Ingezonden als reactie op Emma doet de spruitjes
Lang geleden liep ik op een boorplatform op de
Noordzee eens langs de buitenzijde van ons Living Quarter (woonverblijf)
en bij het passeren van de kok z’n domein begon mijn neus heftig te
protesteren. De toolpusher (hoogste baas) kwam mij tegemoet en
gelijktijdig liepen we door de uitlaat-luchtstroom van de
keukenventilator. In het voorbijgaan zag ik naast mij nog net een paar
wenkbrauwen en neusvleugels omhoog gaan en meteen daarna hoorde ik een
hartgrondig ,,GVD !!!, wat eten we vandaag, gebakken stront?!". Ik was
het helemaal met hem eens, maar vanwege mijn opvoeding thuis hield ik mij
in en zei ,,nou, dat zal toch hopelijk niet, maar dit gore luchtje
belooft inderdaad niet veel goeds”. Het bleek uiteindelijk bloemkool te
zijn en gelukkig was de smaak beter dan die smerige kooklucht vooraf.
Thuis heb ik mijn vrouw wel eens voorgesteld om bloemkool en spruiten in
voorkomende gevallen bij de buren te gaan koken,
 |
| '..even de Kindertelefoon bellen..' |
maar dat vond ze geen
goed plan. Onze 'spruiten' hielden niet van spruiten maar voor elk jaar
van hun leeftijd moesten ze één spruitje op hun bord dulden en ook
opeten. Na het nodige geruzie hierover werd mij eens gevraagd hoe oud ik
zelf eigenlijk was! (bijdehandjes!). Toen ik op een dag thuiskwam van
mijn werk zag ik al gauw, dat mijn vrouw weer was begonnen met drie dagen
onvrijwillig 'migraine-verlof'. Iets wat vrij regelmatig voorkwam en
het was heel naar om te zien dat ze zich dan, grauw als een erwt, bijna
binnenstebuiten spuugde en licht en geluid was voor haar dan absoluut
onverdraagzaam. Deze keer had ze ondanks haar ziek zijn nog wel nét de
pannetjes op het gasfornuis kunnen klaarzetten, dus voor mij was het een
kwestie van vlammetje onder de pan en bewijzen dat ík óók wel kon koken.
Tijdens de maaltijd mopperden de kinderen dat de bloemkool volgens hen
veel te zout was maar ik zei toen : ,,Niet zeuren, gewoon dooreten!” en
nu, jaaaren later, moet ik dat nóg wel eens horen : ,,Niet zeuren Pa,
gewoon dooreten!”, als ik mij laat ontvallen dat ik iets niet zo lekker
vind. Ze hadden eigenlijk wel gelijk want mijn vrouw had de bloemkool in
zout water weggezet om eventuele, ongewenste ‘bewoners' de de huur op
te zeggen, en ik had de bloemkool dus eerst moeten afspoelen en daarna
met vers water in de pan op het vuur moeten zetten. Mijn vrouw vond dat,
bleek achteraf, logisch maar ik vond het logisch dat ik dat niet
logisch vond omdat mij dat niet verteld, of ooit geleerd was. Kookles
nemen, logisch toch? Maar als er dan iets totaal mislukt en niet te vre…
is? ,,Niet zeuren Pa, gewoon dooreten!”. Logisch toch?
Fan-tilator