projectmatig aangepakt, om de boel beter in de hand te kunnen houden.
Toen we de afweging maakten hebben we van de auto met caravan eerst de operationele kosten en dagwaardes vastgesteld. Met een overzichtje van onze eisen en wensen hebben we wat kampeerbus-oplossingen bedacht, die binnen ons budget zouden moeten passen. De oplossingen varieerden van een kant en klare bus tot en met het ombouwen van een bestelbus. Vanwege het budget zou het een gebruikte (kampeer)bus worden.

onverwacht werk : afgebroken deurkruk

Zoals bekend worden gebruikte vervoermiddelen vaak in de laatste fase technisch verwaarloosd. De eigenaar loopt immers met het idee rond zijn vervoermiddel te verkopen. Dus moesten we minstens rekening houden met een uitgebreide servicebeurt, afhankelijk van de verdere staat van de bus.
Een gebruikte, lege bus ombouwen betekent naast de inrichtingskosten ook RDW keuren voor kampeerbus-gebruik en bpm betalen.
Een (bijna) kant en klare kampeerbus zou een uitgebreide servicebeurt krijgen en een beperkt aantal aanpassingen. Uiteindelijk werd een half kant en klare kampeerbus gekocht.
Financieel betekende dit, dat we het budget opnieuw in delen geknipt hebben. Een deel voor de aanschaf en de rest verdeeld voor de herinrichting en het technisch onderhoud. We konden ook de operationele kosten bepalen en die vergelijken met die van de auto met caravan. Die ontliepen elkaar nauwelijks, mede door het stoken van goedkopere brandstof (diesel) en het relatief lage wegenbelastingtarief.
De opbrengst van de verkoop van de auto en caravan hebben we in de pot voor het technisch onderhoud gestopt. Daarna was het met een vinger aan de pols de benodigde uitgaven /investeringen doen. En.... klussen! Tussentijds controleerde ik geregeld de financiële stand van zaken. De vakantie in Duitsland was de operationele fase van onze kampeerbus en sloot daarmee het project af met de fase Gebruik en Beheer. Haha! De lijst met aanpassingen is later als een soort onderhoudsprojectje opgepakt. Inclusief een kostenraming en toekenning van prioriteiten. Uiteraard werd het werk weer uitgevoerd met een vinger aan de financiële pols. Zijn we nu klaar? Het werk van een klusser met een beroepsdeformatie is nooit klaar.

Natuurlijk JA!

Wie had nou gedacht dat de uitkomst van het referendum in Turkije een NEE zou opleveren? Oké, eerlijke, optimistische mensen misschien. Ongeacht de uitkomst zou meneer Erdogan er toch een JA van gemaakt hebben. Net zoals Rutte dat hier ook gedaan heeft. De meeste politici behoren nu eenmaal tot het laagste soort in de samenleving. Maar ze leveren soms ook humor op. Ik moest weer flink lachen om meneer Koenders. Ik las een nieuwsbericht waarin stond dat Koenders en de EU zich even geroerd hebben richting meneer Erdogan. Dat deed me denken aan die muis die samen met een olifant over een brug liep en de muis, in dit geval de rat-Koenders tegen de EU-olifant zei : "Wat stampen we lekker hè?" Ach ja, er zijn veel vormen van politieke zelfbevrediging en dat kan dus ook met een olifant, een overeenkomst met een corrupt land of een neergehaald vliegtuig.
In Turkije wordt geprotesteerd tegen de gang van zaken. Of dat zin heeft? Ik vrees dat meneer Erdogan enkel via een staatsgreep te verwijderen zal zijn.

