Zelf kreeg ik een keer het verwijt als zou ik geen gezag accepteren. De directeur die dat zei, zag het niet helemaal goed. Ik zei dat hij een woord vergat. "O ja, welk woord?", vroeg de ad interim directeur mij bits. "Het woord 'autoritair', antwoordde ik. "Ik accepteer geen autoritair gezag", legde ik hem uit. De man had de nare gewoonte om alles met 'moeten' aan te geven. Je kent het vast wel : "Jij moet dit en jij moet dat". Hij ging zelfs zo ver, dat hij ook vaak refereerde aan zijn functie : "Ik ben jouw directeur en jij moet zus en zo voor mij doen."
Daar had ik helemaal niets mee. Het was een zeer naar iemand, die geen enkel respect had voor zijn personeel.
Zelf ben ik behoorlijk autoritair opgevoed. Niet alleen thuis, maar ook op school. Mond houden, doen wat er gezegd wordt en ja en amen (met twee woorden) zeggen. Nadat ik de school had verlaten ging ik in militaire dienst. Daar was het net zo. Soms verzette ik me er tegen, maar zonder succes. Ik heb er altijd heel veel moeite mee gehad. Ik had liever ook iets willen zeggen, willen meepraten, me willen verdedigen en/of zeggen dat ik het niet eens was met iets. Maar daar was geen ruimte voor. Ik moest daar lang op wachten. Sinds ik die ruimte (soms met strijd) heb gekregen, accepteerde ik geen autoritair gezag meer.