In de jaren 90 ben ik binnen het kader van een opdracht samen met een collega naar Atlanta in Amerika geweest. We hadden vooraf een auto gehuurd en reden na aankomst van het vliegveld naar ons hotel. In dat zelfde hotel werd een congres gehouden door de leverancier van het softwarepakket, dat onder mijn supervisie werd geïmplementeerd bij mijn opdrachtgever. In dat hotel viel het mij op, dat de donkere Amerikanen de 'mindere' banen hadden. Achter de balie stonden blanke medewerkers. Toen ik een gesprek aanging met de donkere portier, werd hij erg zenuwachtig. Toen ik hem vroeg waarom, zei hij dat hij niet met gasten mocht spreken. Dat mocht alleen het baliepersoneel doen. Het zelfde overkwam me met het schoonmaakpersoneel. Zelfs in de hotelkamer durfde men niet met mij te spreken. Voor mijn vragen (over bezienswaardigheden) moest ik me tot het baliepersoneel wenden. Later vertelde de portier dat de rassenintegratie nog niet optimaal was en dat er nog steeds gediscrimineerd werd. Praten met blanke gasten, zoals ik(?!) was verboden. Dat verbod gold niet voor praten met niet blanke gasten.
In onze vrije tijd hebben we wat rondgereden om bezienswaardigheden te bezoeken. Mijn collega begreep niet dat ik zo onbevangen over de 'highways' en allerlei 'interstates' en 'intersections' reed. We brachten o.a. een bezoek aan een soort markt onder de grond (subway), een enorm winkelcentrum en het Stone Mountain Park, dat noordoosten van Atlanta ligt. Ik was met name onder de indruk van de afbeeldingen die uit een grote rots (Stone Mountain) waren gehouwen. Het betrof een drietal (zuidelijke, Confederates) generaals uit de Burgeroorlog : Stonewall Jackson, Robert E. Lee en Jefferson Davis. Toen ik die enorme afbeelding zag ( de grootste ter wereld) dacht ik in eerste instantie dat hij nog verder uitgehouwen moest worden. Maar dat was dus niet zo. Wat ook niet zo was, betreft de wens van dr. Martin Luther King voor de zwarte Amerikanen : "Let freedom ring from Stone Mountain of Georgia!" Die zal misschien wel geklonken hebben, maar blijkbaar niet zo hard dat iedereen hem kon horen. Terzijde : eerder, in 1915, werd op die berg de Ku Klux Klan nieuw leven ingeblazen.
In het park ben ik druk aan het fotograferen geslagen. Niet wetende dat na mijn terugkeer bleek, dat het fotorolletje voornamelijk groene en rode kleuren bevatte. Gelukkig is er nog Youtube :