Integratie gaat niet alleen over taal, kleding, acceptatie en/of maatschappelijk meedoen. Het gaat ook over eten. In de Gelderse gemeente Elst heeft een drietal bewoners bezwaar aangetekend tegen de komst van een toko op de begane grond van het flatgebouw. De toko zal plaats bieden aan 15 gasten en er is ook een afhaal mogelijkheid. Het drietal maakt bewaar op grond van 'stank- en geluidsoverlast'.
Het is een mij bekend fenomeen : klagen over de keuken die ander voedsel bereidt dan groenten, aardappelen en wat jus met een stukje vlees. Vaak wordt de andere geur omschreven als stank. Ik heb ook een paar keer de term 'smerig eten' gehoord toen het over de Indonesische en Marokkaanse keuken ging. Ik heb nogal moeite met die termen. Het gaat per slot van rekening om voedsel.
Smaken verschillen, maar ik ervaar de geur van een Chinees restaurant of een toko of snackbar niet bepaald als stank. Oké, het geurt. Als ik mag kiezen tussen de geur van een toko en die van spruitjes en/of bloemkool, dan liever de toko.
Ik vraag me af of het drietal zelf weleens Oosters eet. Er zijn mensen, die maar al te graag een bordje nasi of bami van hun buren aannemen. En tussendoor klagen ze over de stank uit de keuken van diezelfde gulle gevers. Nogal hypocriet. Een buurvrouw vroeg een keer aan Sonja : "Hoe vind je het nou om elke dag dat vieze eten te maken?" Maar ook zij nam graag een bakje nasi of bami van ons aan.
Volgens de gemeente Elst voldoet de toko aan alle eisen, inclusief de aanwezigheid van een goede afvoer met geurfilter. Ik wens de ondernemer veel succes toe.