Na het overlijden van mams, hebben de kinderen in goed overleg (vind ik) het afscheid, de begrafenis en de afhandeling van de nalatenschap en de oplevering van het appartement geregeld. Met af en toe een discussie zijn we daar goed doorheen gekomen. Eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht. Iedereen had mamma's wensen en visie op zaken vrij goed ingeschat.
Maar helaas gaat het ook vaak anders. In overeenkomstige situaties gebeurt het ook vaak dat opeens een van de kinderen opstaat, die de boel weleens even zal gaan regelen. Zonder fatsoenlijk overleg met de anderen. Alsof het alleen zijn/haar ouder betreft. Hallo, het was/waren ook de ouders van je broers en/of zusters! Zo'n werkwijze is de manier om ruzie te maken en relaties te verpesten. Iemand vertelde mij zijn ervaringen met zijn zus na het overlijden van hun moeder. Zijn zus had hem gevraagd om samen de woning leeg te maken. Zoonlief had speciaal een busje gehuurd en was naar de bollenstreek gereden. Daar aangekomen stapte hij een zo goed als lege woning binnen! Wat bleek? Zijn zusje had alles al verwijderd. Zelfs zijn oude speelgoed, dat al die tijd op zolder in dozen lag opgeslagen. Dat had ze al via Marktplaats verkocht. Hij kreeg te horen dat in de gang een stapeltje spullen stond, dat hij mocht meenemen. Dat had hij ook in de kofferbak van zijn auto kunnen meenemen.
Met zijn (jongere) zusje viel niet te praten. Sindsdien spreken ze elkaar niet meer.
Ik vroeg hem nog waarom hij zijn zusje geen schop onder de kont had gegeven. Ik bedoel afgezien van het toe-eigenen van hun moeders spullen, is er toch ook nog iets als respect voor een oudere broer? Maar hij vond dat zo'n aanpak hetzelfde resultaat gehad zou hebben. Ik zei : "Wat de onmin betreft wel, maar wat de les voor je zus betreft (hopelijk) niet."