We moesten naar Almere, waar de pijnpoli zich in de Muziekwijk bevindt. In Lelystad zijn we de A6 opgereden. Bij Almere Haven er weer af. Het tijdstip was gunstig, want het was niet echt druk op de snelweg.
De omgeving kwam mij bekend voor, toen ik de gebouwen zag. Ik heb daar ooit een paar vruchteloze en nutteloze gesprekken gehad met de Arbodienst van de bieb. Ondanks die herkenning kreeg ik geen paniekaanval. Het gaat dus alsmaar beter.
Nadat de patiënt zich had gemeld bij de receptie en nog voordat we de koffie op hadden, werd hij opgehaald. Mooi op tijd dus. Terwijl de ingreep plaatsvond, keek
In een van die bladen las ik een artikel waarin een verband gelegd werd tussen de ouders en de partners van mannen en vrouwen. Het schijnt zo te zijn, dat vrouwen een partner kiezen die trekken heeft van hun vader. Andersom kiezen mannen vrouwen met trekken van hun moeder. Ik moest gelijk denken aan mijn eigen opmerking toen iemand mij vertelde over zijn 'foute' partners. Na zijn verhaal over zijn stuk gelopen relaties zei ik : "Waarom kies je toch telkens een vrouw, die net zo naar doet als je moeder?" Hij had mij al eens eerder verteld over zijn jeugd en zijn dominante, nare moeder. Hij schrok zichtbaar van mijn opmerking en zei : "Nu je dat zegt, ja dat is zo." Het was hem niet eerder opgevallen of gevraagd.
Na een half uur komt een verpleegkundige mij vertellen dat de ingreep voorspoedig is verlopen. De patiënt moet nog even blijven liggen. De sfeer is erg ontspannen en heeft niets weg van een ziekenhuis. Een halfuur later aanvaardden we de terugreis. Inmiddels was het harder gaan regenen. Dat deed wat pijn, want ik wilde een afdakje maken.