Flevoland, buitenland?

Bij het inrichten van de IJsselmeerpolder dat nu Flevoland heet, is nogal wat fout gegaan. Nee, niet met de ballotage van de nieuwbakken inwoners (een ouderwetse typisch ambtelijke procedure, waar een normaal mens zich voor zou doodschamen), maar met de infrastructuur en de aanleg van bossen. Zo kon het gebeuren dat een vergeten stuk grond voor een industrieterrein nu een 'natuurgebied' is geworden, de Oostvaardersplassen. De wegen zijn kaarsrecht, net als de aanplant van bomen, hagen en struiken. Want uit de creatieve losse pols kwam niets. Geef ze een liniaal en ze zien de hele wereld op één lijn.

Over recreatie en toerisme is ook niet nagedacht. En helemaal niet over regulier bezoek van familie en kennissen van buiten de polder. Maar dat ligt niet aan die liniaal.
Het is ons opgevallen dat daar een gelijkluidende klacht over is : de afstand van plaats X buiten de polder naar plaats a in de polder is vele malen groter dan andersom. Veel Flevolanders beklagen zich over het feit dat de familie en kennissen die buiten de polder wonen, bezwaar maken tegen de enorme afstand naar Flevoland. Zodoende is er veel eenrichtingverkeer ontstaan : van Flevoland naar de rest van Nederland.
Wat ik niet weet is of dat ook geldt voor het telefonisch verkeer. Chargerend gezegd : wel zelf bellen, maar nooit gebeld worden. Soms hoor ik die opmerkingen wel. Maar ik weet niet of dat net zo structureel is als voor het fysieke bezoek geldt. Ons hoor je niet klagen over bezoek uit het noorden en zuiden van het land. In Denemarken vroeg een Deen mij : "Flevoland, is dat net zoiets als Legoland?" Misschien is dat het probleem : onbekendheid. Overigens, tegen die Deen zei ik : "Ja, maar dan niet van plastic maar van beton."