De jaren gaan tellen

Toen mijn huisarts zei dat ik last heb van ouderdomsastma dacht ik : "Ouderdom?! Ouderdom?!", want zo voelde ik me helemaal niet. Inmiddels heb ik meer kwaaltjes. Ze herinneren me aan mijn moeder, omdat zij die ook had. Soms ben ik aan het hoofdrekenen met als uitgangspunten haar geboortejaar, mijn herinneringen en mijn leeftijd, om erachter te komen of we rond dezelfde leeftijd een kwaal kregen. Dat doe ik wel meer. Zoiets deed ik ook bij de geboorte van onze eerste zoon. Toen vroeg ik me opeens af hoe jong mijn vader was toen hij voor het eerst vader werd.
Ik probeer mijn oude karkas wat soepel te houden. Maar zo jong als mijn geest zal ie nooit meer worden. Ik doe niet aan gymnastiek of zo. Als ik 's morgens het nieuws heb gezien en het programma "Nederland in beweging" in beeld verschijnt, denk ik steevast "O gut, ze gaan bewegen!" en dan doe ik snel de tv snel uit en vlucht naar een klusje.

Ik ben bijna altijd in beweging. Ik heb geen rust in mijn lijf, dus op de bank hangen is er niet bij. Gisteren was fysiek gezien een flink  inspannende dag met veel geloop, gesjouw en rekken en strekken. Er zijn weer veel extra calorieën verbrand. Dus onderweg even langs de Mac kan dan geen kwaad. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer we daar voor het laatst geweest zijn.
Mijn linker hand kent een aantal scharnieren dat niet meer optimaal functioneert. Ze moeten eigenlijk gesmeerd of zelfs vervangen worden. Maar ja, dat kost weer eigen risico en dus dat doe ik dan maar niet. Ik koop er liever wat hout en spijkers voor, om lekker bezig te kunnen zijn.