Geslaagde High Tea

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde High Tea met de buurtbewoners. Helaas kon niet iedereen komen (Feestdagen), maar dat drukte de pret niet. Een aantal van hen was zelf thuis aan de slag gegaan. Met gevolg dat twee heerlijke cakes op tafel kwamen.
Rond 15.00 uur druppelden de mensen binnen. We begonnen met thee / koffie met uiteraard cake. Er waren nog meer soorten cakes en koekjes, die in 'hapklare' stukken op schalen voor het grijpen lagen. Pratend en genietend gingen we richting 18.00 uur en begon de schalen o.a. ook met gevulde eieren leeg te raken. Tijd voor een kom zelfgemaakte kippensoep.
Gezelligheid kent geen tijd, totdat iemand verbaasd riep : "Het is al bijna tien uur!" Dat was het sein om afscheid te nemen. We mogen stellen dat we, inclusief de afwezigen, nu een heel leuke groep hebben van bij elkaar tien mensen. Maar wie weet komen er nog meer gezellige, leuke mensen bij. Er is al weer een suggestie gedaan voor een volgende bijeenkomst. Na afloop kreeg iedereen een presentje mee.

Beroepsdeformatie

Oké, ik ben er ook mee behept. Nee, ik heb er geen last van. Mijn omgeving soms wel. Haha! Ik vind mijn deformatie erg vaak handig. Met name als ik iets wil gaan doen. Vooraf de boel analyseren, zaken gestructureerd en planmatig aanpakken en dat alles binnen een vooraf vastgesteld financieel kader, ook wel budget genoemd. Succes verzekerd. Ook op ander gebied komt mijn beroepsdeformatie opborrelen.
Afgelopen week had ik twee keer een verkeerssituatie met tieners, die fietsend met hun smartphone bezig waren. De eerste betrof een meisje met doppen in haar oren. Dus hoorde ze, starend naar een schermpje,  de toch wel geluid makende diesel niet komen. Ze had geluk dat ik niet naar een schermpje zat te staren, maar met het verkeer bezig was. Een buurtbewoonster die mijn verhaal aanhoorde zei : "Misschien is dat hetzelfde wicht, dat ik tegen mijn bumper had. Ze viel op de grond en zei toen dat het al de derde keer was die week." Met dat laatste bedoelde zij te zeggen dat ze wel heel erg dom is. Maar dat klinkt waarschijnlijk nog erger.

geen beller te bekennen

Een ander geval betrof een jongeman. Ook met doppen in de oren. Die reed tergend langzaam naar de oversteekplaats,w aar ik geduldig stond te wachten. Op een gegeven moment maakte hij bijna sur place op zijn fiets. Vlak naast me. Dus drukte ik op de claxon. Hij schrok zich het apezuur en liet bijna dat onding vallen.  Hij schaamde zich duidelijk. Maar of ie er iets van geleerd heeft?
Ik begrijp niet waarom het zo moeilijk is om dat telefoongedoe te verbieden. De betreffende ambtenaren / politici hebben met hun oogkleppen op zich eerst beperkt tot automobilisten. Maar wie een stukje informatieanalyse op het probleem losgelaten zou hebben, had geconstateerd dat men de groep had moeten uitbreiden tot 'actieve verkeersdeelnemers'. Iedereen die actief aan het verkeer deelneemt mag geen communicatiemiddel gebruiken en/of vasthouden. Dus ook voetgangers, fietsers, brom- en snorfietsers, automobilisten enz. Zelfs niet als je op je handen gaat lopen of op een paard gaat zitten. Verkeersdeelnemers dus. Moeilijk hè? Trouwens het is neit enkel dat schermpje. Ook die oordoppen leveren gevaarlijke situaties op. Vroeger moesten doven en slechthorenden een bordje op het achterspatbord voeren. Een ovaal geval met de letters S H (Slecht Horend). Dat scheelde enigszins.

