Naar zeggen is meer dan de helft van ons land niet gelovig. Dat geloof ik zelf niet. Ik denk dat het er meer zijn. Veel mensen gaan op zondag naar de kerk om gezien te worden. Wat ze doordeweeks uitvreten is een heel ander verhaal. Geloven op zondag of de sabbat of een andere vaste dag. Zelf ben ik ook gelovig opgevoed. Ik ben op drie jarige leeftijd gedoopt in de Hervormde Kerk van Leiderdorp. Daar herinner ik me helemaal niets van, anders had ik protest aangetekend. Maar ja, zo ging dat vroeger. Ik ging naar christelijke scholen, waar ik geregeld gekastijd ben. Dat hoorde ook bij het geloof, want in de Bijbel staat "Wie zijn kinderen lief heeft, kastijdt ze". Nou, er waren mensen die mij wel héél erg veel liever vonden dan nota bene mijn eigen ouders.
Die tekst is volgens mij meer figuurlijk dan letterlijk bedoeld. Ik walg dan ook van quasi gelovigen, die geregeld hun kinderen afranselen omdat het volgens hen van God of de Bijbel moet. Ik hoorde van iemand dat zijn vader huilde als hij zijn eigen kinderen afranselde, 'want het was zo erg en hij wilde het niet. Maar ja, het staat in de Bijbel.' Dat soort interpretaties is voor mij ook een vorm van terrorisme. Zo sla je toch het geloof uit je kinderen?
In mijn interpretatie betekent die tekst dat je in de opvoeding grenzen moet aangeven en bewaken. Door de jaren heen zijn mensen door het alsmaar toenemende liegen en bedriegen minder gaan geloven. Ook door de manier waarop de Kerk en haar geestelijken al decennia bezig zijn. De Kerk heeft zelf veel mensen weggejaagd. Mensen geloven tegenwoordig alleen nog maar in zichzelf. Ze vertrouwen alleen zichzelf. En als het geloof eraan te pas komt, dan is het louter om hun eigen ideeën te onderbouwen. Eli, Eli lama sabachtani! wordt er geroepen. Maar Hij heeft ons niet in de steek gelaten. Wij Hem wel.