Liegen en bedriegen is gewoon

Toen ik nog een kind was, heeft men mij leren liegen. Mijn waarheid werd vaak niet geloofd. En als ik mijn fout ruiterlijk bekende, kreeg ik straf vaak in de vorm van klappen of werd ik aan mijn oren of haren getrokken. Om dat soort straffen te ontlopen, begon ik met liegen. En het werkte, ook al was ik er helemaal niet gelukkig mee. Ik heb altijd het gevoel, dat men aan mij kan zien dat ik loog. Waarom moet er geslagen worden als ik een fout maak?
Tijdens mijn loopbaan zag ik het maatschappelijk verschijnsel de kop opsteken : Om alles liegen en bedriegen. Vooral als het om 'succesvol zijn' gaat. Inmiddels is zo'n beetje elke activiteit ermee besmet. Onlangs zag ik in een bericht over solliciteren staan, dat de sollicitant geadviseerd werd te liegen over zaken als opleiding, ervaring en vaardigheden. Blijkbaar gaan de adviseurs er vanuit, dat niets gecontroleerd wordt. Dat lijkt me ook wel het geval, want alles is anders tegenwoordig. Of beter : alles is erg oppervlakkig tegenwoordig.

Ja, ja.

Aan de andere kant is het ook zo, dat menig manager of PZ medewerker ook liegt tijdens zo'n gesprek. Die begonnen er ooit mee. Ik heb nieuwe medewerkers zien binnenkomen, terwijl de toko op springen stond. Dat de nieuwkomers hun zekerheid en wellicht leuke job over boord zouden gooien interesseerde het bedrijf met de vacatures niets.
Waar men tijdens de Koude Oorlog de communisten van beschuldigden, het verdraaien van (nieuws)feiten, doet men in het Westen volop. Men geeft liever Rusland en de islam overal de schuld van, dan de hand in eigen boezem te steken. Dus wordt men via de nieuwszenders bedrogen. Ook via het internet wordt veel gelogen en bedrogen met alle gevolgen van dien.