Tweede Paasdag 2017

Prachtig hoor, de natuur begint behoorlijk te bloeien. De natuur bloedt ook, maar dat is een ander verhaal. Al vinden veel mensen dat er geen verschil is tussen beide woorden. Hier in de buurt staan grote bomen in bloei. Mooie witte en roze bloesems steken af tegen een bewolkte lucht. Net als gisteren schijnt de zon af en toe. Een enorm verschil in de beleving en de gevoelstemperatuur. We mogen niet klagen, want Eskimo's hebben het slechter. De mensen in Afrika hebben het gelukkig warm. Honger lijden en ook nog kou erbij lijkt me dubbel erg. Waarmee ik niet wil zeggen dat het daar dus meevalt. Al vraag ik me wel af, waarom die mensen niet gaan verkassen. Dat was in vroegere tijden heel gewoon. De mens was een nomade. Maar men blijft om onduidelijke redenen op die droge, kale plek zitten en klagen. Vreemd. Dat doe ik dus niet als ik met een vinger tussen de deur kom. Dan doe ik die deur toch maar even weer open en trek mijn hand terug. Ik ga daar niet staan klagen en/of janken.
Hier doen mensen dat ook hoor. Ze klagen op een andere manier en over andere zaken. Klagen in plaats iets aan hun situatie doen of die dragen. Zo las ik over camperaars die zich beklagen over de prijs die ze moeten betalen voor een overnachting op een camping of camperplaats.  "Gratis" is bij hen een soort toverwoord. Er is wel geld om een camper van zo'n 30 á 40.000 euro te kopen. Maar een plekje á 12 euro per nacht vinden ze onbeschoft duur. Dus klagen zij. Lekker belangrijk, zeg. Dat is geen klagen maar zeuren.
Als een van hen zich terecht beklaagt, zijn er altijd weer mensen die op een vervelende manier moeten laten blijken het oneens te zijn. Iemand maakte een opname van een Fransman, die de inhoud van zijn vuilwatertank stiekem loosde in de natuur. De filmer vond het schandalig. Veel anderen vonden het (helaas) geen punt. Dat zijn vast de camperaars die in een plastic zak hun behoeften doen en die gevulde zak in de struiken gooien. Zo blijft hun toilet tenminste schoon. Wat een volk.
Vanmiddag krijgen we weer bezoek. Een huis vol met buurtbewoners. Maar ja, zo'n klein huis is al gauw vol. Haha! Dit keer een uitgebreide High Tea.

Lekker links

Ik zag per ongeluk een heel kort stukje van dat nare linkse tv programma van Jeroen Pauw. Je weet wel die rooie Casanova van links lullen en rechts vangen. Een slecht begin van Tweede Paasdag, dat wel.
Dit keer hoorde ik zo'n linkse geitenwollen sokken rakker, die zich gevoed door een tsunami van medelijden en domheid met vluchtelingen bezighoudt, nogal chargerend spreken. Hij vergeleek de situatie van de mensen in ons land met die van de zogenaamde vluchtelingen. Appels en peren dus. Maar omdat het als gegoten in het tv programma paste, bood niemand weerstand. Hij stelde dat hier iedereen een huis kan kopen en dat er goed voor ouderen wordt gezorgd. Hij probeerde hiermee zijn visie over die arme zogenaamde vluchtelingen te onderbouwen. Probeerde, want het lukte dit heerschap niet eens om in volledige zinnen te spreken. Het zal mij niets verbazen indien dat soort mensen druk bezig is ons land te laten overspoelen door migranten.
Het is het zelfde slag mensen dat ook zo zielig doet over honden in Spanje en binnenkort naar Zuid Amerika afreist om daar de cavia's van een gewisse dood te redden. Maar ik kan me vergissen. Ze zouden ook naar China kunnen afreizen om daar honden te redden.
Op onze beurt is het wachten is op de komst van bezorgde Indiërs, die het in ons land voor de koeien gaan opnemen. Gelukkig zullen al die quasi hulpvaardige Nederlanders dat laatste dan ook heel gewoon vinden.

Een slapende hond

Volgens Fenna is het 1 mei. Ik heb haar even wakker gemaakt voor de foto. Gelukkig kan zo'n beest geen mensentaal spreken.

