Ik merkte tijdens het werken dat ze tegen de koffiepauze graag even samen wilde gaan zitten. Voor de gezelligheid. Om even te praten en te lachen. Ja, want humor kwam ook geregeld om de hoek kijken. De onderkant van d ebeide palen leken net op zwarte kousen. En zo zaten we plots in de zwarte kousen kerk. 😅
Ondanks haar leeftijd en haar status als weduwe is ze nog vrij actief met allerlei bezigheden. Ook in groepsverband. Ze vond het opvallend dat mijn manier van werken erg veel overeenkomt met die van haar overleden man. Mijn naamgenoot knutselde ook veel en had blijkbaar dezelfde gewoontes. Misschien zit het 'm in de naam. Dat ze haar man ook vaak hielp, was te merken. Ze stond af en toe te popelen om een handje te helpen. En dat mocht ze ook, al vond ik zo'n schuttingdeel wat aan de zware kant voor haar om te tillen. Dus werd het vooral een paal waterpas houden of even een schutting op z'n plaats drukken en andere lichte hand en span diensten.
Ik ben ook wel op adressen geweest, waar nauwelijks een woord gewisseld werd. Mensen bleven dan binnen, achter de geraniums. Ik kreeg daar ook afgezien van het werk verder niets aangeboden. Niet dat het mij stoort, hoor. Ik kom nu eenmaal voor de klus. Aan de andere kant is het wel zo, dat ze mij niets hoeven te betalen. Dan is het ontbreken van koffie of thee nogal opvallend. Maar dan lurk ik maar aan mijn bidon met water. No problem. Maar vandaag was het weer eens top.