Nat en glad geschoren

Ik scheer me nat. Dus met kwast, zeep en scheermes. Dat doe ik al sinds ik haargroei kreeg op plaatsen waar ik ze tot dan nog niet had. Dat was trouwens wel even flink schrikken. Ik had eerder gehoord van weerwolven en zo en dus niet over de ontwikkeling van het menselijk lijf. Maar dat krijg je als je opgevoed bent in de jaren 50. Toen was het woord seks nog erger dan een vloek. Mijn moeder zei vaak dat mij zeven jaar ongeluk wachtte, als ik stiekem naar een blote vrouw zou kijken. Nou, dat heb ik dus geweten. Haha!
Nat scheren prefereer ik boven elektrisch. Ik heb wel zo'n Philips bekkenvreter, maar ik gebruik hem sporadisch. Als ik dat apparaat heb gebruik, blijf ik een ongeschoren gevoel op mijn toet houden. Dat ding levert me ook een schrale huid

op. Dan heb ik meer baat bij een crème dan bij een aftershave.
Ik gebruik liever geen scheerschuim uit een spuitbus. Dat spul vind ik zo nep als slagroom uit zo'n bus. Nee, gewoon echte scheerzeep.
Toen ik nog werkte schoor ik me in het weekend niet. Tenzij er iets bijzonders was, waar ik me aan andere mensen moest tonen. En dan bedoel ik dus niet een motorrace of zo, maar bijvoorbeeld een begrafenis of crematie of als ik gewoon ergens op bezoek ging. En anders was het maandagochtend pas weer tijd voor een natte scheerbeurt. Ik heb ook heel lang een blokje, later een stift, aluin gehad. Om het bloeden te stelpen. Soms plakte ik een stukje vloeipapier op een snee. Op mijn werk werd ik daar vaak weer aan herinnerd : "Hé Willem, vanmorgen rijst gegeten?!"