Eerste Paasdag 2017

Nou, lekker hoor. Het is koud ( 10 Celsius) en nat buiten. Vanmorgen viel het nog mee. Toen Fenna en ik buiten liepen, dacht ik aan een tochtje langs de tulpenvelden. Maar 's middags was het hagel en regen. Ik kreeg het zelfs in huis koud. Jammer voor de vele vakantiegangers en de tulpen. Hopelijk wordt het morgen wat beter. Ik was van plan om wat Paaseieren voor mezelf te verstoppen. Ja, ja, dat kan dus als je korte termijn geheugen niet meet goed functioneert. Elk nadeel heeft z'n voordeel.
Ik heb niet naar de The Passion gekeken. Ik herinner me nog Jesus Christ Superstar. Toen ook al een wat alternatief verhaal. Die film heb ik samen met mijn broer Joop gezien. Joop kocht ook nog de lp met de filmmuziek. Ik hoorde dat Jezus dit keer getint was. Nog even en hij steelt het geld van Judas en heeft de ezel plaatsgemaakt voor een Audi. De intocht is dan in Utrecht, Kanaleneiland. Of Venlo. En als het echt andere tijden worden gaat het over Mohammed en een berg. Tegen die tijd zijn alle Joden ons land ontvlucht. Alles verandert immers.
Maar laat ik optimistisch en in het heden blijven. Het is vandaag al erg genoeg. Het had wat het weer betreft Goede Vrijdag kunnen zijn. Maar het is anders : De Heer is waarlijk opgestaan!

Koken op de camping

Koken is leuk. Helemaal wanneer er maar twee gaspitten zijn! Veel mensen laten zich daardoor beperken tot het veelvuldig eten van pasta's en stamppotjes. Nergens voor nodig, want ook met slechts twee gaspitten, kan je vrij uitgebreid eten. Zelfs met zo'n skottelbraai, zo wok op gas, maakten we complete maaltijden. Een kwestie van creatief zijn. Het is ook een kwestie van kooktijden kennen en daarmee rekening houden. Aardappels koken duurt lang. Tenzij je ze in kleinere blokjes snijdt. Groente wordt korter gekookt. Vlees kan je vooraf braden.
Over warm houden het volgende. Thuis hadden we ooit een houten kistje, dat aan de binnenkant bekleed was. Daarin werd de pan met gekookte rijst geplaatst om de rijst verder te garen. Die kist deed me denken aan de ouderwetse theemuts, die net als de kist ook gevoerd was om de theepot heet te houden.
Wie niet over zo'n kistje beschikte, plaatste de pan met rijst in een bed, ingepakt in een deken. Haha! Prachtig! Immers, dat kan op de camping dus ook! Zo kan je dus ook gerechten warm houden.
Zelfs met slechts één gaspit is het mogelijk om soep vooraf, aardappels met groente en vlees te bereiden. Wat wij vaak deden was eerst alles (wat na de soep kwam) apart bereiden en vervolgens in één koekenpan opwarmen. Zo ligt het immers toch ook op het bord? Vergeet de bbq niet. Op dat ding kan je ook bakken, braden en koken. En warm houden. Net als hete soep bewaren in een thermoskan. Het is allemaal net even anders dan thuis en dat is ook leuk.
Op die manier is het dus ook mogelijk op de camping een kleine rijsttafel te maken. Een kwestie van meerdere (nasi en bami)ballen in de lucht houden. O ja, vergeet niet voor vertrek even het vlees op het motorblok onder de motorkap leggen... 👀

