Rot op naar je eigen land!

Een tv programma waarin deelnemers een reis maken, zoals zogenaamde vluchtelingen die naar o.a. ons land maken. Het programma zet iedereen op het verkeerde been. Zowel de deelnemers als de kijkers. Het is een aaneenrijging van quasi zielige activiteiten, die in een AZC begint en moet eindigen in het land van herkomst. Het moet bij de kijker medelijden opwekken, zodat ze wat minder hard zullen zijn voor dit soort 'vluchtelingen'. Kortom, weer zo'n flutprogramma.
Niet alleen als vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk, maar ook in de privésfeer heb ik diverse keren met 'vluchtelingen' gesproken.

De meesten hebben tienduizenden euro's betaald voor hun reis naar het Westen. Vraag me niet hoe ze aan dat geld komen. In veel gevallen betreft het een lening, die ze in het Westen mogen aflossen aan andere medewerkers van het  'vluchtbedrijf'. Vervolgens worden ze zo goedkoop mogelijk vervoerd. Meestal tot de grenzen van het Afrikaans continent. Daarna mogen ze het zelf uitzoeken.
Er zijn er ook veel die op eigen gelegenheid op pad gaan. Ze overleven door onderweg te stelen. Het zijn de avonturiers, de opportunisten die in het Westen het paradijs zien. Het viel mij op dat hun verhalen met enige trots mij verteld werden.

In Noord Afrikaanse havens worden deze reizigers in boten gepropt (ook tegen betaling) en afgeduwd richting het Europees vaste land. Daar ontstaat een massaal ach en wee, want velen verdrinken, raken gewond of worden ziek. Men krijgt het advies vooral kleine kinderen mee te nemen, want daar zijn westerse mensen heel gevoelig voor. Anderen vinden hun weg naar het noorden, waar men asiel probeert te krijgen. Natuurlijk hebben ze opeens geen papieren, zoals een paspoort. Ze weten ook niet meer waar ze vandaan zijn gekomen. En of ze via België of Duitsland ons land zijn binnengekomen. Ze zijn wel opvallend goed op de hoogte van onze sociale wetten en voorzieningen. Ze weten ook vaak met welke redenen ze wel of niet toegelaten worden. Ze weten zelfs dat er speciale huizen voor hen klaarstaan!
De meesten heb ik als brutaal en veeleisend ervaren. Ze vinden dat ze op veel voorziening recht hebben. Ze reageren verontwaardigd, omdat de aangeboden woning leeg en niet gestoffeerd en gemeubileerd is. Er waren er die dat op een nare manier mij kenbaar maakten. Alsof ik hen opzettelijk iets onthield. Ze staafden hun gelijk met verhalen van andere 'vluchtelingen'. Over plichten hoorde ik nauwelijks. Maar ja, wat dat betreft passen ze goed in onze cultuur. Wel rechten, maar geen plichten. Wat mij opviel was dat de echte vluchtelingen al bij aankomst in een AZC de Nederlandse taal aan het leren waren, hun diploma's lieten wegen en filosofeerden over hun toekomst. Een toekomst waarin ze zichzelf een positieve bijdrage zien leveren aan onze maatschappij. Maar voor zo'n groep heb je misschien aan één AZC voldoende.
En dan zijn er nog de vluchtelingen uit oorlogsgebieden. Of die vervolgd worden. Die moeten we wel blijven helpen. Economische vluchtelingen zijn wat mij betreft ook welkom. Maar dan wel met voldoende middelen om drie maanden te kunnen leven en wonen en als ze vooraf een baan hebben geregeld. En als ze twee maanden zonder werk zitten, moeten ze het land weer verlaten. Wat de rest betreft : zie titel van dit bericht.