Koud hè?

Op zo'n dag als vandaag komt er bar weinig uit mijn handen. Het weer nodigt mij niet bepaald uit tot grootse (en kleine) dingen in de buitenlucht. Het risico om met mijn steenkoude handen en/of vingers ergens tegenaan te stoten wil ik liever niet nemen. Met die lage temperatuur voelt de pijn tig keren erger.

Flap te hoog

Toch heb ik tussen de buien door even wat buiten geprutst aan het nieuwe verblijf van de motorfiets. Na 10 jaar binnenslaper te zijn geweest, staat ie nu dag en nacht in de buitenlucht. Hij is nog net geen zwerver. De (groene) flap hing wat te hoog. Hij hangt nu bijna tot de grond.
In de middag heeft Fenna mij nog een keer naar buiten gesleurd. We hebben een balspel gedaan. Ik gooien, zij rennen en apporteren. Toen haar tong op de grond hing en zij geen stap meer kon doen, zijn we een stukje gaan wandelen. Van vermoeidheid had ik geen last. Wel van de kou. Af en toe keek ze wat zielig omhoog, want haar vacht begon flink nat te worden. Het deed me denken aan de tijd dat ik zelf er ook zo bij liep. Doorweekt, koud en met tegenzin. Ik heb me er toen telkens weer doorheen geslagen. Nu is het haar beurt.
Na thuiskomst heb ik even met iemand een wasdroger van een buurtbewoonster verplaatst. Weer terug ben ik achter de pc gaan zitten. Ik ben akkoord gegaan met het verzoek van een culturele instantie, die geïnteresseerd is in mijn jeugdherinneringen. Mooi geschreven hè? Lekker vaag. Dus ik hoef ondanks het weer niet stil te zitten.