Pasen en azijn

Het is telkens weer interessant te lezen of te horen hoe sommige mensen reageren. Zoals ik al eerder schreef, mag ik tegenwoordig niet eens een stukje muziek leuk vinden, zonder iemand op te roepen tot een scheldpartij. Nog even en ik krijg zoiets over me heen als reactie op een groet : Goede morgen! "Wat Goede morgen, eikel!!! Weet je gvd wat er gebeurd is?" Enzovoort. Tja, de stress heeft hier en daar flink toegeslagen. Mensen kunnen steeds minder nare situaties / ervaringen van zich af laten glijden. Ze laten die hun dagelijks leven bepalen.
Onlangs schreef ik iets over koken tijdens de vakantie. Het ging over eenpansgerechten (volgens de spellingscontrole moet het eenmansgerechten zijn, maar we zijn meestal met twee of meer). Ook zo'n onderwerp is voor bepaalde lieden een reden om tierend en razend te reageren, omdat zo'n onderwerp hen niet interesseert. Die koken blijkbaar alleen van / uit woede. Haha! Ik lach wel (wat moet je anders?), maar in wezen heb ik medelijden met die mensen. Het lijkt mij een ramp om op zo'n manier je gefrustreerde leven dagelijks te moeten slijten.
Iemand die anderen een Vrolijk Pasen toewenst, doet dat uit een gevoel van vriendelijkheid, van compassie. Maar je kunt natuurlijk ook heel heftig reageren, omdat je stelt dat je atheïst of anders gelovige bent. Dan zie of hoor je geen vriendelijk iets en/of de goede bedoeling erachter, maar blijkbaar iets dat vijandig is. 't Is maar net hoe je in het leven staat. Op deze Stille Zaterdag doorbreek ik die stilte door iedereen alvast een Vrolijk Pasen toe te wensen. Ik hoop dat je het niet erg vindt.

Antidiefstal

Even terugkomen op de diefstal van de zoveelste kampeerwagen. Zo'n oude bestelwagen is natuurlijk niet zo goed beveiligd als een moderne (die overigens ook gestolen wordt). Afgezien van portierssloten is er verder in de oude bus niets extra's gemonteerd om het dievengilde buiten de deur te houden. Dus moest ik zelf aan de slag. Ik heb niet zoveel op met systemen die gaan toeteren en knipperlichten aanzetten. Daar kijkt niemand meer van op, vanwege de gevoeligheid ervan. Zelf ga ik ook niet kijken als ik dat getoeter hoor. Ik denk hooguit : Weer een autoalarm dat afgaat.

 Ik zou ook een klein leeg terrarium met attributen die aan een giftige slang doen denken
 op de bestuurdersstoel kunnen plaatsen. Desnoods met een briefje erbij : Let op, gifslang kruipt door de bus! Ik weet alleen niet hoe groot het risico is, dat iemand een bij toeval gevonden gifslang, of een beest waar hij van af wil, vervolgens in onze camper dumpt. Dan zou ik midden in de nacht me met mijn slechte geheugen opeens kunnen afvragen : "Wij hadden toch geen slang of....?" Zou een stikker met de tekst Niet storen! of Je schoonmoeder aan boord! helpen? De gordijntjes zijn immer altijd gesloten. Tja, je kunt de boel ook bedotten.
Ik las ergens dat iemand bij zijn camper een oude, kapot gevreten schoen, een dikke ketting en de afgeknaagd groot bot neergooide, alvorens hij een dagje ging fietsen of boodschappen doen. Meneer had helemaal geen hond. Haha!
Er zijn ook andere oplossingen, zoals een startblokkering en de meer fysieke in de vorm van allerlei extra sloten (o.a. op het stuur, de pedalen en de versnellingspook) tot een wielklem toe. Dieven willen snel hun slag slaan. Zodra de snelheid vertraagd wordt, wordt een diefstal minder aantrekkelijk. Neemt niet weg dat wanneer men per se dat voertuig wil hebben, het voertuig ook gestolen wordt.
Diefstal vertragen, alarm slaan en het voertuig kunnen lokaliseren door even te bellen met een bewakingssysteem.
Wat dat laatste betreft heb ik voor een tracker systeem met een bewegingsalarm gekozen. Zo'n systeem slaat alarm via een sms berichtje, als de wagen zich in beweging zet; van een locatie wegrijdt. Daarnaast kan ik via Google Maps zien waar de wagen is. In combinatie met een fysieke beveiliging (de bestuurdersstoel is geblokkeerd, zodat men niet achter het stuur kan kruipen en de startonderbreker staat aan) lijkt me dat een adequate oplossing. Alleen die telefoon, hè. Moet ik toch dat kolere ding aanzetten en gebruiken. Zucht.

Tijd is geld

Maar toch. Ik zag laatst dat het gras gemaaid werd. Dat gebeurt tegenwoordig niet om het gras kort te houden, maar om binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk vierkante meters te maken. Dus is er geen 5 minuten tijd over om van je kont af te komen en wat takken te verwijderen.
De werkwijze geldt voor veel beroepen, niet alleen in de groenvoorziening. Schoonmakers, hulp in de huishouding, ziekenverzorgenden, caissières, onderwijzers, handhavers, agrariërs, monteurs, vakkenvullers enz. Alles draait om tijd en dus geld. De mens is niet meer in beeld. Jammer. Gisteren kwam een ploegje mensen de groenbakken hier even doen. Het onkruid werd verwijderd. Het zwerfvuil niet. Ik geloof niet dat iemand op die manier eer van zijn werk kan hebben. Of is de huidige werknemer daar niet meer mee bezig?

Let op je huisdier

In een magazine van de woningbouwvereniging staat een artikeltje over huisdieren. Het gaat voornamelijk over honden en katten. Eigenaren worden op het hart gedrukt erop toe te zien dat hun huisdier geen overlast veroorzaakt.
De schrijver gaat er vanuit, dat elke eigenaar zo'n beest liefdevol verzorgd. Nou, die ervaring hebben wij hier niet bepaald. Er zijn zogenaamde dierenliefhebbers, die nauwelijks voor hun huisdieren zorgen. Komt bij dat die beesten ook nog overlast veroorzaken door geblaf en poepen. Honden uitlaten (= poepen) in je eigen tuin is nogal gemakkelijk. Maar het levert ook stank en vliegen op.
Neemt niet weg dat we blij zijn, dat de belangenvereniging daar aandacht aan besteed. Sommige mensen zijn erg hardleers of asociaal. Hopelijk is hun opleiding niet dermate slecht, dat ze ook niet kunnen lezen....

Fouten herstellen of..

Achteraf gezien had ik de staanders van onze overkapping toch op een andere manier moeten plaatsen. Ik heb de drie palen nu koud in de grond gezet. Ik had de onderkanten vooraf behandeld met koolteer. Vooral daar waar de paal boven de grond uitkomt.
Nu denk ik dat ik beter poeren had kunnen gebruiken of bankirai palen. De poeren had ik dan zelf gemaakt van rond pvc dat ik met beton zou vullen met een stuk draadeind in het midden. Of zo'n kant en klare paalsteun (die normaal in de grond geslagen wordt) erin gegoten.
Als ik onder het afdak een stempel zou plaatsen, kan ik zo'n paal gemakkelijk verwijderen. Hoewel, hij zit wel bijna een meter in de grond. De grond is vette klei met daaronder een zandlaag.
Over de middelste regel van het afdak ben ik ook ontevreden. Na een tussentijdse aanpassing is ie te kort. Dat ene balkje vervangen is een grotere ingreep. Overigens is bijna alles geschroefd en zo weer uit elkaar te halen. De beste oplossing is gewoon doen alsof er niets aan de hand is. Maar dat vind ik nog de moeilijkste optie.

Thuis met Pasen

Nee, we gaan niet op pad. Deels vanwege het weer en deels omdat we iets anders gaan doen. Iets dat ook leuk gaat worden : een Paas-bijeenkomst!  De buurtbewoners zijn dus weer welkom.
Links en rechts hoor ik dat veel mensen wel op pad gaan.
Ik hoop dat hun huisjes goed bewaakt worden. Hetzij door de buren, dan wel door elektronische beveiligingssystemen. Onlangs heeft een of andere super-sufferd ruim 200 uitgeprocedeerde asielzoekers toch een visum verstrekt. Hoppa, nog meer criminelen erbij. En hoppa, weer een schouderklopje uit Brussel.
Men maakt zich zorgen over de inburgering. Vooral over de Nederlandse taal. Ik herken de migranten die daarmee moeite hebben direct. Ze spelen de hoofdrol in misdaadprogramma's als Opsporing Verzocht en op beeldopnames van geldautomaten en winkels. Maar volgens de linkse partijen is dat een kwestie van positieve discriminatie. Die donkere mensen moeten toch zeker ook eens in beeld komen?

Er is weer een aantal campers gestolen. Jammer en vreemd dat er geen tracking systeem in die dure wagens zit. Dat zou ik toch wel verwachten voor een wagen van ruim 40.000 euro. Je kunt net zo goed een zak met zoveel geld op straat neerzetten. Wat zou er dan gebeuren? Nou dan!
Ook oudere wagens staan in de belangstelling. Zoals deze (foto) rode VW LT 35 met kenteken 4-VZB-51. We maken het ze vaak wel erg gemakkelijk. Of zijn we te goed van vertrouwen? Hoe dan ook, ze kunnen ook echt alles gebruiken. Tot zelfs tuinstoelen toe. Gelukkig wordt het weer niet echt zonnig. Dus zullen we dat tuinsetje toch niet direct missen.

Geklooi met een stekkerdoos

Een van de accessoires van de hedendaagse moderne auto is nog steeds een crime. Ik doel op de stekkerdoos aan de trekhaak. Een stukje techniek dat ogenschijnlijk na z'n geboorte zich niet ontwikkeld heeft. Net als... laat maar. Eerder schreef ik over onze ervaringen met die dozen en stekkers. Afgelopen periode liep ik weer tegen zo'n nukkige doos aan (waarom denk ik nu spontaan een een bepaald vrouwspersoon??). Ik had een aanhanger aangekoppeld en aangesloten aan een auto. Tijdens het testen van de verlichting, bleek enkel de gewone verlichting het te doen. Nader onderzoek leerde, dat de bekabeling en verlichting van de aanhanger in orde waren. Ik had de boel even op de door van de camper aangesloten. Toen ik onder de kont van die andere auto keek, zag ik een oerlelijk doos (komt -in gedachte- weer die vrouw voorbij!). De stekkerbusjes waren groen en bruin uitgeslagen. Wat krabben en wat olie boden geen soelaas. Tenzij ik de stekker heen en weer bewoog. Maar ja, om daarvoor nou iemand op de trekhaak te zetten....
Ik ga dan liever rigoureus te werk : oude doos eraf en een nieuwe erop. De verbindingen zijn weliswaar van koper, de schroefjes zijn van ordinair ijzer en dus een bonk roest. Een kwestie van kwaliteit. Een draadloze verbinding zou meer van deze tijd zijn.
Maar neen, men is van 7 naar 13 polen overgegaan! Bijna het dubbele aantal. Afgezien van constant stroom en een mistachterlicht, zou ik niet weten wat je nog meer met zo'n doos zou moeten. Hoe meer verbindingen des te meer kans op ellende, zeg ik maar. Ik heb die van onze trekhaak op 7 polen gehouden.

Zonder empathie

Het elftal van Borussia Dortmund moest van de UEFA een dag na de terroristische aanslag waarbij een speler gewond raakte, de uitgestelde wedstrijd alsnog spelen. Ik geef direct toe, dat de voetbalorganisatie toch al weinig op heeft met het menselijke aspect. Men heeft het wel over respect en is tegen racisme, maar de realiteit is anders. Zelfs een man als Mandela kreeg na zijn overlijden niet eens een volle minuut respect van de corrupte Blatter c.s.
Wat een overdreven aandacht voor die twee Chinese panda's zeg! Het komt mij bijna kinderlijk over. Het geeft weer eens weer, hoe kinderlijk Nederlanders kunnen zijn. Dat gedoe is net zo kinderlijk als het hand in hand lopen van ministers na de mishandeling van een homo stel. Zij we met z'n allen soms gaan dementeren? De politici zouden eens met daden moeten komen in plaats van infantiel gedrag.
Wat de panda's betreft: de Chinezen zorgen nogal uitbundig voor die beesten. Maar in dat zelfde China worden andere beren ernstig mishandeld. Misschien zouden al die kinderlijke enthousiastelingen eens naar China moeten gaan, om daar beren te gaan witten. Een panda-look kan die arme beesten misschien ook redden. En mocht je toch gaan vliegen, ga dan niet met United Airlines. Tenzij je over een zwarte band karate of een parachute beschikt. De kans is groot dat je als louter vracht wordt behandeld.

Onervaren

"Gisteren is mijn kater gecastreerd. Sindsdien ligt ie maar in zijn mand te slapen. Hij wil niet naar buiten. Wat moet ik doen?" Tja, duidelijk een vraag van iemand die nog niet beseft wat zo'n ingreep met een dier doet. Gelukkig ben ik een ervaringsdeskundige, want ik ben zelf namelijk ook geholpen. Sprong ik na de behandeling lekker op mijn fietsje om weer over de slecht gelegde klinkers naar huis te hobbelen? Nee! Natuurlijk niet! Was ik de dagen erna weer lekker bezig alsof er niets gebeurd was? Nee, natuurlijk niet!
Ben ik dezelfde persoon gebleven? Nee, natuurlijk niet! Ik ben erna wel wat aangekomen, maar ik weet niet of dat te maken heeft met die 'hulpactie'. Ik heb al eerder geschreven over die medische ingreep, die door een zeer good looking dokter met veel plezier werd uitgevoerd. Ik heb na de ingreep erg lang last gehad van een zekere gevoeligheid. Nee, geen zakkie-blauw. Mijn motorfiets heeft toen ook lang stilgestaan. Het is gebeurd, maar ik zou het voor geen geld willen terugdraaien. Het idee (weer) genaaid te worden, staat me erg tegen.

Als een sluipmoordenaar

Aan de ene kant heel extreem en moorddadig, aan de andere kant heel subtiel en vriendelijk. Als een sluipmoordenaar. Zo zie ik de manier waarop de islam bezit neemt van de westerse, christelijke wereld. Subtiel door bijvoorbeeld de komst van het halal-vlees en de versoberde wijze van het vieren van christelijke feestdagen op scholen enz. Vooral de inzet van kinderen hierbij valt weer op. Dus niet enkel bomgordels om het lijfje, ook scholen, clubs en verenigingen  hun wil opleggen. Om die reden wordt het Paasfeest op een aantal christelijke scholen op een laag pitje gezet. Het apart openstellen van openbare ruimtes zoals zwembaden, delen van stranden en de bouw van moskeeën valt daar ook onder. Het lijkt allemaal zo democratisch en welwillend.
Zo ook de manier waarop het nieuws gebeurtenissen meldt. Met de islam is niets verkeerd. Zegt men. Maar... in moskeeën wordt haat en verderf gepredikt tegen ons. In diezelfde moskeeën gaat de politie op zoek naar terroristen. Zelfs de aanslag op de spelersbus van Borussia Dortmund wordt door de pers afgedaan met een actie van waarschijnlijk een Franse 'supporter'. De Duitse politie echter heeft een paar moslim extremisten in het vizier. Vanuit de moslimwereld ziet men dit alles heel anders. Hun geloof moet hoe dan ook uitgedragen worden en anders of on-gelovigen moeten vernietigd worden. Terreur en islam zijn één.